Dagrenning - 01.02.1953, Page 15

— eitt þjóðasamband — sé lokið. Það er síð-
ur en svo. Erfiðleikar þeirra munu einmitt
hefjast fyrir alvöru síðari hluta þessa árs. Rétt
er að taka það fram hér, að ýmsir menn, sem
fengist hafa við að skýra mælingar Pýramíd-
ans mikla, litru svo á áður fyrr, að dagsetning-
in 20. ágúst 1953, merkti endir allra vopn-
aðra átaka með þjóðum heimsins. En eftir
því, sem menn hafa „lært að lesa“ betur á
þessa merkilegu bók, liefir þeim orðið það
ljósara, að endalok slíkra átaka eru enn all-
langt undan, og að 20. ágúst 1953 táknar
fyrst og fremst, eins og áður segir, mikilvæg-
an áfangastað, og, að því er virðist frá sjónar-
miði Guðs, lokaáfangann til sameiningar
þjóðar hans — ísrael. í grein, sem dr. Adam
Rutherford ritaði í maí 1952, og sem nefnist
„Pýramída-ártalið 1953“ (Pyramidology), seg-
ir hann: „Það verður Rrst eftir 1953, sem
vér munum verða vitni að hinum stórfelld-
ustu hernaðarátökum, sem heimurinn nokkru
sinni hefir þekkt.“ Frá 20. ágúst 1953 mun
sameiningarstefnunni innan hinna engilsax-
nesku og norrænu þjóða, svo og meðal þeirra
þjóða, sem frjálsar fydgja þeirn að málum,
stórlega vaxa fylgi, og hverri hindruninni af
annari í viðskipta-, fjárhags- og menningar-
samskiptum þeirra verður rutt burtu, en
gagnkvæmur skilningur og vinátta þeirra í
milli vaxa og samstarf þeirra á öllum sviðum
batna. Herferð „Kominform" til að sundra
þessum þjóðum beið höfuðósigur sinn í kosn-
ingasigri Eisenhowers í Bandaríkjunum i
nóvember s. 1., og þó enn þá stafi nokkur
hætta af nýkommúnismanum, sem komún-
istar efla nú innan allra sósíaldemokrata-
flokka og víðar, mun sú tilraun þeirra einnig
mistakast.
❖
Það, sem nú hefir verið rætt, á að mestu
við hina ákveðnu dagsetningu 20. ágúst 1953,
sem greinilega er mörkuð í Konungssal Pýra-
mídans mikla sem lokadagsetning þar. En
auk þess segir Pýramídinn ýmislegt fleira um
þetta merkilega ár. Ártalið 1953 er eitt þeirra
spádómsártala, sem sýnt er bæði uppi í Kon-
ungssalnum og niðri í Neðanjarðarsalnmn.
A myndinni á bls. 10 er það sýnt sem síðasti
stallurinn niður í „botnlausa pyttinn“, sem
svo hefir verið kallaður. Þetta táknmál hendir
til þess, að á árinu 1953 muni draga til stór-
tíðinda á alþjóðavettvangi og þá sennilega
það, að glufan muni breikka enn til muna
milli vestrænna þjóða annarsvegar og hinna
austrænu jámtjaldsþjóða hins vegar. Það er
margt sem bendir til þess að svo verði, enda
cr leynistyrjöldin, eða „kalda stríðið“, sem
ávallt er undanfari beinna liernaðarátaka,
rekið með rneiri krafti en nokkru sinni fyrr.
Á þessu ári — 1953 — hefst síðasti þáttur
Harmagedons, sem stendur til 1956, en þá
hefir „Guðs þjóð, ísrael“ — þ. e. hinar vest-
rænu lýðræðisþjóðir — unnið lokasigurinn
yfir Góg hinum mikla, frá llússlandi og her-
skörum hans, í ógurlegustu styrjökl allra
tírna, sem virðist rnuni aðallega verða á ár-
unum 1955—1956.
Fy rir vora kynslóð er nauðsynlegt, að gefa
gaum að niðurlagi spádóms þess í Opin-
berunarbókinni, sem segir frá englunum, sem
hella úr „skálum Guðs reiði yfir jörðina".
Þar segir: „Og hinn sjöundi (engill) helti úr
sinni skál yfir loftið og raust mikil kom út
úr musterinu, frá hásætinu og sagði: Það er
fram komið. Og eldingar kornu og raustir og
þrunmr og mikill landskjálfti, svo að slíkur
hefir eigi komið frá því menn urðu til á jörð-
inni, jafn ákaflega mikill landskjálfti. Og
borgin hin mikla fór í þrjá hluti, og borgir
þjóðanna Jirundu. Og Guð gleymdi ekki
hinni miklu Babylon og gaf henni vínbikar
lieiftarreiði sinnar. Og allar ey/ar hurfu og
fjöllin voru ekki lengur til. Og stórt hagí,
vættar þungt, fellur niður af himni yfir menn-
ina, og mennirnir lastmæla Guði fyrir hagl-
pláuna, því að mjög svo mikil er plágan af
DAGRENNING 9