Feykir - 28.06.1995, Blaðsíða 6

6FEYKIR 25/1995
45. Ingimundur hitti brátt eftir bardagann í Haf-
ursfirði Sæmund og segir honum að eigi hefir fjarri
farið hans hugboði um fundinn: „Eg veit og sakir
oróa konungs aó þér hæfir eigi kyrrum að sitja og
kalla eg ráð að þú leitir undan því að konungur mun
efna heit sín en eg spara þig til harðra álaga fyrir okkar
vinskap. Þætti mér eigi óráólegt að þú leitaðir til Is-
lands sem nú gera margir viiðingamenn þeir sem eigi
bera traust til að halda sig fyrir ríki Haralds konungs."
Sæmundur mælti: „Sýnir þú í þessu sem öðru trú-
skap þinn og vingan og mun eg þetta ráðs taka.“
Ingimundur bað hann svo gera: „Hefði betur verið að
47. Ingimundur sneri heim til föðurhúsa og var
vel fagnað af Þorsteini föður sínum. Hann var þar um
vcturinn og á þeim vetri kom Ingjaldur til Þorsteins
og varð þar mikill fagnaðarfundur. Ingjaldur bauð til
veislu og mætti Ingimundur til vinar síns. Ingimund-
ur og Gn'mur komu til veislunnar með miklu fjölmenni.
Efnt var til seiðs eftir fomum sið til þess að menn
leituóu eftir forlögum sínum. Þar var komin Finna
ein fjölkunnug. Finnan var sett hátt og búið um hana
veglega. Þangað gengu menn til frétta hver úr sínu
rúmi og spurðu að örlögum sínum. Var nokkuð mis-
jafnt hversu hverjum líkaði. Þeir fóstbræður sátu á
rúmum sínum og gengu eigi til frétta. Þeir lögðu og
"~7ec&n: flóiui&cnt
*7extc: “Pón/i.
fara á cyðisker þetta.“
46. Sæmundur seldi jarðir sínar og bjóst til brott-
farar, þakkaði Ingimundi sín tillög og mælti enn til
vináttu. Sæmundur fór síðan til Islands og kom í
Skagafjörð. Var þá enn víða ónumið landið. Hann
fór með eldi að fomum sið og nam sér land þar er nú
heitir Sæmundarhlíð í Skagafirði og gerðist þroska-
mikill maöur. Son hans hét Geirmundur en Reginleif
dóttir er átti Þóroddur hjálmur. Þeirra dóttir var Hall-
bera, móðir Guðmundar hins ríka á Möðruvöllum og
Einars þveræings.
engan hug á spá hennar.
48. Völvan mælti: „Hví spyrja þeir hinir ungu
menn eigi að forlögum sínum því að mér þykir þeir
merkilegustu menn af þeim sem hér eru saman
komnir‘?“ Ingimundur svaran „Mér er eigi annara að
vita mín forlög fyrr en fram koma og ætla eg mitt ráð
eigi komið undir þínum tungurótum."
Hún svarar: „Eg mun þó segja þér ófregið. Þú
munt byggja land er Island heitir. Það er enn víða ó-
byggt. Þar muntu gerast virðingamaður og verða
gamall. Þínir ættmenn munu og margir verða ágætir í
því landi.“
Enn vinnur KS stórt
Tindastóll og Magni lentu í erfiðleikum
Lánið var með Tindastóls-
mönnum þegar Hvatarmenn
komu í heimsókn á föstudags-
kvöldið. Hvöt var betri aðilinn
í leiknum en varð samt að láta
sér lynda tap. Neistamenn
voru nálægt því að ná í sín
fyrstu stig á Hofcósi í leiknum
gegn Magna. Siglfirðingar
halda áfram ótrauðir á sigur-
brautinni. SM var síðasta
bráð Siglfirðinga.
Vegna ausandi rigningar fyrr
í vikunni fór leikur KS og SM
fram á malarvellinum á Siglu-
firði sl. fimmtudagskvöld. Er
skemmst ffá því að segja að eftir
að KS-ingar höfðu náö að setja
tvö mörk snemma í lciknum var
eins og uppgjöf kæmi í gestina
og mörkin urðu fimm í fyrri
hálflejknum. Þrátt fyrir stöðuga
pressu í seinni hálfleiknum tókst
KS-ingum þó ekki að bæta við
ncma einu marki og sigruðu því
6:0. Steingrímur Om Eiðsson og
Hafþór Kolbeinsson skorðu tvö
mörk hvor og þeir Mitsa og
Ragnar Hauksson sitthvort
markið.
Hvatarmenn fengu óskabyrj-
un þegar þeir náðu forustunni
um miðjan fyrri hálfleikinn gegn
Tindastóli á Króknum. Vamar-
maðurinn Benedikt Sigurðsson
sendi boltann í netið með við-
stöðulausu skoti af 20 metra
færi. Skömmu síðar höfðu síðan
Tindastólsmenn heppnina með
sér þegar þeir fengu dæmda
fremur vafasama vístaspymu.
Ur henni jafnaði Gunnar Gests-
son.
Fyrri hálfleikurinn var jafn en
Hvatarmenn voru mun betri í
þeim síðari. Engu að síður náði
Tindastóll fomstunni þegar um
stundarfjóðungur var liðinn af
hálfleiknum. Guðmundur Pét-
ursson, miðvallarspilarinn snjalli
hjá Tindastóli, tók aukaspymu
af 40 metra færi sem markvörð-
ur Hvatar réð ekki við, boltinn
snerist úr höndum hans í mark-
ið. Þrátt fyrir margar þungar
sóknir tókst Hvatarmönnum
ekki að jafna og það var Stefán
Vagn Stefánsson, markvörður
Tindastóls, sem bjargaói liði
sínu gjörsamlega með stórkost-
legum tilþrifum í þrígang. Loka-
tölur 2:1 fyrir Tindastól.
Neistamenn hafa nú fcngið
liðstyrk og lcikur liðsins á laug-
ardaginn var allta annar en hann
hefur verið í vor. Þeir Kristján
Kristjánsson og danski leikmað-
urinn Per Damstrai eru báðir
geysisterkir miðvallarspilarar.
Neisti fékk óskabyrjun gegn
Magna. Eftir að Pcr hafði
splundrað vöm gestanna skoraöi
Jón Þór Oskarsson með þmmu-
skoti af eins metra færi á 3. mín-
útu. Um miðjan hálfleikinn jafna
Magnamenn eftir að tveimur
varnarmönnum Neista hafði
mistekist að komast fyrir
„blöðmbolta" sem lak í netið. A
síðustu sekúntum fyrri hálfleiks
uppskáru svo Neistamenn ár-
angur góðra sókna þegar þeir
fengu dæmda vítaspymu, sem
Haukur Þórðarson skoraði úr.
En Magnamenn sýndu það í
seinni hálfleiknum að þeir em
lið sem ekki gefúr hlut sinn bar-
áttulaust. Um miðjan hálfleikinn
fengu þeir dæmda vítaspymu,
sem þeir skomðu úr og komust
síðan yftr skömmu síðar. Neista-
menn fóm illa að ráði sínu og
misnotuðu nokkur góð færi.
Reyndar fengu Magnamenn
einnig góð færi og trúlega hefði
jafntefli verið sanngjöm úrslit,
þótt Neistalióið haft spilað betur
í leiknum.
Næsti leikur í riðlinum er
leikur SM og Neista á Melum á
fimmtudagskvöldið. A föstu-
dagskvöld leika síðan Magni og
Tindastóll á Grenivík og Þrymur
og KS á Sauðárkróki.
Ritstjórinn og frásagnarlist í Viðvíkursveit
Á forsíðu Feykis 21. júní mátti lesa
eftirfarandi íyrirsögn á forsíðu blaösins:
„Viðvíkursveit í Skagaftrði: Haróar deilur
um úthlutun afféttarbeitar fyrir hross". Sá
sem þetta ritar hefúr setið í sveitarstjóm í
Viðvíkurhreppi sl. níu ár og aldrei rekist á
þær hörðu deilur sem sagðar em vera um
þessi mál í sveitarfélaginu. Munurinn á
hörðum deilum og skoðanamun er mikill
og að jafna þessu saman er eins og þekkja
ekki mun á vinsamlegri lækjarsprænu og
kolmómðu jökulfljóti. En í þá gryfju viró-
ist ritstjóri Feykis falla í þessari frétt á-
samt því aö fara rangt með hugmynd þá
sem fram kom um breytt upprekstrarform
og nefha í tvígang ítölu án þess að þekkja
hana til hlítar. En ítala er nafn á aðferð
sem til er um notkun afréttar, þar sem
landmat jarða á viðkomandi upprekstrar-
svæói er lagt til gmndvallar. Sú aðferð
hefur aldrei verið notuð á þessu upp-
rekstrarsvæði.
Staðreynd málsins sem um er rætt cr
sú að góð sátt hefur verið um þá aðferð
sem hefur verið notuð við úthlutunina
fram til þessa. Þó svo aðrar hugmyndir
hafi nú nýverið komiö upp er ekkert
nema gott um það að segja og eiga þær
ekkert skylt við harðar deilur.
Þær hugmyndir og tillögur sem fram
komu á almennum fundi um upprekstrar-
mál munu fá fulla umfjöllun sveitarstjóm-
ar. Slíkt er eðlilegur framgangur mála.
Viðvíkurhreppur á sameiginlegt upp-
rekstrarland meó Hólahreppi í Kolbeins-
dal og fara sameinaðar sveitarstjórnir
hreppanna meó stjóm upprekstrarfélags-
ins. Samstarf í þessari nefnd hefúr verió
með ágætum og full eining verið um
miklar framkvæmdir svo sem byggingu
mjög góðs gangnamannahúss á Fjalli í
Kolbeinsdal, mikilla framkvæmda við
vegalagningu til afréttarinnar í góðu sam-
starfi við landeigendur að ógleymdum
sumarbústaðaeiganda í landi Víðines,
sem lagt hefur lið með áhuga sínum og
jarðýtu. Það má nefna að á þessum níu
árum sem undirritaður hefur setið í stjóm
upprekstrarfélagsins hefur náðst og hald-
ist fullkomin sátt um beitarmál í afféttinni
heima fyrir og við fulltrúa Landgræðsl-
unnar, sem lýst hafa mikilli ánægju með
skipan mála.
Þá má nefna að alrangt er að halda
ffam að jörðin Ásgarður haft verið keypt í
þeim tilgangi einum að færa hrossabænd-
um svo fjölgun gæti orðið sem mest. Þar
koma auk þess til hagsbóta í beitarmálum
mörg önnur sjónarmið sem gætu verið
efni í annan grcinarstúf. Varðandi Kolku-
ós, þá er unt að ræða ömefni og bæjar-
heiti en ekki jörð, og mér vitanlega ganga
slíkir hlutir ekki kaupum og sölunt.
í Viðvíkurhreppi hafa lengi verið til og
em enn, góóir sögumenn. Þeir njóta tölu-
verðrar viróingar og þykja krydd í tilver-
una. En kunnugir draga örlítið ffá og ráða
í eyður sem hugsanlega kunna að vera í
frásögninni þegar menn hafa komist á
besta flugið. Áó þessum atriðum hefur rit-
stjóri Feykis ekki gætt og veróur því frá-
sögnin af málefnum í Vióvíkursveit
hvorki sönn eða skemmtileg og er það
miður, því auðvelt hefði verið að hafa að
minnsta kosti annað atriðió í heiðri. En af
þessum mistökum gctur ritstjórinn lært og
ef til vill fleiri, og gæti vel verið að þetta
yrði ffamtíðar búgrein í Viðvíkursveit; að
veita tilsögn í frásagnarlist og úrvinnslu
efnis þegar til þess kemur að greina á
milli staðreynda og þess sem menn nota
einungis til að skreyta ffásagnir sínar.
Meó vinsemd og nokkurri virðingu,
Halldór Steingrímsson, Brimnesi.