Feykir - 13.02.2002, Blaðsíða 2

2 FEYKIR 6/2002
Björn Bjarnason menntamálaráðherra á fremsta bekk meðal ráðstefnugesta.
Hálít líf á hestbaki
á Hólum í Hjaltadal
„Það er bjart yfir þessum
degi. Vonandi mun þessi ráð-
stefna marka þau spor sem
henni eru ætluð, og ýta undir
vöxt þeirrar menningarstarf-
semi og þjónustu sem tengd er
íslenska hestinum”, sagði Björn
Bjamason menntamálaráðherra
við upphaf ráðstefnunnar „Hálft
er líf á hestbaki”, sem haldin
var á Hólum í Hjaltadal sl.
föstudag. Bjöm minntist við
þetta tækifæri æskudaga sinna í
Skagafirði, þegar hann dvaldist
nokkur sumar á Reynistað og
undi sér þá vel svo sem á hey-
vagninum þegar heyið var flutt
heim i hlöðu á hestum. Á
ráðstefnunni á Hólum var m.a.
kynnt Sögusetur íslenska hests-
ins sem ákveðið er að komið
verði upp á Hólum. Fjallað var
um hestatengda ferðaþjónustu
og menningarferðaþjónustu, en
rannsóknir hafa sýnt að mjög
stór hluti ferðamanna kemur
hingað til lands nánast einungis
vegna kynna sinna af íslenska
hestinum.
Víkingur Gunnarsson kynnti
„sögusetrið” og er áformað að
starfsemi þessi skiptist í þrjá
grunnþætti. 1. Heimilda- og
efnisöflun, gagnagmnnur. 2.
Rannsóknir. 3. Fræðslu, kynn-
ingu og skemmtun. Víkingur
segir styrk þessa verkefnis fel-
ast einkum í því að höfðað sé til
mjög stórs áhugahóps, Skaga-
fjörður hafi mjög sterka ímynd
sem hestahérað og þá sé sterk
safnahefð í héraðinu.
Sigríður Sigurðardóttir safn-
vörður í Glaumbæ flutti mjög
fróðlegt og ítarlegt erindi um
reiðver; reiðbúnað. Jóhann Már
Jóhannsson söng nokkur lög
við undirleik Rögnvaldar Val-
bergssonar, Sigurður Hansen
flutti ljóð, Harpa Hlín Þórðar-
dóttir og Guðrún Helgadóttir
fjölluðu um ferðaþjónustu,
hesta- og mennngartenda, og
Bjarni E. Sigurðsson talaði um
hestinn í Njálu.
Ráðsteftian var mjög lifleg
og skemmtileg, ekki síst fyrir-
lestur Magnúsar Péturssonar
forstjóra Landspítalanna, á-
hugamanns um sagnffæði, sem
kom mjög inn á hestamennsku
á Sturlungu, en fjallaði einkum
um hestinn sem farkost milli
landshluta fyrr á öldum og lýsti
helstu ferðaleiðum. Sagði
Magnús menn hefðu oft furðað
sig á því hvað hestar komust
langar leiðir, þegar járningar
voru á frumstigi hér á landi, og
væri það umhugsunarefhi.
Hástemmdar lýsingar
Magnús skreytti erindi sitt
bókmenntalegum innskotum,
með líflegum lýsingum, svo
sem þessari úr bók Thors Vil-
hjálmssonar „Morgunþula í
stráum.” Sturla Sighvatsson ríð-
ur með foður sínum höfðingj-
anum á Grund í Eyjafirði suður
að Keldum til að biðja sér konu,
og ekki vantar hástemmdar lýs-
ingamar. Thor hugsar sér at-
burðinn með effirfarandi hætti:
„Er sem mér sýnist ffændi
að hugur þinn sveimar mjög,
segir Sighvatur með fingur í
úlfgráu hári sínu og sat á þúfu
með hrosshársreipi á hné sér og
lyfti því í hinni hendinni eins og
hann væri að skoða það en ekki
son sinn: Stendur hugurþinn til
kvonbæna?
Eg er ekki annars hugar, seg-
ir Sturla: Heldur einhuga.
Hveija kosti sérðu?
Ég sé einn og annars engan.
Það er hressilega mælt. Og
hvert gerum við ferð okkar í
dag? Að Keldum. Að biðja Sól-
veigar, segir Sturla.
Albúinn er ég, segir Sighvat-
ur: Og sækjum nú stóra hestinn
því ekki hamlar veður í dag.
Sturla reið Álffarlegg og
hafði rauða skikkju, skjöld á
baki sér bundinn blikandi, og
dregið í leó; en Sighvatur hafði
silfurrekið spjót bundið við
hnakktösku sína og buklara. Og
riðu við tólfta mann.
Þeir fóru fjallabaksleið, og
glóðu jöklar með skýlausum
himni og landið var margbless-
að í sólardýrð. Ámar sungu og
laxar þreyttu flug í hyljum og
um fossa og flúðir. Smáblóm
tindmðu í auðnum og á söndum
sttjál og skörtuðu fjölbreyttum
litum, og ggotið gerðist vænt og
stillt þar sem þeir fóm. Öll vöð
vom auðfundin og hestarnir
tóku sundtökin eins og þeir
vildu he§a sig til flugs í þessum
erindum.”
Ráðstefnustjóri var Jón
Ormar Ormsson, sem einnig
kom með möig skemmtileg inn-
skot, en ráðstefnunni lauk með
sýningu „búálfanna” í reiðhöll-
inni, áhugahóps um varðveislu
gamalla vinnubragða, ekki síst
þeirra er tengjast notkun ís-
lenska hestsins.
Auglýsing í
Feyki ber
árangur
Breytt staða með nýrri byggðaáætlun
Trúlegt er að margir Skagfirðingar, og
sambýlingar í nýju kjördæmi hér vestan
við, hafi hrokkið við núna fyrir helgina,
þegar fréttir bárast af nýrri byggðaáætl-
un, þar sem höfuðáherslan er lögð á efl-
ingu Eyjafjarðarsvæðisins til að skapa
mótvægi gegn höfuðborgarsvæðinu. Það
eigi sem sagt að vera einn punkur fyrir
norðan gegn stóra punktinum syðra.
Nú er að sjá sem um talsverða á-
herslubreytingar sé að ræða í byggða-
málunum, menn séu að hverfa frá hug-
myndum að efla nokkra byggðakjarna
um landið og treysta byggðina á þann
hátt. Nú eigi að einbeita sér að einu
svæði á landsbyggðinni, og sjálfsagt
finnst mörgum að þama sé hrein uppgjöf
á ferðinni. Nær hefði verið að halda efl-
ingu byggðakjamanna inni í byggðaáætl-
uninni: Borgamess, Sauðárkróks, ísa-
íjarðar og Egilsstaða, auk Akureyrar.
Og er þetta í takt við þær aðgerðir og
áætlanir sem nú er unnið að, virkjun fyr-
ir austan og álver við Reyðarfjörð. Nei
aldeilis ekki. Það er eins og nú eigi að
fara út í einhverjar kúvendingar. Hverju
megum við eiga von á næst?
Ljóst er að framtíð Norðurlands kem-
ur til með að ráðast af öflugri byggð á
Akureyri og við Eyjafjörð, því verður
ekki mótmælt. Við Skagfirðingar og íbú-
ar á Norðvesturlandi gerum okkur alveg
grein fyrir því, en fleira þarf að koma til,
þar sem að samgöngur verða aldrei það
skjótar inn á það svæði að fólk úr vestri
nruni sækja þangað atvinnu, ekki einu
sinni næstu nágrannar; Skagfirðingar.
Því verðum við að efla norðvestursvæð-
ið eins og frekast er kostur.
Þetta útspil ráðuneytis byggðamála,
þar sem Valgerður Sverrisdóttir er yfir-
maður, hlýtur að kalla á það að sveitar-
stjómarmenn hér á svæðinu verði að
endurmeta stöðuna. Og þessar fregnir
kalla lram áleitnar spurningar, svo sem
eins og þá hvort ekki sé að verða tíma-
bært að Skagfirðingar setji ffam ákveðna
kosti í atvinnumálum. Það er margt sem
bendir til þess að Eyfirðingar séu að und-
irbúa stóriðju og ætli sér að verða næstir
í röðinni á eftir Austfirðingum á lands-
byggðinni.
Skagfirðingar þurfa kannski á þessari
stundu að spyija sig hvort ekki sé réttast
að stíga skrefið til ftills og knýja á um
Skatastaðavirkjun, stóriðjutengda virkj-
un. Það heyrist hjá mörgum þeim sem
em andvígir Villinganesvirkjun, að
miklu betra væri að fara bara beint í
Skatastaðavirkjun, sem hefði þann mikla
kost að jökulffamburðurinn stöðvaðist í
lóni þeirrar virkjun. Nær væri að fara
þessa leið en með Villinganesvirkjun þar
sem ffamburðurinn, hálfíyllir lónið á 50
árum, og vandséð er hvort það mundi
svara kostnaði að hreinsa lónið, en ljóst
er að aðstæður til þess em ekki ákjósan-
legar við Villinganes og Tyrfingsstaði.
Kolkuós í Skagafirði hefur verið
ncfndur sem álitilegur staður fyrir stað-
setningu stóriðju og víst er að þangað er
ekki langt fyrir t.d. Siglfirðinga að sækja
vinnu og ekki heldur Austur-Húnvetn-
inga þegar I’verárfjallsvegur verður kom-
inn i gagnið. j fljótu bragði virðist þetta
því álitlegur kostur til að efla atvinnu-
svæðið á Norðvesturlandi, sem vert væri
að skoða.
Víst er að varla hefiir hingað til mátt
minnast á stóriðju á Norðvesturlandi og
vitaskuld verður stóriðja aldrei neitt lyk-
ilorð í byggðamálum, en hún getur ver-
ið einn margra þátta sem vert er að huga
að. ÞÁ.
Kemur út á miðvikudögum. Utgefandi Feykir hf.
Skrifstofa: Ægisstíg 10, Sauðárkróki. Póstfang: Box 4,
550 Sauðárkróki. Símar: 453 5757 og 453 6703.
Farsími 854 6207. Netfang: feykir @ krokur. is.
Ritstjóri: Þórhallur Ásmundsson. Blaðstjóm: Jón F.
Hjartarson, Guðbrandur Þ. Guðbrandsson, Sæmundur
Hermannsson, Sigurður Agústsson og Stefán Ámason.
Áskriftarverð 190 krónur hvert tölublað með vsk.
Lausasöluverð: 200 kiónur með vsk. Setning og
umbrot: Feykir. Prentun: Hvítt & Svart hf. Feykir á
aðild að Samtökum bæja- og héraðsfréttablaða.