Alþýðublaðið - 01.12.1919, Blaðsíða 4

4
ALfÝÐUBLAÐIÐ
Áusturrísku börnin.
í sambandi við áður útgefna auglýsingu um samskot til
austnrrísku barnanna tilkynnist það nú hérmeð al-
menningi, að undirskrifaðir nefndarmenn taka allir við samskotum,
og að samskot eru þegin, hve smá sem eru.
Rvík{ 28. nóv. 1919.
Kristín Jaeohson. Ingibjörg H. Bjarnason. Inga L. Lárusd.
Kristján Jónsson. Kn. Zimsen. Thor Jensen.
L. Kaaber. Sigliv. Bjarnason.
Halldór Hansen.
cflHiGið má spara
með því að verzla við
cyHaupfélag v®rfiamanna,
Laugaveg 22 A. Sími 728.
Kaupið
Brauð og Kökur
frá Alþýðubrauðgerðinni.
Viðurkendar ágætisvörur. Búnar til úr bezta efni.
Verð á mörgu lægra en annarsstaðar.
vislega, tómlega og einmanalega,
sem þessi myrku völundarhús
báru með sér.
í námunni nr. 2 sté kolaæðin
talsvert. Varð því að draga þar
tómu vagnana upp á bandi, sem
virtist óendanlegt, en þegar búið
var að fylla þá, runnu þeir af
sjálfu sér, svo að hemlarnir þurftu
að vera sterkir mjög. Jók þetta
mjög á hættuna í námunni, því
að hæglega gat það fyrir komið,
að vagn losnaði og þyti áfram
með ógnarhraða, án allrar stjórnar.
Kolaæðin hafði verið 4—5 feta
þylck, og var það eitt af því, sem
frá náttúrunnar hendi jók á píslir
manngarmanna, sem þarna unnu,
því að það olli því, að þeir urðu
að standa bognir við vinnu sína.
Eítir að Hallur hafði setið um
hrið á hækjum og horft á þá
vinna, þá skildi hann hvers vegna
þeir gengu með höfuðið niðri í
bringunni og létu handleggina
hanga máttlausa niður með hlið-
um sér, svo að þeir líktust gang-
andi apahóp, er þeir komu frá
námunum. Þeir losuðu kolin með
því að höggva fyrst neðan undir
þau með haka og síðan sprengja
þau með púðri. Þegar þeir voru
að þessari vinnu, lágu þeir á
annari hliðinni, og olli það því
að önnur öxlin varð stærri, en
hin. Urbu þeir þann veg skakkir.
Og hér fór eins og allsstaðar,
að sá, sem hefir gefið nánar gæt-
ur að mönnunum og lífi þeirra,
hann fyrirlítur þá eigi, heldur
kennir í brjósti um þá.
Þarna gat að líta sérstaka kyn-
*lóð manna, undirheima-vanskapn-
inga, sem þjóðfélagið hafði lokað
þarna inni, fyrir þeirra orsaka
sakir, sem þjóðfélagið hlaut að
skilja. Úti í sólskininu sáust langar
vagnaraðir fullar kolum og skyldu
þau sendast hingað og þangað um
héiminn, til staða, sem kolanámu-
maðurinn hafði aldrei heyrt nefnda
og vissi engi skil á. Og þar sneru
þau hjólum iðnaðarins og fram-
leiddu vörur, sem aldrei áttu eftir
að koma fyrir augu kolanám*-
manninum. Þau skyldu framleiða
dýrmætt silki handa fínum og
skrautgjörnum kvennalýð, fága
dýra gimsteina til ab skreyta þær
með.
Þau skyldu draga langar lestir
mjúkra, sessulagðra vagna —
draga þá yfir fjöll og eyðimerkur.
Þau skyldu knýja stórar og skraut-
legar fljótandi hallir burt úr storm-
um vetrarins og inn á glitrandi
og hlý höf hitabeltisins.
Og konurnar skrautlegu áttu
að skarta í silki sínu og dýrgrip-
um, eta og skemta sér, liggja í
hlýjum þægilegum rúmum og
sofa vel — án þess að vita nokk-
uð um vesalings vansköpuðu ver-
urnar í fjallamyikrinu, heldur en
vanskapningarnir um þær.
Um alt þetta hugsaði Hallur
og sigraðist á sigurgleði og hreykni
Engilsaxans, og hann íyrirgaf
þessum mönnum það sem við-
bjóðslegt var í fari þeirra — fyrir-
gaf þeim ruddaskap þeirra í orð-
um, háttum og látbragði, fyrirgaf
þeim það hvernig heimili þeirra
var, heimilið, sem var úandi í
lús — og hann fyrirgaf þeim enn-
fremur, þó að krakkarnir þeirra
væru óhreinir og hálfnaktir.
(Frh.)
Ágæt sítrónuolía, á 5 kr.
pelinn, fæst í Alþýðubrauðgerðinni.
Penlngfabudda fundin þ. 13.
f. m. á Spítalastíg. Uppl. á afgr.
Alþýðublaðsins. — Áður auglýst.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Olafar Friðrilcsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.