Dagrenning - 01.02.1953, Blaðsíða 28

smáþjóð, sem til greina koma við athugun
spádómsins. Einstaklingarnir eru auðvitað
mismunandi á margan veg og margvíslegri
svnd og annmörkum háðir. En spádómurinn
á við heiJdina, að því er þetta hlutverk snert-
ir, og Drottinn lítur hér á þjóðarheildina
eins og hann leit á ísraelsþjóðina sem heild,
er hann ákvað henni hlutverk fyr á tímum.
Því fleiri einstaklingar, sem skilja hlutverk
þjóðarinnar og leggja þar hönd að verki, því
betur mun þjóðinni takast um lausn hlut-
verks síns.
Ýmsir hafa talið, að þegar sá atburður ger-
ist að Lambið (Kristur) stæði á Zíonfjalli og
með því 144 þúsundir — mundi það verða
með þeim hætti, að Kristur yrði öllum sýni-
legur. En minnumst þess, að Opb. talar á
líkingamáli, og að Lambið (Kristur) getur
eins verið ósýnilegur, en þó eigi að síður mik-
ilvirkur, með hinum 144 þúsundum, jafn-
vel áratugum saman, eins og hann var að
jafnaði ósýnilegur, bæði lærisveinum sínum
og öðrum, þá 40 daga, sem hann dvaldi hér
upprisinn, eftir krossdauðann á Golgata.
Andi lians og ósýnileg nærvera mun orka svo
á hina litlu þjóð — hinar 144 þúsundir — að
hún, — án þess að gera sér sérstaklega grein
fvrir því, að hún sé að uppfylla merkilegan
spádóm — mun nema hinn sérstaka söng
Lambsins á undan öllum öðrum þjóðum,
og skýra fvrir þeim þýðingu hans.
VII.
Hver er þá þessi smáþjóð, sem spádóm-
urinn talar um — þessar 144 þúsundir? Ég
hefi ekki sagt það berum orðum hér á undan,
en mér er það ekkert launungar mál, að sé
þetta rétt skilið, og spádómurinn rétt túlk-
aður, getur hér ekki verið nema um aðeins
eina þjóð að ræða, — og sú þjóð er íslend-
ingar.
Ég skal að lokum benda á nokkur atriði
þessu til stuðnings:
1. Smáþjóðin — 144 þúsundirnar — eiga
að vera af ísraelsætt. Nú er það vís-
indalega sannað, þó það sé ekki enn
viðurkennt, að íslendingar eru ein af
hinum endurfundnu Israelsþjóðum og
meira að segja sú ættkvíslin, sem ætlað
var það hlutverk að vera 1 jósberi meðal
þjóða heimsins.
2. íslendingar eru einmitt nú, á árinu 1953,
sennilega nákvæmlega 144 þúsundir að
tölu, þegar frá eru taldir útlendingar,
sem með þjóðinni lifa og starfa. Það,
að þjóðin fyllir þessa tölu einmitt á
sama árinu, sem markar aldaskiptin og
upphaf hins nýja trma, samkvæmt spá-
mælingum Pýramídans mikla, og tíma-
talsspádómum Biblíunnar, bendir ótví-
rætt til þess, að við hana sé átt, og að
hún, frá þessu ári, taki að skilja hlut-
verk sitt og sinna því af fullri alvöru og
einbeittni. Enginn má vænta þess, að
þetta hlutverk þjóðarinnar verði al-
mennt skilið og viðurkennt, hvorki af
þjóðinni sjálfri né öðrum þjóðum, og
ekki má þess heldur vænta, að þjóðin
geri sér neina grein fyrir því, hve mikil-
vægt hlutverk hennar er, því hún starf-
ar ekki í eigin þágu heldur er hún í
þjónustu Drottins, og það er hann, sem
ávöxtinn gefur á sínum tíma.
3. Smáþjóðin íslendingar, sem nú er um
144 þús. að tölu, mun einmitt á þessu
ári, 1953, taka að gera sér það fullkom-
lega ljóst, að eigi hún að lifa áfram sem
þjóð verður hún að hverfa til Kristin-
dómsins með nýjum krafti og nýrri
sókn. Þess kristindóms, sem er sannur
og heilagur, og hafnar allri lýgi, blekk-
ingum og hræsni kirkjunnar og stjórn-
málanna. Nú á þessi litla þjóð í deilum
við tvær þjóðir, sem eru henni í öllu
ofjarlar og á hennar mælikvarða stór-
þjóðir. Breta, út af landhelginni, og
22 dagrenning