Vestfirska fréttablaðið - 16.02.1984, Blaðsíða 2

2
/estíirska n
FRETTABLADID
Vikublað, kemur út á fimmtudögum kl. 18:00 — Skrifstofa
Hafnarstræti 14, sími 4011 — Opin virka daga frá kl. 10:00 —
12:00 og 13:00 — 17:00 — Blaðamaður Rúnar Helgi
Vignisson, sími 3325 — Útgefandi og ábyrgðarmaður Árni
Sigurðsson, Fagraholti 12, ísafirði, sími 3100 — Verð í
lausasölu kr. 22,00 — Auglýsingaverð kr. 110,00 dcm. —
Smáauglýsingar kr. 210,00 — Áskriftarverð er
lausasöluverð, reiknað hálfsárslega eftirá — Prentun:
Prentstofan ísrún hf. sími 3223.
Framhaldsmenntun
Vinna framhaldsskólanefndar þeirrar er bæjarstjórn ísafj-
arðar skipaði í vor hefur nú komið fyrir sjónir manna í
formi greinargerðar og tillagna, sem að nokkru er gerð
grein fyrir á öðrum stað hér í blaðinu.
I greinargerð segir að nefndin hafi kynnt sér vinnu fyrri
framhaldsskólanefndar kaupstaðarins, en helstu niður-
stöður af starfi þeirrar nefndar, sem starfaði til ársins 1982,
voru, hvað varðar framhaldsskólana á ísafirði, að hvorki
væri nauðsynlegt né skynsamlegt að sameina þá við núver-
andi aðstæður.
Vakti framhaldsskóianefndin fyrri sérstaka athygli á að
kostnaðarskipting milli ríkis og bæjar væri ísafjarðar-
kaupstað mjög óhagstæð í frumvarpi er þá lá fyrir Alþingi
um skipan framhaldsskóla.
í tillögum starfandi nefndar er lagt til að Iðnskólinn,
Menntaskólinn og Húsmæðraskólinn verði Iagðir niður í
núverandi mynd, en á ísafirði verði stofnaður nýr skóli,
Framhalds- og verkmenntaskóli, eða Fjölbrautaskóli.
Verði hann byggður upp sem framhaldsskóli fyrir Vestfirði
alla. Pá lýsir nefndin sig andvíga því, að leyfa rekstur fram-
haldsdeilda við héraðsskólana á Vestfjörðum og við grunn-
skólann á Patreksfirði.
Starfandi nefnd tekur undir athugasemdir fyrri framhalds-
skólanefndar þess eðlis að gjalda varhuga við valdi emb-
ættismanna ráðuneyta og um kostnaðarskiptingu ríkis og
bæjar, sem hún telur að kunni að bjóða heim ágreiningi.
Vestfirska fréttablaðið telur ekki tímabært að taka afger-
andi afstöðu til þessa máls, en bendir á mismunandi álit
nefndanna um uppbyggingu framhaldsskóla annars vegar,
og samdóma álit þeirra á kostnaðarskiptingu ríkis og bæjar
hins vegar.
Pá drögum við stórlega í efa réttmæti andstöðu nefndar-
innar við starfrekstur framhaldsdeilda við héraðsskólana
og við Grunnskólann á Patreksfirði.
—Smáauglýsingar—-
BAHÁ'I TRÚIN
Upplýsingar um Bahá'i
trúna eru sendar skriflega,
ef óskað er. Utanáskrift:
Pósthólf 172, ísafirði. Opið
hús að Sundstræti 14, sími
4071 öll fimmtudagskvöid
frákl. 21:00 til 23:00.
ALANON FUNDIR
fyrir aðstandendur fólks,
semfengis á við áfengis-
vandamál að stríða, eru kl.
21:00 á mánudagskvöldum
að Aðalstræti 42, Hæsta-
kaupstaðarhúsinu.
Upplýsingar veittar í síma
3411 á sama tíma.
í AAFUNDIR
I Kl. 21:00 á þriðjudagskvöld-
I um og kl. 11:00 á sunnu-
| dögum að Aðatstræti 42,
I Hæðstakaupstaðarhúsinu.
I Sími3411.
■ AA DEILDIN
AA FUNDIR BOLUNGARVÍK
kl. 20:30 á fimmtudögum í
Kiwanishúsinu á Grundum.
AA DEILDIN
TIL SÚLU
Volvo 244, DL. árg. 1978,
sjálfskiptur með vökvastýri.
Mjög góður bíll.
Upplýsingar í síma 3515,
Skúli.
TIL SÖLU
Volvo 244 De Luxe 1978,
vökvastýrf.
Tilboð.
Upplýsingar í síma 3653
TILL SÖLU
er bifreiðin f-2440 sem er
VW Golf, árgerð '79. Ekinn
76000 km. Ný sumardekk
fylgja. Útvarp/segulba. + 4
hátalarar.
Upplýsingar í síma 3201 á
daginn, 3176 á kvöldin.
LÍTIL FJÖLSKYLDA
óskar eftir 2—3ja herb.íbúð
sem fyrst.
Upplýsingar í síma 33115
BÍLL TILSÖLU
Lada 1600 '79.
Góðir greiðsluskilmálar.
Selst ódýrt.
Upplýsingar í síma 7480.
TIL SÖLU
gólfslípivél.
Upplýsingar í síma 3539 í
hádeginu og eftir kl. 19:00.
TIL SÖLU
fimm sportfelgur og dekk á
jeppa.
Upplýsingar í síma 4248.
vestlirska
ntETTABLADID
Oröið er laust
--Lesendadálkur-
Jón á Laugabóli:
Um fréttabréf Indriða
Þaö er orðinn nokkuð fastur
liður vetur hvern, að Indriði Að-
alsteinsson á Skjaldfönn sendi
frá sér fréttapistil og nú síðast í
Vestfirska fréttablaðinu er út
kom 5. jan. s.l.
í þessum pistlum Indriða hef-
ur gamanið oft þótt nokkuð
grátt, takmarkað gætt hófs í
vafasömum fullyrðingum og
jafnvel reynt með persónuleg-
um skætingi, að ná sér niðri á
mönnum, sem ekki hafa viljað
gefa eftir hlut sinn fyrir honum.
Þeim sem orðið hafa fyrir þess-
um skæruhernaði hans, hefur
þótt af honum fnykur, sem best
væri í lengstu lög að láta fram
hjá fara án andsvara. Okkur
kunningjum Indriða þykir þessi
málflutningur hans ekki hæfa
jafn greindum og annars ágæt-
um manni sem hann er, og
heldur alls ekki falla inn í mynd
þess úrvalsfólks sem hann á
kyn til.
Vel má vera, að þegar menn
búa langvarandi afskekkt í fá-
förulu umhverfi taki að þróast
með þeim einmanakennd, sem
brýst út í ákafri þörf fyrir að láta
samfélagið vita, að þeir séu til
og til að vekja sem mesta eftir-
tekt sé vænlegast að gera það á
annarra kostnað.
Þótt varla sé ómaksins vert
að veita andsvör því, sem Indr-
iði víkur að mér vegna grenja-
vinnslu, í fyrrnefndum frétta-
pistli í Vf., þá verður víst ekki
undan komist að gera það ef
hafa skal þaö, sem sannara
reynist. Það virðist hafa komið
illa við hann, að ég sagði í
viðtali við Vf. s.l. haust, að hér í
hreppi væri dýrbítur, enda
grenjavinnsla verið í mesta ó-
lestri á undanförnum árum.
HEFEKKI NEITAÐ
AD VÍSA Á GRENI
Skrif Indriða breyta engu um
það að þessi ummæli mín eru
staðreynd og betur hefði hann
látiö ógert að minnast sérstak-
lega á framkvæmd grenja-
vinnslu hér árin 1978 — 1981,
því að einmitt þetta tímabil er
mesta blómaskeið í fjölgun refa
í Nauteyrarhreppi. Þá er ekki ár
eftir ár, leitað á fjölda, jafnvel
tugum grenja á byggðum sem
óbyggðum jörðum. Þetta kalla
ég að standa illa að grenja-
vinnslu, en kannski telur Indriði
þess betur að henni staðið eftir
því sem leitað er á færri grenj-
um og fleiri dýr leiða út.
Að ég hafi neitað að vísa á
grenin eru ekki svaraverð ó-
sannindi og mér er heldur ekki
kunnugt um annað, en að
bændur aðrir hér hafi verið
reiðubúnir að vísa á greni í
löndum sínum og nærliggjandi
eyðijörðum eftir því sem þeir
hafa til þekkt.
Hitt er svo annað mál, að
ekki er hægt að ætlast til þess,
að einstakir bændur leggi fram
ótakmarkaða aðstoð við
grenjaleitir, m.a. á eyðijörðum,
án þess að gjald komi fyrir og
heldur ekki til þess ætlast frá
hendi löggjafans að einhver
einn bóndi í sveitarfélaginu beri
kostnað umfram einhvern ann-
an vegna grenjavinnslu. Það er
því sveitarstjórn sjálfri um að
kenna ef grenjavinnsla hefur
veriö hér í ólestri vegna þess að
neitað hafi verið greiðslum til
bænda fyrir aðstoð þeirra við
grenjaleitir. Persónulega snertir
þetta ekki mig, því að ég hef
eftir mætti aðstoðað við grenja-
leit á minni jörð og nærliggjandi
eyðijörð án þess að gera kröfur
um endurgjald utan einhvern
tíman endur fyrir löngu að þá-
verandi refaskytta vildi að ég
gerði reikning fyrir útlögðum
akstri. Hins vegar veit ég þess
dæmi að bóndi einn fór þess á
leit að sveitarsjóður greiddi
honum eða hans mönnum að-
stoð við grenjaleit á eyðijörð og
fékk synjun sveitarstjórnar. Ég
get vel skilið að það vefðist
efti rleiöis fyrir hinum sama
bónda, að gera út leiðangur ár
eftir ár til aðstoðar við grenjaleit
á honum óviðkomandi jörðum
án þess að endurgjald kæmi
fyrir.
Einhverju sinni nefndi ég við
Indriða, að það væri fráleitt að
láta það standa í vegi fyrir
grenjavinnslu að neita að
greiða lögmætar kröfur þænda
og þá ekki síst vegna grenjaleit-
ar þeirra á jörðum þeim óvið-
komandi. Hann var þessu and-
vígur og sagði að þeir sem
byggju næst eyðijörðum hefðu
mestra hagsmuna að gæta um
grenjaleit á þeim og gætu því
lagt fram aðstoð sína án endur-
gjalds.
Indriða skiptir samkvæmt
þessu t.d. engu máli hvernig
staðið er að grenjaleit á eyði-
jörðinni Lágadal því að tófa
sem á greni þar myndi ekki leita
fanga út að Skjaldfönn — og
sjálfsagt hafa þau gert um það
samning sín á milli.
HVERJIR ÁTTU
AÐ LEITA GRENJA
Á EYÐIJÖRÐUM?
Það er rétt hjá Indriða, að ég
taldi þær refaskyttur sem hann
tilgreinir, úr Bolungarvík, ekki
ráða við grenjavinnsluna og
bæri því sveitarstjórn að leita
fyrir sér eftir þeim færari mönn-
um. Aftur á móti eru það ósann-
indi hjá honum að ég hafi barist
fyrir því ,,af alefli" að heima-
menn yrðu ráðnir. Ég lagði á-
herslu á, að ráðnar yrðu aðrar
grenjaskyttur í von um betri ár-
angur og þá að sjálfsögðu
menn með reynslu í grenja-
vinnslu, en um slíka menn var
ekki að ræða hér meðal heima-
manna, — enda var það heldur
enginn heimamaður sem tók
við grenjavinnslunni vorið
1982, eftir þá Bolvíkinga sem
Indriði tilgreinir. Ég kannast við
að hafa mælt með því að sá
maður yrði ráðinn og ég kann-
ast jafnframt við, að hjá honum
tókst ekki betur til um grenja-
vinnsluna heldur en hjá forver-
um hans úr Bolungarvík — og
þar með bættist við fimmta árið
í röð, sem grenjavinnsla var í
algjörum ólestri í hrepþnum. En
þá er jafnframt rétt að komi
fram, að þessi refaskytta taldi
sig víst hafa samið þannig við
oddvitann, að bændur leituðu
sjálfir grenja, en síðan yrði hún
(þ.e. refaskyttan) tilkvödd eftir
því sem greni fyndust. Kannski
man Indriði að ég benti honum
og fleirum á að mér sýndist það
misráðið oftraust að ætla
bændum að leita hver hjá sér
og hverjir áttu svo að leita
grenja á eyðijörðum?
Ég taldi að refaskyttan ætti
að vera með í grenjaleit, en
staðkunnugir vísuðu henni á
grenin, því að ummerki þess
hvort dýr hefði lagt í greni eða
ekki væru oft það óljós að ekki
Framhald á bls. 7
Tækjahús Pósts og síma í Arnarfirði brann:
Slæmt samband við umheimiim
— hafði ekki neyðarástand í för með sér
EKKINEYÐARÁSTAND
Flest sambönd Vestfjarða-
kjálkans við umheiminn fara í
gegnum Patreksfjörð, þannig
að fyrir íbúa á norðanverðum
Vestfjörðum, allt frá Þingeyri,
var erfitt að hringja útúr fjórð-
ungnum eða til sunnanverðra
Vestfjarða. Aðeins var hægt að
notast við 9 handvirkar línur í
gegnum Bæi, og var því gífur-
lega mikið að gera hjá starfs-
stúlkum Símstöðvarinnar.
„Þegar svona er verður fólk
bara að sýna þolinmæði og
bíða,“ sagði Erling Sörensen,
og sagði ekki hægt að kalla
þetta neyðarástand.
TÖLVURNAR ÚTI
Ein afleiðing bilunarinnar var
sú að tölvur sem tengdar eru um
símalínu við móðurstöð í Reykja-
vík duttu út. Þar voru bæjarfó-
getaembættin á ísafirði og í Bol-
ungarvík og Flugleiðir á ísafjarð-
arflugvelli verst sett. því þau hafa
fasta línu. Aftur velja bankarnir
sér línu og gátu því grísað á að fá
línu. eins og hver annar símnot-
andi. en gat það þó reynst mjög
erfitt. Tæknilega var líka hægt að
láta þá hafa handvirka línu í
gegnum stöð.
En hvað gerist þegar tölva bilar
á tölvuöld? Við könnuðum málið
á nokkrum stöðum og kom í ljós
að hvergi var um neyðarástand að
ræða. þó vissulega ættu menn við
við vanda að rjá.
Hjá Flugleiðum var ekkert
hægt að nota Alex-
bókunarkerfið. og varð að taka
upp gömlu bókunaraðferðina aft-
ur. og fá upplýsingar úr Reykja-
vík um allar bókanir sem verið
höfðu á leiðinni ísafjörður-
Reykjavík, Ísafj.-Akureyri.
Gjaldkerinn hjá Bæjarfógetan-
um á ísafirði tjáði okkur að al-
menn afgreiðsla gengi að mestu
eðlilega fyrir sig. nema erfitt væri
að sjá hvernig dráttarvextir hefðu
verið reiknaðir, eða hvernig á-
kveðnum greiðslum hefði verið
háttað á síðasta ári. Þar var sem-
sagt hluti af fortíðinni týndur.
Að sögn Ágústu Marísdóttur í
Landsbankanum á ísafirði kom
tölvuleysið helst niður á kúnnan-
urn í sambandi við ávísana- og
hlaupareikninga. ekki var hægt
að fá rétta stöðu á reikningunum.
Ágústa sagði að þegar svona
kæmi uppá yrðu þau að nota
flugið. þannig að svo framar-
lega sem flogið væri nokkuð
reglulega lentu þau ekki í teljandi
vandræðunt.
í Útvegsbankanum á ísafirði
höfðu menn ekki lent í teljandi
vandræðum. enda tekist að fá
línu.
Það er því greinilegt að sam-
bandsleysi við umheiminn setur
ekki mannlíf á Vestfjörðum á
annan endann.