Feykir - 09.10.1991, Qupperneq 4

4 FEYKIR 35/1991
„Orðið alvarlegt þegar menn eru orðnir vonlausir
með að ná útvarpi og búið að gefa það frá sér"
segir Grímur Gíslason trúnaðarmaður útvarpsins og hiustenda á svæðinu
,,Þetta er Grímur Gíslason á Blönduósi”. Þessi orð
heyrir maður nokkuð oft í útvarpsfréttunum, og
ekki þarf að efa að velflestir þeir sem fylgjast með
fréttum að staðaldri þekkja röddinu um leið og hún
birtist á öldum ljósvakans. Grímur karlinn er
langelstur núverandi fréttaritara útvarps kominn
fast að áttræðu. Hann hefur þjónað sinni stofnun
vel í rúm 20 ár og er samt ekkert á þeim buxum að
hætta. Þó stundum sé talað um gúrkutíð þegar
blaða- og fréttamenn taka viðtöl við „kollega”
sína, þá verður ekki sagt annað en tími væri
kominn að forvitnast um fréttaritaraferil Gríms og
tengsl hans við fólkið á svæðinu í gegnum
fréttirnar.
Grímur t.h. í góðum félagsskap söngvina í Skrapatungurétt. Bak viö hann er Guðmundur
Ingi Leifsson fræðslustjóri, þá Einar Guðlaugsson á Blönduósi, Haukur Pálsson á Röðli,
Ragnar Þórarinsson á Blönduósi og Valgarður Hilmarsson á Fremsta-Gili. Mynd MÓ.
„Ég hef eignast marga
málvini og kunningja í
kringum þetta starf. Mér er
tekið vinsamlega þegar ég
leita frétta. Ég hef ekki orðið
var tortryggni og það er mjög
mikilvægt í sambandi við
fréttaöflunina að hafa með-
byr hjá fólki. Það er leiðin að
geta sagt satt og rétt frá að
fólk sé óhrætt við mann og
• tah opinskátt.
Ég lít á mig sem trúnaðar-
mann bæði útvarpsins og
hlustenda á svæðinu, enda
hefur verið þónokkuð um að
fólk hafi haft samband við
mig, sjaldnast þó til að færa
mér fréttir; en oft hafa slæm
hlustunarskilyrði á svæðinu
borið á góma. Það var mér
því mjög kærkomið tækifæri
þegar ég á dögunum hitti
forráðamenn útvaipsins, þegar
svæðisútvarpið flutti í nýtt
húsnæði á Króknum. En þó
svo að ég hafi lagt mikla
áherslu á að skilyrðin til
móttöku útvarps og sjónvarps
á svæðinu yrðu að stórbatna
víða, þá er ég svo sem ekkert
viss um að rokið verði upp til
handa og fóta í bráð. Én ég
þarf þó allavega ekki að
ásaka sjálfan mig fyrir að
hafa ekki aðvarað þá”.
Ekki heyrt i útvarpi
síöan í fyrravetur
Grímur sagði að bóndi einn í
héraðinu hefði einmitt hringt
í sig fyrir skömmu og kvartað
undan miklum truflunum.
Það hefði t.d. gerst í miðjum
lestri jarðarfaratilkynninga á
Gufunni að inn í útsending-
una kom dúndrandi graðhesta-
músík.
„Það er mjög alvarleg
ástand í hlustunarmálum
hérna víða. Ég veit að menn
gera sér alls ekki grein fyrir
því og trúa því ekki að
óreyndu að það sé svona
slæmt. Astandið er orðið
alvarlegt þegar menn eru
orðnir vonlausir með að ná
útvarpi og eru búnir að gefa
það frá sér, eins og mér sýnist
raunin með sumt fólk hérna.
Og ekki lagaðist ástandið
eftir febrúarveðrið í fyrra-
vetur þegar möstrin á
Vatnsenda féllu. Ég veit um
bæi þar sem fólk hefur ekki
heyrt í útvarpi síðan, ekki til
að hafa gagn að því, rétt
kannski ómurinn, og borgar
svo auðvitað fullt afnotagjald”.
Veistu hvað það em margir
bæir í sýslunni sem búa við
þessi slæmu hlustunarskilyrði?
„Nei ég hef ekki gert neina
úttekt á því og mér fyndist að
sveitarstjórnir í hverjum
hreppi ættu að annast það.
En þetta eru töluvert margir
bæir, sérstaklega inn til
dala”.
Aldrei fengiö
ávítur
Aðspurður sagðist Grímur
hafa byrjað að vinna að
fréttaöflun fyrir útvarpið
Hjótlega eftir að hann hætti
búskap í Saurbæ í Vatnsdal
og flutti inn á Blönduós
1967.
„Björn heitinn Bergmann
kennari og Vatnsdælingur
eins og ég, hafði verið
fréttaritari útvarpsins hérna
áður. Björn vann mjög
nákvæmlega, bar fréttirnar
gjarnan undir marga aðila og
var því ekki eins afkastamikill
fyrir vikið.
Þetta byggist á því að
fylgjast með því sem er að
gerast og setja það síðan á
blað. Jú víst á fólk mislétt
með það, en þetta hefur
gengið alveg ágætlega. Ég hef
aldrei fengið ávítur fyrir
frétt. Þær eru teknar eins og
þær eru, sérstaklega núna í
seinni tíð, enda hef ég langa
reynslu af því hvað frétt megi
vera löng og byggi þær upp
eftir því”.
Þú ert mikið með fréttir af
landbúnaðarmálum?
„Já, sem gamall bóndi eru
mér þau hugleikin, en ég hef
líka fjallað um mörg önnur
mál, svo sem fræðslumál og
félagsmál. Til dæmis árlega
komið með fréttapistil um
Húnavöku og hún sjálfsagt
ekki fengið öllu betri auglýs-
ingu.
Óeölilega tuggið
af erlendum
En ég hef lítið fjallað um
íþróttir. Sagt þó forráða-
mönnum íþrótta- og ung-
mennafélaga að það sé
velkomið að ég komi fréttum
á framfæri. Þetta hefur ekki
verið illa séð, en þeir samt
ekki notfæit sér greiðasemina
nema að litlu leyti.
Og aftur berst talið að
sambandi Gríms við fólk
gegnum fréttaritarastarfið.
„Samskiptin við starfsfólk
ríkisútvarpsins hafa verið
ákaflega elskuleg. Það er
notalegt að hitta sína
samstarfsmenn bæði fyrir
norðan og sunnan. Hitt er
svo annað mál að maður
heyrii' það oft frá hlustendum
að fólki finnst óeðlilega
mikið tuggið af erlendum
fréttum í útvarpinu. Því
finnst að mætti segja meira
frá lífi fólksins í landinu og
því sem gerist þar. Meiningin
var að svæðisútvarpsstcSðvarnar
kæmu þarna á móti og
vissulega hafa þær gert það
að miklu leyti. En svæðis-
stöðvarnar þjóna ekki fullum
tilgangi nema velflestir, helst
allir á svæðinu nái þeim á
útvarpstækin sín”, sagði
Grímur.
Og auðvelt er að taka
undir orð hans þegar heilu
svæðin hér í kjördæminu ná
ekki Útvarpi Norðurlands.
Það heyrist ekki á Hvamms-
tanga og nágrenni, ekki
heldur í Fljótunum og áður
var getið svæða í A.-Hún.
sem ekki ná útvarpi.
„Mér fannst forráðamenn
útvarpsins vera varir um sig.
Þeir lofuðu ekki neinu og það
er ljóst að um mikinn vanda
er að ræða, fyrst að sendingar
á sjónvarpsefni um ljósleiðara
frá Blönduósi til Hvamms-
tanga mundu taka 60%
afnotagjalda íbúa á Hvamms-
tanga og nágrenni”, sagði
Grímur að endingu.
Hvammstangi:
Nýja dælustööin á
Laugarbakka tengd
Nýlokið er við að tengja nýju
dæiustöðina á Laugabakka
við hitaveitu Miðfirðinga.
Tilkoma dælustöðvarinnar kemur
til með að skapa mun jafnari
þrýsting en verið hefur á
kerfinu til þessa og stýring á
dælum batnar, þannig að nú
ætti að vera úr sögunni að
vatni sé dælt upp úr jörðinni án
þess að not séu fyrir það.
Að sögn Bjarna Þórs
Einarssonar sveitarstjóra á
Hvammstanga var fyrripart
sumars lokið við að koma
fýrir rennslismælum í bænum.
Akveðið hefur verið að
gjaldtaka eftir mælum hefjist
þó ekki fyrr en um áramót,
þar sem rétt þótti að gefa
notendunum frest til að gera
nauðsynlegar lagfæringar á
miðstöðvarkerfum og aðlaga
þau rennslismælunum.