Alþýðublaðið - 06.10.1924, Blaðsíða 3

staðar. og ecgin trygging er
fysrir því í regiugerðinni, að ððru
vísi fari hér.
M@ð reglugerð þessarl hefir
áuðvaldinu í bæjaratjórn trklst
að svifta leigjecdur aftur þeirri
vsrnd, seœ húsaleigulögin hafa
veitt þeim, gegn húsnæðisokriou.
Það kernst þvf vafalaust bráð-
lega i algleýmiug aitur, en þá
sky'di alþýða muna, hverjnm
það er að kenna, því að á
hennar vaídi er það, ef húo vili,
að haekkja vaidi þeirra, sem
elngöngu hugsá om að efla hag
eignamánnauna og horfa ekki f,
þó að tii þess verði alþýða rúin
lcin að skyrtunni með okrl á
nauðsynjum hennar.
Sjö landa sýn.
----- (Frh.)
3. Islands-álar.
Fram undan blasti viS hafiö, og
sá ekki takmörk. Toppar undiiöld-
unnar ýfðust fyrir snörpum aust-
anvindi, og léku aldan og vindur-
inn sér aö því að lyfta og steypa
stöfnum skipsins. Til lands að sjá
huldi grá veðurmóða lögun og
litu; þó gat hún ekki birgt það,
er Skógafoss >breiðir íram af bergi
hvítan skrúðar. það var þvf ekki
að undra, þótt flestir leituðu bráö-
lega niður í skipið, er út á haflð
dró, aðrir en skipverjar, er störf-
’ VE9V»0ltXS»
um sínum gegndu, enda kvaddi
og hvimleið sjósóttin sér vistar
hjá mörgum. Kom svo þegar á
daginn leið, að ekki sáust aðrír
uppi við en ég og dr. Páll Eggert
Ólason, og öðru hvoru kom upp
norskur vöiubjóður .einn til að
reykja einn og einn viDdling, en
hvarf þegar að því loknu. —
»Djúpir eru íslandsálar,
en þó munu þeir væðir vera<,
er haft eftir Bkessunni. Sæmilega
stórvaxna og sterkvaxna hafa
menn hugsað sér hana, eí þetta á
ekki að hafa vei ið digurmælgi ein,
sem vel má vera, því að ekki
sýnist hún hafa vaðið djúpt and-
lega. Að minsta kosti myndi nú
fara lítið fyrir ísleDdingum, ef
mennirnír hefðu ekki, þótt smá-
vaxnir og veikvaxnir séu, iagst
dýpra til hugmynda um farir yflr
lög en til þeirrar að vaða. En það,
aem líkamiegur kraftur og vðxtur
stöðst ekki, yflrsteig andi mann-
anna. Hann bugaði haflð tll hlýðni
við landið með holum eintrjáningi,
Og undan þeirri undirokun heflr út-
sænum enn ekki tekist að brjót
ast þrátt fyrir mikilleik sinn og
mátt, ægilegan einurn og fáum.
Én enginn má við margnum, —
í
Konurl
Aldrei heflr Smára-smjörlíkið
verið betra en nú.
Reynið!
ekki einu sinni útsærinn. Fyrír
samtök og samvinnu lifenda og
dáinna og óslítandi elju andlega
og líkamlega öld eftir öid er éin-
trjáningurinn oiðinn að sjávaiborg,
vo'.dugu, fljótandi fríríki, sem stork-
ar útsænum með því að sýna
honum út um öll höf í sífeldu
framhaldi samtökin að veiki, et
lögðu hann í fjötra. Siglingaleið-
irnar liggja eins og bönd um hafið,
— eins og rúnaristur um þann
reynslulærdóm hins undirokaða
útsævar, að með samtökum má
gera hvert djúp yfirfært, og þennán
lærdóm þylur hann í eyra sæfár-
ans við sorgarlag hinnar sugandi
báru, dóttur sinnar. Við þann
rammaslag hljómar tröllagort ein-
staklings-heimskunnar um að vaða
haflð eins og magur og máttlaus
uppgerðarhlátur.
Sjóferð lætur ekki heldur í
friði þann, sem laus er við sjó-
sóttina. Hún neyðir hann til að
Frá Alþýðubrauðgepðlimi.
Grahamshpauð
fást f Alþýðubrauðgerðinni á Laugavegi 61 og í búðinni á Baldursgötu 14.
Edgar Rice Burroughs:
Tarzan og glmstelnar Opan>>bopgap.
Hvað þýddi aö reyna að komast um an? Það var eins
gott að horfast i augu við dauðann eins og að snúa sér
undan og vera keyrð um koll á grúfu Hún lokaðí ekki
einu sinni augunum,' svo að hún siai ekki gínandi,
urrandi kjaftinn gegnt sér. Hún sá þvi jaínframt þvi,
að ljónið stökk, jötunvaxinn og brúnleitan mann stökkva
af grein rótt yfir ljóninu.
Hún sperti upp augun af undrun og efa, er hún sá
þessa veru upprisna frá dauðum. Var þetta missýning?
Ljónið gleymdist — og hættan, sem hún var i, — alt
nema þéssi dásamlega sýn. Stúlkan laut áfram og
horfði hugfangin á mynd látins maka sins. Munnurinn
var opinn. Hún þrýsti hðndunum á þrunginn barm
sinn.
Hún sá stæltan likamann stökkva á herðakamb ljóns-
ins, um leið og það stökk. Hún sá rándýrinu kipt til
hliðar rótt i þvi, að það var að hremma hana, og jafn-
skjótt vissi hún, að þetta var veruleiki; — imyndun gat
eigi ráðið við villidýr, trylt af reiði og morðþrá.
Tarzan! Tarzan hennar lifði! Óun ræðilegt gleðióp
bráúzt fraín á varir hénUar, en kafnaf i af ótta, ,er hún
sá algert vopnleýs! mánns síns og uppgötvafei, áð ljónið
var búið að ni, sór og snóri nú gegn Tarzan, trylt af
ilsku.
Við fætur aj amannsins lá byssa fallna hermannsins,
þess, sem Nún i hafði felt áður en hann snéri sér að
Jane. Tarzan Jeit i kringum sig eftir ejnhverju vopni
og sá byssuna Þegar ljónið bjóst til þess ab svifta
þeim manni undir sig, er gerst hafði svo djarfur áð
trufla það, hveia byssan i gegnum loftiö og brotnaði á
enni þess.
Tarzan apabróðlr barði ekki eins og hver annar
dauðlegur maðnr, heldur með grimdaræði villidýrsins,
og heljarafl hans fylgdi á eftir högginu. Höggið molábi
haus dýrsins, og sökk brotið slieftið d kaf i heilann,
en byssuhlaupið kengbognaöi.
ffiEHHKSH aHHmBEiEÍHHHHmm
Tarzan-sflgnraaF
fást á Hvaramstanga hjá Siguröi Daviössyhi.
ismsmsmsmBmsmwmm