Vestfirska fréttablaðið - 30.10.1980, Blaðsíða 3

I vestíirska
FRETTABLACID
3
VILL EINBEITA SÉR AÐ
LEIKRITUN
—Þú hefur sjálfur skrifað leik-
rit og einþáttunga. Ertu með eitt-
hvað slíkt á döfinni núna?
—Þegar ég starfaði við leikhús-
ið á Akureyri vannst enginn tími
til að skrifa. Ég þurfti að vera
með allan hugann við stjórnun og
þessháttar. Það er ætíð nokkur
aðdragandi að því að skrifa leikrit
af fullri lengd, þótt það sé
kannske ekki endilega verið lengi
að skrifa það. En ég hef fullan
hug á að fara að einbeita mér að
leikritun og hef ákveðnar hug-
myndir, sem mig langar til að
vinna úr.
—Er Jóðlíf ekki vinsælasti ein-
þáttungurinn þinn?
stofnanir, sem vilja hafa áhrif á
hugsmiðina. En oftast nær ætti
það að vera til góðs, því að höf-
undurinn á að standa fyrir sínu og
það ættu að vera skilyrði fyrir
jákvæðum árangri. Sjálfur var ég
svo heppinn að starfa við Þjóð-
leikhúsið í 10 ár. Sú reynsla er
ómetanleg, en það eru ekki allir
leikritahöfundar sem fá slíkt
tækifæri til að alast upp í leikhús-
inu.
GRÓSKA í LEIKRITAGERÐ
—Eru þessi íslensku leikrit
framværileg sviðsverk?
—Þau eru meira eða minna
furðu góð. Það hafa komið fram
höfundar á seinni árum, sem eru
mjög frambærilegir, menn eins og
erfið að því leyti að grundvöllur
fyrir rekstri leikhússins var raun-
verulega ekki fyrir hendi. Það
kostar jafn mikið að halda uppi
atvinnuleikhúsi norður á landi og
suður í Reykjavík. Við höfum
kannske verið of metnaðarfull, en
okkur fannst að við yrðum að
sanna tilverurétt leikhússins og
það varð líka að koma í ljós hvað
það kostaði að reka atvinnuleik-
hús. Það kom á daginn, að það er
afar erfitt að reka svona fámennt
leikhús eftir lögmálum atvinnu-
mennskunnar, sérstaklega þegar
allt þarf að borga samkvæmt töxt-
um og samningum.
SPENNANDI ÁHÆTTA
Að lokum sagði Oddur Björns-
son:
Oddur Björnsson, leikstjóri og leikskáld, stjórnar nú æfingum á leikritinu
„Á útleið“ hjá Litla leikklúbbnum á ísafirði
Það er gaman að
vinna með
svona fdlki
—Mér þykir ákaflega gaman
að haf fengið að koma hingað í
fyrsta sinn og vinna með Litla
Leikklúbbnum. Andinn er góður
og fólkið áhugasamt. Mér finnst
ástæða til að standa vel við bakið
á svona fyrirtæki, sem er ein
- Leó Ijósmyndastofa
þeirra menningarstofnana á
Isafirði, sem haldið hefur uppi
hróðri staðarins. Ég á von á því
að það leikrit, sem við erum að
vinna að núna, höfði til mjög
margra, ekki síst þeirra sem sáu
það í gamla daga. Það væri fróð-
legt fyrir þá að gera samanburð.
Það fylgir því ávallt viss áhætta
að taka svona leikrit til meðferðar
I stað hinna gömlu og sígildu
íslensku leikrita, sem hafa örugga
aðsókn, en sú áhætta er spenn-
andi.
etj-
- Leó Ijósmyndastofa
Nálægt miðjum nóvember
hefjast sýningar á leikriti Sutt-
on’s Vane, „A útleið“, hjá Litla
Leikklúbbnum á Isafirði. Þetta
leikrlt hefur tvlsvar verið svið-
sett áður á Isafirði, fyrst árið
1929 og síðan aftur 1936. Ekki
er að efa að margir af eldri
kynslóðinni, sem sáu leikritið
þá, hafa áhuga á að endurnýja
kynni sín af þessu sviðsverki.
Lelkstjóri er Oddur Björnsson,
áður leikhússtjóri á Akureyrí.
Blaðið tók hann tali á dögunum
og lagði fyrlr hann nokkrar
spurningar um þetta leikrit og
lelkhúsmál almennt. Við báð-
um Odd fyrst að segja okkur í
stuttu máli frá því leikritf, sem
LL tekur nú til meðferðar.
DULARFULLT OG RÓMAN-
TlSKT
—Þetta er nokkuð gamalt leik-
rit, sagði Oddur, líklega samið í
kringum 1920. Það er dálítið
dæmigert fyrir sinn tíma, og þá
sérstaklega enska leikritagerð.
Leikritið gerist um borð í skipi og
farþegarnir eru dauðar sálir, sem
eru að bera saman bækur sínar.
Þetta er ekki þungt leikrit. Það er
í því töluverð gamansemi og per-
sónurnar eru skýrt dregnar.
—Hver er staða LL miðað við
leikhús almennt úti á landsbyggð-
inni?
—Ég þekki ekki mikið til leik-
húsa úti á landsbyggðinni nema
Leikfélags Akureyrar, sem til
skamms tíma var atvinnuleikhús.
Ég var búinn að heyra töluvert
mikið látið af Litla Leikklúbbn-
um og það var raunar eitt af því
helsta sem ég vissi um Isafjörð.
Mér skildist að félagar leik-
klúbbsins hefðu mikinn metnað
og væru öðru hvoru með mjög
góðar sýningar. Við vitum að það
eru tveir eða þrír staðir aðrir, sem
hafa getið sér góðan orðstír og
sýnt metnað í leikstarfsemi á und-
anförnum árum, staðir eins og
Húsavík og Sauðárkrókur. Ég hef
ekki beinan samanburð, en mín
reynsla af samstarfinu við LL
kemur mjög heim og saman við
það sem ég hafði heyrt. Það er
gaman að vinna með svona fólki.
Það. væri hins vegar ekki eins
gaman, ef metnaður og áhugi
væru ekki fyrir hendi og reyndar
hæfileikar líka.
—Hvernig er aðstaða LL?
—Hún er slæm. Að vísu hafa
þau Selið í Hnífsdal, sem bjargar
miklu og er ómissandi. En það er
afleitt að hafa ekki meiri aðgang
að leiksviði og það er auðvitað
óleyst vandamál ennþá.
Frá æfingu f Selinu.
—Það held ég hljóti að vera.
Hann er meira segja orðinn vin-
sæll í útlandinu. Hann virðist
höfða til flestra og hefur verið
færður upp víða hérlendis í skól-
um og af allskonar fólki, meira að
segja Bahá’íum.
—Nú er sú þróun áberandi í
seinni tíð að rithöfundar snúa sér
frá skáldsagnaritun að leikhúsinu.
Kannt þú nokkra skýringu á
þessu?
Á útleið. Æfing í Selinu.
Jökull Jakobsson, Vésteinn Lúð-
víksson, Kjartan Ragnarsson, sem
þekkir leikhúsið út og inn, Guð-
mundur Steinsson, Erjjngur E.
Halldórsson og Birgir Sigurðsson,
sem ásamt Vésteini er einn þeirra
höfunda, sem byrjuðu á því að
rita skáldsögur en sneru sér síðan
að leikritun. Það er með öðrum
orðum furðu mikil gróska í ísl-
enskri leikritargerð.
—Hvað geturðu sagt okkur um
reynslu þína sem leikhússtjóri á
Akureyri?
—Það var góð reynsla. Hún var
—Leikritsformið er mjög
„aktúelt" form fyrir rithöfunda í
dag að tjá sig á, þrátt fyrir sjón-
varp og kvikmyndir. A tímabili
voru menn að ræða um að skáld-
sagan væri dauð. Að vísu hafa
þessar raddir hljóðnað, en
kannske helst þetta eitthvað í
hendur. Auk þess má nefna að
íslensku atvinnuleikhúsin og leik-
félög úti á landi hafa sýnt ís-
lenskri leikritun mikinn áhuga á
seinni árum. Þau virðast njóta
vinsælda og eru nokkuð örugg
söluvara. Ef vel tekst til verður
kannske meiri umræða um þessi
leikrit. Höfundarnir fá þarna heilt
„apparat" til að auglýsa sig og
verk sín upp og fólk til að vinna
að framgangi þess með sér. Á
hinn bóginn má segja, að þetta sé
kannske dálítið hættulegt fyrir rit-
höfund, sem er annt um það sem
hann er að skrifa og tilfinningu
sína gagnvart úrvinnslu þess, því
að leikhúsið eru dálítið harðar
FASTEIGNA
VIÐSKIPTI
Stórholt 11, glæsileg 4ra
herb. íbúð á 3. hæð ásamt
bílskúr.
Nú eru einungis 2 3ja herb.
íbúðir óseldar í fjölbýlis-
húsinu sem Eiríkur og Ein-
ar Valur s/f eru að byggja
við Stórholt. Ibúðirnar af-
hendast tilbúnar undir tré-
verk og málningu eigi síðar
en 1.7. 1981. Húsið er nú
fokhelt.
Hafraholt 28, raðhús í
smíðum.
Mánagata 6, efri hæð í tví-
býlishúsi ca. 140 fm. íbúðin
er tvær samliggjandi stofur,
4 svefnherbergi, hol, eld-
hús, bað og þvottaherbergi
ásamt kyndiklefa og
geymslu í kjallara.
Hlíðarvegur 7, 3ja herb. í-
búð á 3. hæð ásamt íbúð-
arherbergi í risi og hlut-
deild í verslunarhúsnæði
og bílskúr í smíðum.
Vitastfgur 8, Bolungarvík,
mjög fallegt álklætt einbýl-
ishús á tveim hæðum.
Laust fljótlega.
Arnar G.
Hinriksson hdl.
Fjarðarstræti 15,
Sími 4144
Vandarhögg
Framhald af bla. 2
má sæta því að bregða sér í önnur
gervi á bak við tjöldin og kannske
er það athyglisvert, að það er
þegar hann kemur inn á áhrifa-
svið fjölskyldu og ættmenna sem
hann má í rauninni þola grimmi-
legasta meðferð. En ef til vill
fjallar Vandarhögg fyrst og fremst
um hið margbreytilega líf manns-
ins í heiminum og kannske er það
predikun sem á að minna okkur á
að við erum öll börnin hans Guðs
og eigum að elska og umbera
hvert annað en ekki fella harða
dóma.
Reyniö
nýju
ísréttina