Húnavaka - 01.05.1993, Blaðsíða 158

156
HUNAVAKA
hann nokkrum sinnum suðvir til Grindavíkur í fiskvinnslu. Hann
var kominn hátt á áttræðisaldurinn þegar hann hætti að vinna, en
síðustu starfsárin var hann við flökun í frystihúsinu á Skagaströnd.
Steingrímur tók ýmis önnur störf að sér en hér hafa verið talin.
Má þar til dæmis nefna að þegar keypt var spunavél til Skagastrand-
ar á fyrri hluta aldarinnar vann hann við hana mikinn hluta úr vetri
í nokkur ár og spann fyrir Skagstrendinga. Hann sá einnig um
sundlaugina áratugum saman.
Eins og algengt var áður fyrr átti Steingrímur alltaf skepnur en
skepnuhald var mikil búbót á erfiðum tímum og fjölskyldum trygg-
ing á tímum stopullar atvinnu.
Arið 1977 fluttist Steingrímur ásamt Halldóru konu sinni á elli-
deild Héraðshælisins á Blönduósi. Halldóra lést í desember árið
1987.
Steingrímur var félagshyggjumaður og vildi stuðla að jöfnuði
meðal manna. Hann var einn af stofnendum verkalýðsfélagsins og
áhugasamur um málefni þess. Hann fylgdist vel með því sem gerð-
ist í kjaramálum og þjóðmálum og hafði eindregnar skoðanir í
Jjeim efnum. Hann var bókhneigður og las mikið. Hann hafði
ánægju af spilamennsku, söng mörg ár í kirkjukór Hólaneskirkju,
og var einn af stofnendum ungmennafélagsins. Steingrímur tók
virkan þátt í leiklistarstarfseminni á Skagaströnd, var með í flestum
leiksýningum og var skemmtilegur leikari.
Steingrímur var rólyndur maður og gat stundum virst dulur og
þungur. En undir þessu yfirbragði var maður með jákvætt og bjart
viðhorf til tilverunnar. Hann var ljúfur í viðmóti, átti auðvelt með
að sjá spaugilegar hliðar mála og gat verið hnyttinn og skemmtileg-
ur í tilsvörum.
Steingrímur var vel liðinn af samferðamönnum sínum. Hann var
trúr í öllu sem hann gerði og auðgaði samfélagið á Skagaströnd
með lífi sínu og starfi. Utför Steingríms var gerð frá Hólaneskirkju
25. janúar.
Sr. Egill Hallgrímsson.