Allt um íþróttir - 01.05.1951, Blaðsíða 23

— íþróttamenn undir smásjánni —
Af mörgum glæsilegum afrekum í frjálsíþróttum s.l. sumar, munu
fá hafa komið jafnmikið á óvart og árangur Norðmannsins Audun
Boysen’s í 800 m. hlaupi, en hann hljóp vegalengdina á 1:48.7, sem var
bezti árangur, sem náðist á árinu í þeirri grein og jafnframt nýtt
Norðurlandamet..
Það var árið 1945, sem Boysen kynntist fyrst frjálsíþróttum, en
þá var hann aðeins 16 ára gamall. Hann keppti á drengjamóti og varð
fyrstur í 60 m. og langstökki, en þriðji í kúluvarpi. Hann byrjaði samt
ekki að æfa reglulega með keppni fyrir augum fyrr en 1947, en þá
strax kom líka ágætur árangur eða 50.4 í 400 m. og 1:53.3 í 800 m.,
en þeim tíma náði hann í þriðja skipti, sem hann hljóp vegalengdina.
Árið 1948 flutti hann til Oslo og gekk í íþróttafélagið „Tjalve“.
Þjálfari félagsins, Asbjörn Jansgaard, tók nú Boysen undir sína hand-
leiðslu og honum á hann sjálfsagt mikið að þakka þann árangur, sem
hann hefur náð. Hann æfir mikið í skóglendi og kann vel við sig,
þegar hann ráfar urn í friðsæld skógarins. Hann er á móti mjög erf-
iðum æfingum, en hugsar þeim mun meira um stílæfingar. Það er
byrjað á löngum gönguæfingum i október einu sinni til tvisvar í viku
fram í desember, síðan er hafizt handa í janúar, æfingunum fjölgað
og hlaupið af og til. ,,En umfram allt, aldrei að erfiða á æfingum,
iþróttirnar eiga að vera leikur", segir Boysen.
voru um þessar mundir taldir
einna snjallastir knattspymumenn
hér. Svona smáatvik, sem hvorki
áhorfendur eða flestir samherjar
veita sérstaka eftirtekt, geta haft
úrslitaþýðingu fyrir getu nýliða í
leik. Hin atvikin eru, þegar ég
fyrst stóð á erlendum knattspymu-
velli, í utanför Vals þetta sama ár.
Það er erfitt að lýsa þeim tilfinn-
ingum, sem grípa mann á slíkum
stað, er íslenzki þjóðsöngurinn er
leikinn. Loks mun ég ávalt minn-
ast fyrsta landsleiksins, við Dani
1946, en hann er mönnum enn í
fersku minni.
Með þátttöku í íþróttum eignast
maður fjölda vina, bæði meðal
samherja, mótherja og áhorfenda,
sem maður þó svo oft veldur von-
brigðum. Margir áhorfendur skapa
oft góða stemmningu í áríðandi
leik. Erlendir knattspymumenn
hrósa að verðleikum reykvískum
áhorfendum, en þó held ég, að það
yrði skrítin knattspyma, sem leik-
in yrði á vellinum, ef leikmenn
færu í öllu eftir hinum velmeintu
leiðbeiningum áhorfenda hverju
sinni. En mér finnst einn galli á
áhorfendum okkar, og hann er sá,
að þeir virðast oft hafa meiri
skemmtun af því, er klaufalega
tiltekst, en ánægju, þegar vel er
gert, og full tortryggnir em marg-
ir þeirra í garð dómarans.
Sigurður Ólafsson.
IÞRÓTTIR
167