Alþýðublaðið - 09.12.1919, Síða 1

Alþýðublaðið - 09.12.1919, Síða 1
1919 Þriðjudaginn 9. desember 36. tölubl. ljoUaii 09 |d|ía. Deilan milli þeirra. fegar friðarráðstefnan fór að gera upp protabú ófriðarins mikla, &om í ljós mikil landagræðgi hjá ílestum þáttakendunum. Frakkar Englendingar vilja báðir eiga sömu löndin í Litlu-Asíu, ítalir Jugo-Slafar (= Suður-Slafar, ?>■ e. Serbar, Kroatar og Slóvenar) vilja báðir hafa borgina Fiume, Svíar vilja fá Álandseyjar, og alt 'íieflr verið eftir þessu. Mest urðu menn þó hissa á iandagræðginni, begar það fréttist, að Belgir vildu fá sneið af Hol- iandi, því menn héldu að Belgir tiefðu fengið svo mikið að finna *il landagræðgi Þjóðverja á stríðs- ^runum, að þeir hefðu fengið óbeit * öllu slíku. Við nánari athugun kemur það þó líklega í ijós, að krafa Belgíu er á ólíkt meiri rök- um bygð, en flestar aðrar landa- kröfur, sem fram hafa komið um t>essar mundir. Þeir gera sem sé kröfur til þess, að fá land’shluta í>á, sem liggja að mynni árinnar ■Schelde, sem Antwerpen stendur við, sem er mesti verzlunarbær ®elgíu, Segjast Belgir nauðsynlega •í>Urfa að eiga meðfram ánni alla leið til sjávar, til þess að hafa *Ult ráð yflr henni. En Hollend- ihgar hafa hins vegar ekkert með land þetta, eða umráðin yflr ■Schelde að gera, annað en það, að gera Antwerpen óleik, með l>ví að setja sig eftir mætti á *»óti því, að siglingaleiðin í ánni endurbætt, þegar hún sandkast- ast, sem stundum vill verða, og ^flrleitt eftir megni tefja fyrir sigl- ingum til þessarar bornar. í gær barst hingað símskeyti hhi að Flandern krefjist sjálfstæð- is. En Flandern heitir alt frá ®chelde og suðvestur yflr landa- öiseri Frakklands (þess vegna eru íranskir sjómenn frá Dunkerque kallaðir Flandrarar hér á landi). Sjálfsagt er aðeins um belgiska hlutann hér að ræöa, og á að líkindum að ráða fram úr deil- unni milli Hollands og Belgíu, með því að veita Flandern sjálf- stjórn. Fátækralöggjöfin og nútíðin. Eftir Davið Kristjánsson. (Ritað 1915). (Frh.). Ef afleiðingin væri þessi, þá er leiðin röng, og væri óskandi, að hún aldrei hefði verið farin. Því þá væri þjóðin á niðurlægingar- stigi. Nokkuð er það, að enginn getur kallað þetta sjálfshjálp. En það er sú be”fcta hjálp, þegar um einstaklings- og þjóðarsjálfstæði er að ræða. Eg er enginn hagfræð- ingur, en mér dylst þó ekki, að vér íslendingar getum bætt miklu af mannúð inn í alþýðulöggjöf vora, og numið burtu kuldann og rotnunina, og um leið auðgað lög- gjöfina að miklum mun. Eg sé ekki, að við mistum í neinu, þó vér strikuðum alveg út okkar fá- tækralöggjöf eins og hún er. En þá er að byggja upp aftur, og er það sannleikur, að það er hægra að rífa en byggja. En þó ætla eg að gera tilraun til að byggja, og bið eg, og skora á alla sanna og góða íslendinga, að hjálpa til þeirrar byggingar, hjálpa til að nema burtu það illa og eitraða og fylla í skörðin með mannúð og réttlæti. Það ætti að vera lögboðið, að hver maður væri skyldur að tryggja sór læknishjálp, meðöl, spítalavist og dagpeninga. Allir skulu hafa jafnan rótt, jafnt sjúk- ur, sem ósjúkur, rikur sem fá- tækur, allir gjalda jafnt skyldu- gjald frá 15—50 ára aldurs. Skyldugjaldið eða nefskatturinn ætti að vera Y* af þeim fram- færsluskatti, sem þyrfti til allrar framfærsluímar í hverju læknis- umdæmi fyrir sig, helming allrar framfærslunnar skal raða niður eftir launum, efnum og ástæðum og XU skal greiðast af þvi opin- bera (landssjóði). Og að læknum sé launað af berandi stjórn hvers umdæmis, en ekki því opinbera. Ennfremur skal lyfjaforði í hönd- um undirstjórnar með tilsögn læknis og landlæknis. Læknakosn- ing skal vera í höndum umdæm- is, en ekki af því opinbera. Föst laun skulu miðuð við mannfjölda og víðáttu umdæmisins. Því næst ættum vér að efla og auka ellistyrktarsjóðinn, svo öll efnalaus, slitin og ellihrum gam- almenni fengju sína fullu hjálp og viðurkenningu fyrir sitt lífss'tarf til dauðadags. Og myndi fyrir hvern þann mann, sem styrktar þyrfti við í elli, vera það bezta, að það væri opinber hæli, þar sem væri meiri vissa að þeim liði vel og að þau nytu hvíldar, og fjárs- ins er þeim bæri, en ekki mis- jafnir aðstandendur í hverju ein- stöku tilfelli. Með því móti gæti það opinbera haft betra eftirlit og hægra að útvega þeim léttan og hægan starfa. Til útfararsjóðs skal hver mað- ur skýldur að greiða, með þeim réttindum, að allir hafl rétt til hjálpar við útför hvers framliðins manns. Því næst takmarka eða meta burðarþol einstaklingsins um fram- færslu barna sinna, t. d. ef efna- laus maður á fleiri börn en 3, að þá skuli það opinbera styrkja hann með framfærsluna, og skyldi það opinbera leggja slíka framfærslu á öll stærri arðberandi fyrirtæki, hlutafélög og einstaklingsfyrirtæki í landinu. Þeir menn, sem lög- gjöf á slíkum fjárhagsgrundvelli ekki fullnægði í hverju meðalári, sem hefðu heilsu og krafta, ættu ekki að hafa fjárforráð. Sveita og Y

x

Alþýðublaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.