Aldan - 23.09.2014, Síða 4

23. SEPTEMBER 2014aldan4
„Það ríkir meira sjálfstraust í greininni
sem m.a. lýsir sér í því að Íslendingar
eru að smíða fleiri fiskiskip“
- segir Marianne Rasmussen Coulling, framkvæmdastjóri Íslensku sjávarútvegssýningarinnar
Þegar sjárútvegssýningin 2008 var
haldin var efnahagskreppan að
skella á hérlendis sem og víðar um
heiminn og það hafði einhver áhrif
á sýninguna það árið. Árið 2011 var
ástandið betra en þó voru gjaldeyris-
höft ríkjandi, sem reyndar er enn en
sýnendum hafi fjölgað milli þessara
sýninga. Marianne Rasmussen-
Coulling, framkvæmdastjóri sjávar-
útvegssýningarinnar var spurð hvort
sýendum hefði fjölgað nú enn frekar,
sýningin væri jafnvel sú stærsta frá
upphafi.
„Hvar á ég að byrja, við höfum þegar
selt öll sýningapláss og sýningin er 5%
stærri en sýningin 2011. Það ríkir meira
sjálfstraust í greininni sem m.a. lýsir
sér í því að Íslendingar eru að smíða
fleiri fiskiskip en í mörg ár þar á undan.
Hleypt verður af stokkunum nýrri ráð-
stefnu í samstarfi við MATÍS, „Fish
for Waste Profit“ sem kannki mætti
útleggja að hafa hagnað af fiskúrgangi.
Uppákoma verður á vegum Enterprise
Europe Network og benda má á fleiri
ráðstefnur s.s. „Strandveiðar og sjáv-
arbyggðir í Norður-Atlantshafi“ sem
er skipulögð af MATÍS og ennfremur
ráðstefna sem er skipulögð af efnahags-
stofnum, en báðar þessar ráðstefnur
eru styrktar af Norrænu ráðherra-
nefndinni.“
Metfjöldi nýrra sýnenda
- Verða einhverjar nýungar á sjávarút-
vegssýningunni sem þú vldir sérstaklega
nefna?
„Ég held að það sé alltaf mikil-
vægt að nefna fyrst trygga sýnendur
okkar, sem koma til baka sýningu
eftir sýningu til að kynna vörur
sínar. Sumir þeirr ahfa verið með frá
upphafi og fagna nú með okkur 30
ára afmæli Icefish. Í ár er metfjöldi
nýrra sýnenda, m.a. frá Belgíu, Kína,
Þýskalandi, Japan, Noregi, Póllandi,
Portúgal, Svíþjóð, Taívan, Hollandi,
Tyrklandi, Bretlandi, Bandaríkjunum
sem og nýjum íslenskum fyrirtækjum.
Við eigum líka von á hópi fólks frá
Danmörku, Bretlandi og Færeyjum
sem og auðvitað fjölda íslenskra
gesta.“
- Í ár eru liðin 30 ár frá fyrstu sýn-
ingunni sem var í Laugardalshöll 1984.
Hvernig hefur þróunin verið?
„Fyrsta sýningin mín á Íslandi
var 1996, þegar við höfðum aðeins
íþróttahöll og í sýningarskálum sem
komu frá Hollandi. Með því að færa
okkur til Kópavogs höfum við nú frá-
bæra sýningaraðstöðu undir einu þaki
og sýnendum hefur fjölgað umtals-
vert, bæði innlendum og erlendum.
Veiðar og vinnsla eru óaðskiljanlegir
hluti íslensks atvinnuífs og efnahags-
lífs en á þessum 30 árum hefur allt
ferli verið einfaldað og aukin áhersla
lögð á skilvirkni. Sjávarátvegssýningin
vekur áhuga langt út fyrir strendur
Íslands og gefur aðilum í fiskveiðum
og sjávarútvegi almennt tækifæri á
þriggja ára fresti til að hittast og ræða
saman, og eiga viðskipti.“
Marianne segir að með sífellt
auknum kostnaði við veiðar aukist
mikilvægi fiskeldisstöðva og þar hafi
Íslendingar augljóslega sett stefnuna
bæði á þorskeldi og laxeldi. Enginn
staður sé heppilegri en Ísland til að
ræða þessu mál á faglegum grundvelli.
„Á IceFish.is má meðan á sýn-
ingunni stendur fá helstu upplýs-
ingar og þar má einnig fá upplýsingar
um næstu sjávarútvegssýningu sem
verður haldin árið 2017. Til að lesa
það nýjasta um IceFish er einnig hægt
að heimsækja IceFish blogg síðu eða
IceFish á Twitter, sem og á Facebook
og skoða IceFish LinkedIn síðu,“ segir
Marianne Rasmussen-Coulling.
Siglfirskir heiðurs-
menn á bryggjurölti!
Þessir heiðursmenn voru einn blíðviðr-
isdag fyrr í sumar staddir við smábáta-
höfnina á Siglufirði og eins og oft ger-
ist var umræðuefnið allt milli hins og
jarðar, stjórn landsins, ferðaiðnaðurinn
á Siglufirði sem er á hraðri uppleið
fyrir tilstilli Róberts Guðfinnssonar
sem m.a. er að byggja 68 herbergja
lúxushótel á staðnum. Svo var auð-
vitað rætt um fiskgengd fyrir norðan
og horfurnar og fleira sem ekki verður
fest hér á blað. Þessir heiðursmenn eru
Magnús Guðbrandsson bifvélavirki,
fæddur og uppalinn á Siglufirði en
starfar fyrir sunnan, Gunnar Trausti
Guðbjörnsson skilagerðarmaður
hjá Merkismönnum í Reykjavík og
uppalinn Siglfirðingur og Ásgrímur
Pétursson sem býr á Siglufirði, fyrrum
knattspyrnumaður með KS.
ALDAN FRÉTTABLAÐ UM SJÁVARÚTVEG
1. TBL. 1. ÁRGANGUR 2014
Útefandi: Fótspor ehf., Suðurlandsbraut 54, 108 Reykjavík. Ábyrgðarmaður: Ámundi
Ámundason, auglýsingastjóri: Ámundi Ámundason sími 824-2466, netfang:
amundi@fotspor.is. auglýsingar: Sími: 578-1190 & netfang: auglysingar@fotspor.is.
ritstjóri: Geir A. Guðsteinsson, sími: 840-9555 & netfang: geirgudsteinsson@simnet.is.
umbrot: Prentsnið, Prentun: Landsprent, 35.000 eintök. dreifing: Íslandspóstur.
Blaðinu er dreift í 35.000 eintökum með morgunBlaðinu
og liggur frammi ÚtVöldum Stöðum
Fjórðungur gjaldeyristekna þjóðarinnar kemur frá sjávarútvegi. Margir hafa
tekjur af störfum við sjávarútveg, ekki síst íbúar á Snæfellsnesi, og þar er
hlutfall sjómanna af heildaríbúatölunni býsna hátt enda byggir atvinnulífið
á landsbyggðinni á sjósókn og vinnslu sjávarafurða að stórum hluta. Sjávar-
útvegurinn er í dag á ofboðslega skemmtilegum tímapunkti þar sem þróun í
afurðum er að skila okkur gríðarlega auknum tekjum. Þar má m.a. vísa í öra
þróun í framleiðslu á lækningavörum og lyfjum úr afurðum á borð við slóg,
rækjuskel, þörungum og roði, sem fyrir skömmu þóttu verðlaus úrgangur.
Öll takmörkun á fjárfestingagetu sjávarútvegsins hefur áhrif á þetta. Ef við
setjum þetta í samhengi og tökum veiðigjöldin eins og þau eru lögð á núna
fyrir þetta ár og reiknum það upp og hugsum um sjávarútveginn bara eins og
aðrar atvinnugreinar, sem við eigum að gera, þá er venjulegt fyrirtæki að greiða
20% í tekjuskatt. Ef við reiknum tekjuskattinn sem útgerðin greiðir og leggur
veiðigjöldin ofan á útgerðarhlutann þá er sjávarútvegurinn að greiða um það bil
60% í tekjuskatt. Þetta hlýtur að hafa áhrif á vaxtarmöguleika sjávarútvegsins.
Nauðsynlegt er að þjóðin setji ekki fjárfestingar í sjávarútvegi í þannig skorður
að hann geti ekki áfram verið það flaggskip sem hann er í dag í alþjóðlegu
samhengi. Sjávarútvegur myndi nú þegar skila samfélaginu miklum tekjum
og hann ætti að fá að njóta sannmælis um það og í tengslum við allar aðrar
greinar. Umræðan um veiðigjöldin á að snúast um aðferðarfræði, þannig að
sjávarútvegurinn fái að dafna og skila þjóðarbúinu sem mestum tekjum. Við
búum við ein fengsælustu fiskimið heims og státum okkur af besta fiski í heimi,
hvorki meira né minna. Þess vegna eigum við að gefa sjávarútveginum aukin
sóknarfæri, ekki skattleggja hann svo að endurnýjun sé illframkvæmanleg. Nú
bendir hins vegar til að aukin sóknarfæri séu í spilunum og það má ekki síst
merkja á því að nýsmíði fiskiskipa er að aukast, að vísu erlendis en vonandi
vakna Íslendingar upp við vondan draum og rifja upp tæknina við að smíða
stálskip. Þjóð sem kennir sig við sjómennsku getur ekki verið þekkt fyrir
annað, eða hvað?. Í Sölku Völku segir Halldór Kiljan Laxness; ,,Þegar öllu er
á botninn hvolft þá er lífið þó umfram allt saltfiskur en ekki draumaríngl.”
Íslenska sjávarútvwegssýningin 2014 er handan við næsta horn í Kópavogi, sú
11. í röðinni. Ég hef komið á margar þessara sýninga, þó ekki þær fyrstu, og
einnig sótt sýninguna í Bruxelles sem er risavaxinn enda sögð sú stærsta og
mikilvægasta í heimi. Í öll skiptin hefur það komið mér á óvart hvað tæknin við
að fullnýta aflann úr sjó er fullkomin og ég hélt að ekki væri hægt að ná slíkum
árangi. En nú er svo komið að nánast ekkert hold verður eftir á beingarðinum
þegar fiskinum hefur verið rennt gegnum flökunarvél. Framfarir í kælingu
hafa lika tekið stórstígum framförum, enda eru kröfur neytendamarkaðaðarins
orðnar slíkar að frábær meðferð aflans þarf að hefjast strax úti á sjó þegar
fiskurinn kemur upp rennuna eða yfir borðstokkinn. Þanning margfaldast
verðmætaaukningin, öllum til góða og gefur þjóðbúinu aukar tekjur. Það er
vel þess virði að eyða dagstund við að skoða Íslensku sjávarútvegssýninguna
og ég hvet lesendur til að gera það hvort sem þeir hafa atvinnu af sjávarútvegi
eður ei. Þeim tíma er verulega vel varið. Góða skemmtun!
Geir A. Guðsteinsson ritstjóri
Lífið er saltfiskur
eða sigin grásleppa
Leiðari
Marianne Rasmussen-Coulling.
Magnús Guðbrandsson, Gunnar Trausti Guðbjörnsson og Ásgrímur Pétursson.