Húnavaka - 01.05.1993, Blaðsíða 133

HUNAVAKA
131
Þegar ég haföi farið sem næst þrem kílómetrum missti ég af mér
höfuðfatið. Eg hafði klút í vasanum og batt hann um eyrun. Eg var
með góðan staf svo að ég gat haldið á eftir hundinum þó veðrið
væri svo mikið að það vildi hrekja mig af leið. Mér fannst hundur-
inn breyta stefnunni og var á báðum áttum hvort ég ætti að elta
hann eða ekki. Eg gerði það samt. Litlu seinna gat ég greint
gljúfrið er ég nefndi og var þá að sleppa við það. Vissi ég þá upp á
hár hvar ég var staddur og átti þá eftir sex km heim. Herti ég göng-
una og var heldur vægara veðrið því ég var kominn niður af sjálfri
heiðinni. Þetta gekk vel og kom ég heim um kvöldið klukkan ellefu
og var þá orðinn skratti þreyttur.
I Grænumýrartungu voru staddir þrír ferðamenn á suðurleið.
Næsta morgun ætlaði ég að vitja kindanna en þá var komið ógur-
legt sunnan slagveður. Samt lögðum við af stað með birtu og
komumst við eins og tvo kílómetra. Var þá orðið svo hvasst og rign-
ing svo áköf að við höfðum ekki á móti og snerum við til baka hold-
votir. Svona hélst veðrið til klukkan sex um kvöldið. Þá hægði og
birti til. Morguninn eftir var komið nokkuð mikið frost en sæmi-
legt veður. Lögðum við af stað í dögun. Færið var sæmilegt en þeg-
ar upp á heiðina kom hafði snjóað um nóttina og allt frosið í klaka.
Er við komum á þann stað er ég skildi eftir kindurnar var farið að
snjóa. Vildi ég fara að svipast um eftir kindunum en ferðamennirn-
ir báðu mig að fylgja sér suður yfir háheiði. Ég gerði það. Síðan
hélt ég til baka og fór að svipast eftir kindunum. Þegar ég átti eftir
ófarinn einn kílómetra að þeim stað er ég hafði skilið þær eftir
fann ég veturgömlu hrútana. Rak ég þá norður að hinum upphaf-
lega stað þeirra og leit eftir hinum lömbunum.
Er ég hafði gengið skamman spöl heyrði ég lamb jarma stutt frá
mér. Sá ég þá hvar lambhrúturinn var freðinn niður á ullinni. Ég
rak upp hrútinn og sá þá hvar hundur minn stóð um 12 til 14
faðma frá mér, horfði til mín og dinglaði rófunni. Lá þá hvíta
gimbrin þar, einnig freðin niður. Ég losaði hana og gat hún varla
staðið. Færði ég þessar kindur saman en mjög lítill hagi var vegna
freðans. Svo var dregið af lömbunum að þau gátu ekki krafsað.
Höfðu þau aðeins rænu á að tína strá og strá þegar ég hafði brotið
klakann ofan af grasinu.
Þar næst fór ég að leita að mórauðu gimbrinni en gat ómögulega
fundið hana. Ég sagði hundinum að leita að henni, hann stökk dá-