Feykir - 26.10.1994, Blaðsíða 4

4 FEYKIR 37/1994
„Svamlað um Húna-
þing og á hraðri ferð
um Skagafjörð "
Spjallað við Thor Vilhjálmsson um kynni
hans af Skagfirðingum af Húnvetningum
„Ég hef töluvert svamlaö um Húnaþing en ekki mikió veriö í Skaga-
firði. Hins vegar sagði Siguróur vinur minn sýslumanns mér svo
skemmtilegar sögur af körlum og kerlingum í Skagafjarðardölum, að
þaö spruttu á hann vængir þegar hann var aó hugsa til þessa fólks, and-
inn hóf sig til flugs. Hann sagói svo vel frá þessu fólki. Ég hef oft ver-
ió aö hugsa um frásagnir hans og aó maður ætti að ráfa hér um og
fínna eitthvaó af því fólki“, sagói Thor Vilhjálmsson m.a. í stuttu
spjalli vió Feyki er hann sýndi myndir sínar á Kaffi Krók á dögunum.
Thor sýndi þama á sér nýja hhó, er vitaskuld miklu þekktari sem skáld
og rithöfundur.
gili en ég vona að ég njóti þess
einhvem tímann. Eg hef heyrt af
Helga sem býr þar núna og tók
við af Moniku. Eg hefói nú ekkert
Thor Vilhjálmsson við eina mynda sinna á Kaffi Krók.
„Sem ferðamaður hef ég farið
héma um, yfirleitt á hraðri ferð.
Einu sinni var ég staddur í
Varmahlíð með Atla Heimi
Sveinssyni tónskáldi. Hann samdi
ópem og ég skrifaði texta upp úr
skáldsögu eftir Gunnar Gunnars-
son Vikivaka. Við vomm í húsi í
Varmahlíð sem bekkjarbróðir
Atla, Ragnar Amalds á. Þetta var
um sumartímann og þótti mér
Skagafjörður fríður.
Eg var líka svo gæfuríkur að
vera einu sinni gestur hér hjá fjöl-
brautaskólanum. Svo bauð hann
mér til sín hann Allan Mortens.
Þá bjuggu þau hjónin rétt hjá Hól-
um, á Kálfsstööum. Allan fór
með mig og föður sinn langleið-
ina að Merkigili sem allir Islend-
ingar hafa heyrt talað um. Þökk sé
Allan að þar hitti ég Hjörleif
Kristinsson á Gilsbakka. Það þótti
mér ákaflega skemmtilegur mað-
ur og á skammri stundu sagði
hann mér og okkur svo ákaflega
margt. Fór með mikinn skáldskap
líka, og margt var eftir Einar
Benediktsson, svo lækkaði hann
róminn og þá var hann að fara
með kveðskap eftir sjálfan sig.
Hann var skemmtilegur maður og
sagði margar með ólíkindum
skemmtilegar sögur. Ég heföi
gjaman viljað hitta hann aftur, en
það er ekki þægilegt þar sem
hann er af þessum hcimi.
Ég hef aldrei komist að Merki-
Hjörleifur heitinn Kristins-
son á Gilsbakka.
á móti því að hitta hann einhvem
tíma.
Og þær „bróderuðu"
Svo hcf ég svamlað svolítið
um Húnaþing. Við fórum þrír
saman fyrir nokkrum árum, rit-
höfundar: Þorsteinn frá Hamri,
Sigurður A. Magnússon og ég.
Olafur scm var skólastjóri á
Reykjum í Hrútafirði skipulagði
ferð okkar og við fórum í skóla
víða í Húnaþingi. Þetta gekk
nokkuð vel hjá okkur.
Þama voru stúlkur sem sátu
fyrir framan okkur, blómarósir.
Svo allt í einu kom bóla út úr
þeim, og þær blésu þangað til
sprakk, tyggigúmmíið. Þá livarfl-
að að mér að það gæti farið
þannig fyrir manni, aó slettist
tyggigúmmíið nógu langt, að þá
gæti maður orðið eineygður eins
og Oðinn. Þær voru svo hagar að
kasta gúmmíinu út í loftið og fóm
svo að bródera með það.
Við enduðum fcrðina á
Blönduósi. Sigurður hafði for-
málsorðin og sletti helst til mikið
útlendum orðum að okkur fannst,
án þess að skýra þau sem hefði nú
verið æskilegt. Þannig að við
höfðum það á tilfinningunni að
fólk færi í sitt ferðalag frá okkur
og við misstum athygli þess. Þá
var vandi okkar Þorsteins að ná
fólkinu aftur til okkar.
Við komum fram þrisvar
þennan dag og buðumst til að lesa
í fjórða skiptið þama um kvöldið.
Vomm vonglaðir um aö þónokkr-
ir mundu mæta, en þaó varð ekki
því að sama kvöld vom allir niðri
á hótcli að spila brids. Við borð-
uðum hjá skólastjórahjónunum
og nutum þar mikillar gestrisni.
Þau gerðu þaö ekki endasleppt
við okkur og er við höfum nærst
vel fylgdu þau okkur þangað sem
Heilsuportið
Skagfirðingabraut 47.
Þitt líkamlega ástand stórbætt með 1-10 skiptum af sjúkranuddi.
Hvort sem um er að ræða: höfuðverk, bakverk, hálsverk, gikt eða vöðvabólgu.
Ef þú hinsvegar leitar eftir slökun. Þá er flæðandi nudd svarið.
67 ára og eldri fá 15% afslátt.
Ljós: Ódýrir ljósatímar. Sauna: Alltaf lausir tímar fyrir þig og þína vini þegar þér hentar.
Síminn í Heilsuportinu er 36034.
Eiríkur Sverrisson C.M.T. boulder CO USA
við lásum upp. Fyrir utan þau
vom þrír aðrir mættir. Þeir vom
skyldubundnir svona í sama hlut-
verki og þú, frettarritarar Morgun-
blaösins og útvarpins. Svo var
þama maður sem lagði ekkert til
málanna, rauðbirkinn maður og
mikill að vallarsýn, mestur um sig
miðjíin. Mér var sagt að h:uin væri
Björn Pálsson á Löngumýri.
af ætt Bólu-Hjálmars. Hann sagði
ekkert nema þetta í lokin: „Hald-
iði ekki aó þið veróið linir að fara
í kröfugöngu þegar verður farið
að borga ykkur kaup drengir“.
London, Grimsby,
Blönduós
Það var líka skemmtilegt þcg-
ar ég kynntist Bimi Pálssyni frá
Löngumýri. Þá var ég að koma
siglandi með skipi sem ég hélt að
mundi bera mig til Reykjavíkur,
cn það vom alltaf að koma ný og
ný fyrirmæli til skipstjórans. Þetta
skip fór með mig víða. Mörgum
þótti þetta undarlegt ferðalag, þar
sem ég var að koma frá Mallorka
og var að snúast fyrir ferðaskrif-
stofu. Ég samdi við Guðna í
Sunnu að ég kæmi fólkinu í flug-
vél í í London áleiðis heim cn
náði sjálfur skipi í Grimsby sem
bar mig um síðir til Blönduóss.
Ég var búinn að fá nóg þegar
þangað kom og fór með rútunni
suður. Þar var ég svo heppinn að
hitta Bjöm frá Löngumýri. Bjöm
sat annars staðar í bílnuni, cn
hann færði sig um set til mín, þar
sem að sessunautur hans var oró-
inn þungur af öli og hættur að
segja nokkuð scm cinhvcr safi var
í. Bjöm sat hjá mér þann dag og
sagði mér svo margt og var svo
skemmtilegur. Hann sagði mér
t.d. „Mont er bara útrás fyrir heil-
brigðan lífskraft, sjáðu hananri'.
Eitt sinn var ég staddur á
Húnavöku. Ég var samferða norð-
ur Hermanni Pálssyni bróður
Gísla á Hofi. Ágúst tcngdaföður
Gísla hitti ég. Hann var þá ný-
kominn af heiðunum og hafði frá
mörgu að segja. Hann var hreifur
af heiðarstemmum, fuglsöng og
hrossahneggi. Á Húnavökunni
þessari talaði m.a. Sigurður Nor-
dal.
Kóngar sitt hvoru
megin heiðar
í annað sinn gekk ég yfir
Amavatnsheiði við þriðja rnann. I
þessari ferð hitti ég sinn kónginn
hvomm megin heiðar. Kristófer í
Kalmannstungu í Norðurárdal og
Láms bónda í Grímstungu. Báðir
vom þessir mcnn stórskemmtileg-
ir og greinilega mikktr kcmpur og
höfóingjar í sjón og raun. Það var
reyndar eins og Láms hefði orðið
eittlivað innkulsa þegar við börð-
um dyra í Grímstungu á þriðja
degi. Ég sagði þá við hann: „Hann
Kristófer í Kalmannstungu bað að
heilsa þér og við kunnurn ekki við
annað en að koma af okkur kveðj-
unni, svo við skmppum yfir heið-
ina. Þá brá svo við að hann
kastaði ellibelgnum og lék á als
oddi og leiftraði það kvöld þar
sem við sátum hjá þessum gagn-
merku hjónum það kvöld í góðu
yfirlæti og nutum gestrisni i
góógjörðum og andríki. Reyndar
var gestabókin næstum útskrifuð
því að okkur sýndist aö öll sýslan
hefði verið þar nokkmnt dögum
áður að samfagna þeim hjónum á
hjúskaparafmæli eftir langa sam-
búð“, sagði Tlior. Og nú gafst
ekki lcngri tími til spjalls. Vinir
Thors höfðu boðið honum í
kvöldmat úti í sveit.
Muniö endurskinsmerkin