Feykir - 04.03.1992, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 9/1992

„Haltu kjafti stefnan" en n ráðandi!!!
Fréttir! Fréttir! Fréttir! Fólk er sólgið í fréttir.
Sumir eru alætur á fréttir, lesa blöðin upp til agna
og láta ekki fréttatíma útvarps né sjónvarps fram
hjá sér fara. Það fer ekki hjá því að margir færa sér í
nyt þessa áráttu fólks, sérstaklega auglýsendur
sem gjarnan vilja koma kynningum á sinni vöru og
þjónustu helst inn í fréttirnar. Og á seinni árum
hafa forráðamenn fyrirtækja og bæjarfélaga gert
sér grein fyrir þýðingu frétta og allrar umfjöllunar.
Það er því engin tilviljun að oft og iðulega sé
kvartað undan því að þessi starfsemi eða þetta
byggðarlagið fái ekki líkt því næga umfjöllun í
viðkomandi miðli. Þetta þekkja sjálfsagt
stjórnendur fjölmiðla út um allt land.
Útgerðarfélag Skagflrðinga:
Greiðslustöðvun blasir við
- verði hlutafé ekki aukið - Skuldimar orðnar um háifur milljarður
Frétt Dags frá því í nóvember 1986, sem olli nokkrum taugatitringi.
„Þessir menn verða að hugsa
um hagsmuni bæjarbúa líka"
segir trúnaðarmaður frystihússfólks á Skagaströnd
Feykir greinir frá uppsögnum fiskverkafólks á Skagaströnd, við upphaf síðustu jóiaiostu.
Astæður uppsagnanna voru tilhögun veiða togara Skagstrendings. Var uggur í starfsfólki
Hólaness vegna þessa.
Hólanesfólk ánægt í jólafrí
Ákvöröun breytt. Ekki kemur til uppsagnanna
Frelsandi engill hafði birst og bjargað málum.
En hvernig vilja menn svo
hafa fréttirnar. Oft heyristað
þær eigi að vera umfram allt
jákvæðar. En það er nú ekki
svo að alltaf sé hægt að flytja
jákvæðar og góðar fréttir.
Það verður nefnilega að segja
frá hlutunum eins og þeir
eru, þó svo að sannleikurinn
geti stundum verið talsvert
beiskur. Það er því ekkert
skrýtið þó þeir sem nátengd-
astir eru þesskonar fréttum
bregðist stundum illilega við.
Það er reynsla undirritaðs að
í þannig tilvikum séu
viðbrögð aðila ekki á þann
eðli-iega máta, að festa á blað
athugasemdir við fréttina ef
þeirtelji hana áeinhvem hátt
ranga, sérstaklega ef um
einhver álitamál er nú að
ræða. Það getur nefnilega
komið fyrir að blaða- og
fréttamenn geri mistök eins
og aðrir þegnar. Annars má
slá því föstu, að þegar öllu er
á botninn hvolft komi
yfirleitt í ljós hið gamal-
kunna, ,,að sannleikanum sé
hver sárreiðastur”.
Stórhættulegur
„tréltallutningur"
1 þessu sambandi má nefna
atvik sem átti sér stað
skömmu eftir að undirritað-
ur hóf störf við blaða-
mennsku, þá sem blaða-
maður á Degi.
Haustið 1986 var farið að
syrta verulega í álinn hjá
Utgerðarfélagi Skagfirðinga
sáluga. Tveir togarar félagsins
voru nýkomnir heim frá
kostnaðarsömum endurbót-
um sem fram fóru í þýskri
skipasmíðastöð er fór á
hausinn.
Stjórn US boðaði til opins
fundar, sem reyndar var ekki
sérlega vel undirbúinn. Til
dæmis voru ekki gefnar út
neinar fréttatilkynningar fvrir
fundinn sem miðlað gætu
upplýsingum og haft áhrif á
fréttaflutning. Á fundinum
kom fram í máli endurskoð-
anda ÚS, Símons Kærnested,
að „greiðslustöðvun blasti
við félaginu ef hlutafé yrði
ekki aukið, enda skuldirnar
orðnar hálfur milljarður”.
Þetta var það sem birtist í
fyrirsögn fréttar Dags. Það
var ekki að spyrja að
viðbrögðum stjómarformanns
ÚS, Marteins Friðrikssonar.
En hann sendi samt ekki
athugasemd við fréttina inn á
ritstjóm blaðsins, enda óhægt
um vik fyrir hann þar sem
ekkert var rangt með farið í
fréttinni. Nei! Marteinn
sendi bréf til ritstjóra og
fréttastjóra Dags, og dreifði
því bréfi reyndar víðar.
Nokkrir aðilar á Sauðárkróki
fengu það sent, þar á meðal
undiritaður, sem eins og áður
segir var þá blaðamaður
Dags á Sauðárkróki.
Engar smáræðis
skaðabótakröfur
í bréfinu voru ritstjórinn og
fréttastjórinn látnir vita af
því, að umræddur frétta-
flutningur gæti haft svo
alvarlegar afleiðingar, að
ekki yrði komist hjá skaða-
bótakröfum á hendur útgef-
enda Dags. Og skaðabæt-
urnar mundu þá ekki verða
neinar smáupphæðir, nefni-
lega því sem næmi gjald-
eyrisöflun Sauðkrækinga og
héraðsbúa allra.
Þá tiltók stjómarformaður-
inn að framvegis treysti hann
sér ekki til að láta blaðamann
Dags á Sauðárkróki, hafa
neinar upplýsingar um fyrir-
tækið eða rekstur þess.
Drengurinn hefði nefnilega
ekki haft þá dómgreind til að
bera að átta sig á því að
aðalfréttapunkturinn af fund-
inum var sá, að nú fiefðu allir
þrír togarar ÚS verið
endurbættir og skipakostur
félagsins væri sá besti í
flotanum í dag.
Það var stórt í mönnum
þá, og sumir ekki tilbúnir að
viðurkenna stöðuna eins og
hún var. En því miður voru
ekki tvö ár liðin þegar ljóst
var að rekstri Útgerðarfélags
Skagfirðinga yrði ekki haldið
áfram í óbreyttri mynd. 1
kjölfarið fylgdi síðan sú
uppstokkun í útgerð og
fiskvinnslu við fjörðinn sem
menn þekkja í dag.
Pennaleti
Sem betur fer hefur undir-
ritaður yfirleitt átt góðrar
samvinnu að mæta varðandi
frétta- og efnisöflun. Þó er
dæmið um fyrrgreinda frétt
ekki einsdæmi. Það virðist
nefnilega vera sterk tilhneyg-
ing manna á þessu svæði að
hegða sér á svipaða lund og
Stjórnarformaður ÚS gerði.
Þetta hefur gjarnan verið
kallað „haltu kjafti stefnan!”,
en mætti líka kalla „ekki
frétta stefnuna”.
Vissulega á það að vera
tilhneyging blaða eins og
Feykis að vera gagnrýnið og
birta greinar þar að lútandi,
enda var til blaðsins stofnað
á sínum tíma í þeim tilgangi
að það yrði umræðuvett-
vangur um mál hér heima
fyrir. Ekki veitir af að hvetja
til greinaskrifa þegar sú
staðreynd blasir við að menn
nenna ekki orðið að dýfa
penna í blek, að Birni frá
Sveinsstöðum og Rúnari
Kristjánssyni undanskildum.
Meira að segja er þetta orðið
það slæmt að bæjarfulltrúar
skrifa ekki greinar fyrir
kosningar.
Farið undan
í flæmingi
Það var að hluta til af þessum
hvötum sem greinin um
„tvíhöfða kvenófreskjuna”
var skrifuð í blaðið um
daginn, til að freista þess að
fá bæjarfulltrúa til að skrifa.
Til dæmis um samvinnu milli
flokka í bæjarstjórn eða um
einhver ákveðin mál sem
verið höfðu til umfjöllunar
innan bæjarstjórnar.
Og hver urðu svo svörin
við þessari grein. Jú eins og
svo sem við mátti búast.
Menn fóru undan í flæmingi
og fjölluðu ekkert um efni
greinarinnar. Hilmir sneri
þessu upp í það að blaðið
væri ekki lengur óháð, og
Björn Björnsson kvartaði
undan því að það hafi litið'
þannig út að í fyrirsögn væri
vitnað í orð sín. Það virðist
nefnilega vera þannig að
menn passi sig á því að
minnast ekkert á málin, til að
eiga ekki á hættu að
umræðan um þau magnist
enn frekár í bænum og þá
jafnframt að þrýstingur aukist.
Jarlinn á
Skagaströnd
En það er víðar en á
Króknum sem menn beita
þeirri aðferð að þegja mál í
hel, með því að gera ekki
opinberar athugasemdir. Það
þarf ekki að fara lengra en
vestur á Skagaströnd til að
finna nýlegt dæmi þess eðlis.
Þar á stóran hlut að máli
jarl einn sem heitir Sveinn
Ingólfsson. Sá er í mörgu
líkur fyrrverandi stéttarbróður
sínum, Marteini á Króknum.
Báðireru brimbrjótar miklir,
þéttir á velli og þéttir í lund.
Sveinn hefur þá sterku stöðu
á staðnum að vera fram-
kvæmdastjóri risafyrirtækis
staðarins, Skagstrendings,
ráðandi maður í stjórn þess
fyrirtækis, og jafnframt er
Sveinn oddviti hreppsnefndar
Höfðahrepps.
Fyrir síðustu áramót blasti
við sú staða, að Skagstrend-
.ingur mundi láta ísfisktogar-
ann Arnar liggja bundinn við
bryggju allan janúarmánuð
og líklega mestallan febrúar
líka. Og ekki nóg með það, til
veiðistopps þyrfti að koma
einhverjar vikur í sumar líka,
allt vegna skerðingar stjórn-
valda á veiðiheimildum.
Frelsandi engili
Arnar sér frystihúsi Hólaness,
eins eiganda Skagstrendings,
fyrir hráefni. Útlitið þýddi að
segja varð upp starfsfólki
frystihússins og nýja árið
virtist ekki bera gæfu með sér
því til handa. Trúnaðar-