Vestfirska fréttablaðið - 04.12.1980, Blaðsíða 5

t5
VEStfirska
TTABLAÐIÐ
5
Læknir og lögreglumenn ræða málin. Myndin er tekin á „slysa-
æfingu“ lögreglunnar sem sagt var frá í síðasta tbl. Vestflrska.
er hérmeð komið á framfæri við
önnur byggðarlög á Vestfjörðum.
Það er lítið um að vera fyrir
utan Félagsheimilið í Hnífsdal og
allt útlit fyrir átakalausan dans-
leik. Skyndilega vindur ungur
maður sér að bílnum og biður um
áheyrn. Hann er aðeins við skál.
Torfi Einarsson skrúfar niður
rúðuna.
bílinn og veifar. Nú er eitthvað
mikið á seyði, hugsar blaðamað-
urinn, best að hafa myndavélina
tilbúna. En það kemur í Ijós, að
stúlkan á í einhverjum útistöðum
við piltinn sinn, sem stendur af-
síðis, reykir sígarettu og horfir á
okkur fálátur. Bílinn er stöðvaður
og Torfi tekur að sér sáttasemj-
arahlutverkið. Til allrar hamingju
kórinn. Þeir syngja ,,Haf. blikandi
haf.“ með miklum tilþrifum'. MA-
kvartettinn tekur undir í útvarp-
inu. Síðan er rætt um Don
Kósakkakórinn. Torfi lýsir því
hvernig tenórarnir í þeim kór geta
farið allt upp í sópran. Þeir dæsa
af öfund yfir Don Kósakkakórn-
um.
„Ætlið þið að taka mig?“
—Vestfirska á kvöld- og næturgöltri
með ísafjarðarlögreglunni.
—Heyrðu, segir ungi maður-
inn. Ég er undir tvítugu og ég er
undir áhrifum. Ætlið þið að taka
mig?
—Ætlum við að taka þig? spyr
Torfi hissa.
—Má ég ekki allavega fljóta
með inn á ísafjörð?
—Alveg sjálfsagt góði. Snakaðu
þér hinsvegar inn í bílinn.
Ungi maðurinn kemur inn.
Honum er kalt og það er farið að
renna ískyggilega af honum. Þeg-
ar blaðamaður reynir að brydda
upp á unglingavandamálinu við
hann, svarar hann út í hött og
spyr hvort blaðamaðurinn sé ein-
hver Serpico.
—Ég er hættur við að fara á
ballið, segir hann eftir nokkra
þögn. Það eru svo fáir þarna og
hrútleiðinlegt.
virðist þetta ekki hafa verið mjög
alvarlegt, því eftir að Torfi hefur
rætt við fólkið stundarkorn eru
þau aftur orðin sátt og leiðast á
brott. Svona eru veðrabrigðin
snögg í mannlífinu.
Stefnan er tekin niður á
bryggju. Báturinn Hvilvtenni ligg-
ur þar við festar. Nokkrir Færey-
ingar standa á bryggjunni og
glotta til okkar. Kaggi einn mikill
brunar fram hjá okkur með feikn-
arlegum drunum. Bifreiðaeftir-
litsmaðurinn kemur upp í Helga
og bíllinn er stöðvaður og tekinn
úr umferð hið snarasta. Síðan er
ekið um hin ýmsu öngstræti
kaupstaðarins og menn rabba
saman í rólegheitum. Stundum
taka þeir lagið. Það er greinilegt,
að þetta eru mennirnir sem eru að
búa sig úndir að endurreisa karla-
AFVARÐHUNDUM OG
VILLULJÓSUM
Það er strjálingur af ..eineygð-
um“ bílum á ferðinni í kvöld og
lögreglan ræðir vinsamlega við
ökumenn þeirra og sendir þá
heim. Þeir taka þessu af miklum
skilningi og fara heim vafninga-
laust. Þegar við erum á leið um
stofnbrautina, sér Torfi dularfull
Ijós á flugvellinum. Hugsanlega
eru þar bensínþjófar á ferð. Þeir
hafa verið dálítið bíræfnir upp á
síðkastið og sprengja upp læst
bensínlok með járnum án þess að
blikna eða blána. Við inn á flug-
völl. Þar er leitað vandlega og lýst
inn í alta bíla, en enginn maður er
sjáanlegur neinstaðar. Þetta hafa
verið einhver villuljós. En til við-
vörunar öllum bensínþjófum vilj-
um við segja. að það sést til þeirra
úr bænum og þeim er hollast að
halda sig heima við. því annars
verður þeim velgt undir uggum.
—Það þýðir ekkert að girða af
vallarsvæðið. segir Torfi. Þeir
fara bara yfir með brúsa. Það
verður að vera eitthvað á svæð-
inu. sem þeir óttast. f Reykjavík
og víðar eru gamalmenni látin
vakta svæðin og svo eru þau
kannske barin til óbóta. Þegar ég
var í lögregluskólanum spurðum
við einn sérfræðinginn hvers-
vegna þetta fólk fengi ekki að
hafa með sér hunda á eftirlits-
ferðum. eins og gerist erlendis.
Við fengum þau svör. að það væri
svo hættulegt!
ÓTRÚÁ KYLFUM
Við. höldum aftur til bæjarins.
Það er kallað í talstöðina og lög-
reglan beðin að aðstoða ölvaðan
mann við að komast heim til sín.
Við förum á staðinn. Maðurinn er
kófdrukkinn og heldur á poka-
skjatta, þar sem hringlar í glerj-
um. Hann hefur birgt sig vel upp
fyrir nóttina.
—Nú fer ég heim og geri allt
vitlaust. segir hann. Ég er svo
blóðheitur. þegar ég er orðinn
fullur.
—Ég ætla að biðja þig í guðs-
bænum að fremja engin hervirki
heima hjá þér. segir Torfi.
—Ég ætla að henda út isskápn-
um og hrærivélinni. segir maður-
inn með miklum sannfæringa-
þunga.
—Þú færð þá ekki kalda mjólk
á morgun. segir Helgi.
Maðurinn fer út og talar við
pokann sinn. Honum gengur erf-
iðlega að finna lykilinn en loks
tekst það.
—Vertu stilltur. elsku vinur.
segir Torfi og horfir áhyggjufullur
á manninn. Við heyrum ekki
meira frá honum um nóttina. svo
væntanlega. hefur hann orðið við
þessari bón.
Ein helsta prýði lögreglumanna
erlendis er hvít og löguleg kylfa.
sem hangir við beltið. Hversvegna
bera ísfirskir lögreglumenn ekki
kylfur?
—Ég hef megnustu ótrú á kylf-
um og nota þær helst ekki. segir
Torfi. Að/nota kylfu er eins og að
hverfa 10.000 ár aftur í tímann.
þegar steinaldarmennirnir voru
að sveifla lurkum í kringum sig.
Að vísu getur verið nauðsynlegt
að hafa þær við hendina. svo að
Torfi Einarsson og Bragi Beinteinsson á Lögregtuvarðstofunni.
Ljósm. Leó Ijósmyndastofa
Nú er kallað með miklum
gauragangi í talstöðina. Þetta er
eins og á síldinni í gamla daga,
þegar kallarnir voru að spreyta á
sér raddfærin. Galdurinn var að
tala með svo miklum bægslagangi
í stöðina, að enginn heyrði orða-
skil. Lögreglumennirnir láta sér
fátt um finnast. Vafalaust hefur
þetta ekki verið neitt merkilegt.
Menn stoppa bílinn til að biðja
um far eða ræða málin. Það er
bersýnilegt að á svona kvöldum
er lögregfan í tengslum við kviku
mannlífsins. Útvarpið glymur á
fullu, létt lög af plötum. Ungi
maðurinn er kominn í samræður
við lögregluna og heldur því stíft
fram, að þeir séu miklu skárri en
Hafnafjarðarlögreglan. Loks er-
um við komnir á Isafjörð og ungi
maðurinn fer út.
—Þakka þér fyrir, maður, segir
hann að skilnaði. Súper, maður.
Bæjó!.
Við höldum áfram á rúntinum.
Helgi talar um leiklist og lýsir
nokkrum fyndnum atvikum úr
leikför Patreksfirðinga til Sel-
tjarnarness fyrir nokkrum árum.
Allir skemmta sér konunglega.
I mjóu húsasundi birtist
skyndilega stúlka fyrir framan
Furu-
húsgögn
★
Húsbónda-
stólar, leður
★
Sófaborð,
massív eik.
Dýnuhlífar - 4 stærðir
Mjúk og hlý ullarfeppi.
Húsgagnaverslun Isafjarðar.
menn viti þó allavega að þær eru
til staðar.
POTTÞÉTTIR ÖKUMENN
Kl. er tvö eftir miðnætti. Það er
gerð smávegis ,,rassía“ á Hnífs-
dalsveginum. Lögreglan stöðvar
bíla á báða bóga og gerir úttekt á
ástandi ökumanna. Veðrið er
prýðisgott, lítilsháttar rigningar-
suddi. Ökumennirnir glotta góð-
látlega að þessu tilstandi og halda
síðan áfram. Umferðin er eins og
um sumardag í helgarfríi. Á ör-
skömmum tíma stöðvar lögreglan
milli 30-40 bíla.
Nú er útkail í Félagsheimilið.
það þarf að skilja áflogaseggi.
Lögreglan aðgætir handjárnin. f
ljós kemur að nokkrir unglingar
hafa lent í minniháttar ryskingum
en enginn hefur meitt sig. Þeir
koma út með einn. Hann er dálít-
ið æstur. „Þessir dyraverðir í
Hnífsdal eru klikkaðir," segir
hann. „Það má ekki einu sinni
rífa kjaft við þá.“
Unga manninum er ekið inn á
ísafjörð. Þar fer hann út og þakk-
ar fyrir sig. Honum er að mestu
runnin reiðin og tekur að svipast
um eftir félagsskap.
Nú er sá tími nætur þégar ölv-
Framhald á bls. 6.