Feykir - 31.07.2002, Blaðsíða 6

6 FEYKIR 26/2002
Jóhann Lúðvíksson
Hádegissólin skein í heiði.
Stilli logn. Eg var að koma með
pabba framanaf Borgareyju frá
því að vitja um lambféð. Á
hlaðvarpanum stendur kom-
ungur maður, hár og grannur og
allur hinn vörpulegasti. Þeir
pabbi heilsast með handabandi
og mæla um leið nokkur orð á
tungumáli, sem ekki var dags-
daglega talað í Eyhildarholti.
Eg spurði pabba hver þetta
væri? Jú, þetta var norðmaður,
sem hafði í hyggju að dveljast í
Eyhildarholti næstu mánuði. -
Jæja, nú verð ég að drífa mig í
að læra norsku, hugsaði eg.
Og hver var hann svo þessi
norski piltur, sem allt í einu var
kominn heim i hlað í Eyhildar-
holti? Jú, hann hét Jóhann,
fæddurí Hjörgunarvog 18. júní
1914. Hann var naumast fyrr
kominn í „kristinna manna
tölu” en hann réðist á selfang-
ara, sem stundaði veiðar við
Grænland. Eitt sinn bar þá að
landi á ísafirði. Þar rakst hann á
Jón Normann frá Hróarsdal í
Skagafirði og það átti eftir að
verða örlagaríkur fúndur. Jón
lýsti fyrir Jóhanni búskaparhátt-
um í Skagafirði og þar með
skildu leiðir um sinn.
Veturinn eftir barst Jóhanni
bréf frá Jóni sem sagðist vera
búinn að úvega honum vinnu í
Eyhildarholti í Skagafirði. Og
nú var þessi komungi norðmað-
ur kominn til íslands og ekki
tjaldað til einnar nætur.
Þótt töluverður aldursmunur
væri á okkur Jóhanni, eg strák-
pjakkur enn innan við fermingu
en hann kominn spölkom á tví-
tugsaldurinn og forframaður í
Grænlandssiglingum og sel-
veiðum, þá tókst fljótlega með
okkur góður kunningsskapur.
Eg skildi að vísu lítið það sem
hann sagði svona fyrstu vikum-
ar, en hann var hinsvegar undra
fljótur að skilja mig svo að eg
hætti alveg við að læra norsk-
una. Pabbi hafði verið í Noregi
og talaði norsku reiprennandi
og Jóhann vidi komast sem
fýrst niður í íslenskunni svo að
þeir ákváðu að tala aldrei sam-
an á norsku.
Jóhann þekkti að sjálfsögðu
lítið til starfa við landbúnað.
Sjórinn hafði verið hans starfs-
vettvangur. En hann var undra
fljótur að aðlagast nýju starfs-
umhverfi og ekki leið á löngu
þar til hann gat gengið að hvaða
verki sem var.
Eyhildarholt er umkringt
Héraðsvötnum á alla vegu. í
þeim var off mikil silungsveiði,
einkum snemma vors. Þá var
mikið stundaður fyrirdráttur í
Vötnunum. Jóhann var sjálf-
kjörinn formaður fyrir þeirri út-
gerð. Og þá var nú drengur í
essinu sínu. Ein slík fyrirdráttar-
ferð með Jóhanni er mér sér-
staklega minnisstæð. Það var
komið undir kvöld og lokið
venjulegum vinnudegi þegar
Jóhann stakk upp á því að
bregða sér í fýrirdrátt. Við
Svenni bróðir, sem þá mun hafa
verið 11 eða 12 ára, gerðumst
hásetar hjá Jóhanni. Við tókum
þrjá eða fjóra drætti meðfram
Borgareyjunni og er skemmst
ffá því að segja, að þama góm-
uðum við rúmlega 100 silunga.
Slíkur afli þótti benda til
þess að Vötnin væru fúll af sil-
ungi. Þess vegna stakk Jóhann
upp á því við húsbændur sína
morguninn eftir að veiðunum
yrði haldið áfram. Þeir féllust
óðar á það. Leyfi var búið að fá
hjá Hjaltastaðamönnum til þess
að veiða fyrir landi þeirra. Við
héldum því rakleitt fram í land-
helgi Hjaltastaða. Jóhann var að
sjálfsögðu skipherrann en við
Svenni hásetar eins og áður
enda taldi Jóhann að við hefð-
um staðið okkur vel í því hlut-
verki og hver skyldi svo sem
vera dómbærari á það en hann?
Við hófúm svo veiðar í Hjalta-
staðalandhelginni. Jóhann var
auðvitað óvanur veiðum í Hér-
aðsvötnunum en einhvemveg-
inn virtist hann finna á sér hvar
var helst veiðivon. Við skulum
sleppa þessu svæði og þessu,
sagði hann en hér skulum við
reyna. Og það var svo sannar-
lega tilraunarinnar virði því
þama drógum við að landi 200
silunga. „Mig grunar að hér sé
meira að hafa”, sagði Jóhann.
„Við skulum taka dráttinn aft-
ur.” Og gmnur Jóhanns reyndist
réttur, við gómuðum 36 sil-
unga. Næst tókum við drátt út
með Frostastaða-ósnum. Hann
færði okkur 137 silunga og
mikill meirihluti þeirra var
stærri en venjulegur lagnetssil-
ungur. Nú var pramminn, sem
var fremur lítil fleyta, orðinn
það hlaðinn, að við töldum ekki
meira á hann leggjandi og héld-
um heim. - Jóhann var þijú ár í
Eyhildarholti. Við urðum mikl-
ir mátar enda var hann hvers
UMSS sigraði Meistaramótið
Skagfirskir fijálsíþróttamenn
stóðu sig frábærlega á Meistara-
móti íslands, en aðalhluti mótsins
fór fram í Kópavoginum um
helgina. Skagfirðingar leiða í
keppninni með 270 stigum, FH-
ingar koma næstir með 258,5 stig
og Breiðablik því næst með 110
stig. UMSS hefúr 25 stiga for-
ustu á FH í karlakepninni, en er
14,5 stigum á eftir Hafnfirðing-
um í kvennakeppninni.
Helsti árangur Skagfirðinga í
mótinu er eftirfarandi: Áslaug Jó-
hannsdóttir 1. í hástökki, Ólafúr
Guðmundsson 2. í langstökki,
Gauti Ásbjömsson 2. í stanga-
stökki, 100 m grindarhlaup:
Sunna Gestsdóttir 1. Vilborg Jó-
hannsdóttir 3., 3000 m. hindrun-
arhlaup: Sveinn Margeirsson 1.,
Ólafúr Margeirsson 3., Sunna
Gestsdóttir 1. 100 m hlaup, Há-
stökk karla: Sigurður Óli Ólafs-
son 1., Theodór Karlsson 2., Am-
dís María Einarsdóttir 3. í 400 m
hlaupi, 1500 m hlaup: 1. Sigur-
bjöm Arngrímsson, 2. Sveinn
Margeirsson, 4x100 m boðhlaup
karla 2.UMSS, 4x100 m boð-
hlaup kvenna 1. A-sveit UMSS,
þrístökk karla: 2. Ólafur Guð-
mundsson, 3. Theodór Karlsson,
Vilborg Jóhannsdóttir 2. í
kringlukasti, Gunnhildur Hin-
riksdóttir 1. í 400 m grindar-
hlaupi, 5000 m hlaup: 1. Sveinn
Margeirsson 14:54,08 (nýttMÍ-
met), 3. Kári Steinn Karlsson,
Davíð Harðarson 3. í 200 m
hlaupi, Sunna Gestsdóttir2. í 200
m hlaupi, 800 m hlaup: 1. Sigur-
bjöm Ámi Amgrímsson, 2. Stef-
án Már Ágústsson, Auður Aðal-
bjamardóttir 1. í kúluvarpi, Am-
dís María Einarsdóttir 3. í 800 m
hlaupi, 4x400 m boðhlaup karla
1. A-sveit UMSS, 4x400 m boð-
hlaup kvenna 2. A-sveit UMSS.
FH-ingar hafa reyndar lagt
ffam kæm þar sem þeir telja
Sunnu Gestadóttur ólöglega.
UMSS hefúr sent frá sér
yfirlýsingu vegna málsins.
„1 ljósi eftinnála Meistara-
móts íslands (MÍ) í frjálsum í-
þróttum vill stjóm Ungmenna-
sambands Skagaijarðar (UMSS)
koma á ffamfæri stuðningi sínum
við Sunnu Gestsdóttur. Sunna
stóð sig ffábærlega og Skagfirð-
ingar em stoltir yfir árangri henn-
ar og þátttöku í MI. Glæsilegt
meistaramótsmet hennar í lang-
stökki, 6,03 m var óneitanlega
einn af hápunktum mótsins. Þá
háðu þær stöllur Sunna og Silja
Úlfarsdóttir FH, spennandi ein-
vígi í 100 m og 200 m hlaupum
og var sérlega gaman að fylgjast
með keppni þessarra tveggja
glæsilegu íþróttakvenna.
Skagfirðingar lifa undir blá-
himni eins og allir vita og hafa
gaman af hlutunum. Viðteljum
að þátttaka Sunnu á MÍ hafi ver-
ið frjálsum íþróttum í Skagafirði
og á Islandi til ffamdráttar og all-
ir ffjálsíþróttaunnendur geti verið
stoltir og ánægðir með þátttöku
Sunnu sem og annarra affeks-
manna á vel heppnuðu Meistara-
móti íslands 2002.” Það er Har-
aldur Þór Jóhannesson formaður
UMSS sem skrifar undir yfirlýs-
inguna.
r
manns hugljúfi.
Frá Eyhildarholti fór Jóhann
í Helluland. Þar var henn einnig
í þijá ár. Þvínæst færði hann sig
austur yfir Héraðsvötn til séra
Lámsar á Miklabæ. Þar var
hann enn í þijú ár. Á Miklabæ
kynntist hann konunni sinni,
Sigurlínu Magnúsdóttur, mikilli
indælis- og gerðarkonu. Hún
var fædd 3. júlí 1916, dáinn 22.
des. 1998. Þau Jóhann og Sig-
urlína gengu í hjónaband 7. á-
gúst 1937. Börn þeirra urðu
fimm: Ásbjörg, Magnús, sem
nú er látinn, Sigrún, María og
Lúðvík. Þau hjón hófú búskap á
Kúskerpi í Blönduhlíð vorið
1940 og áttu þar heima upp ffá
því.
Fljótlega eftir að þau hjón
fluttu í Kúskerpi tók Jóhann að
stunda vegavinnu jafnhliða bú-
skapnum, fyrst sem verkamað-
ur, síðan verkstjóri um áratuga
skeið. Þar vann hann sér óskipta
hylli og vináttu allra þeirra er
með honum störfúðu. Hann var
ekki bara verkstjóri heldur sam-
starfsmaður, félagi og vinur
þeirra.
Jóhann var maður glettinn
og gamansamur og af spaugleg-
um orðum hans og tiltektum
fóm margar sögur. Eg veit að
hann fyrirgefúr mér þótt eg láti
tvær fylgja hér með:
Eitt sinn var Jóhann staddur
ásamt einhveijum félögum sín-
um á bæ nokkmm. Einhver
bijóstbirta mun hafa verið til-
tæk. Ekki var annað kvenna í
hópnum en húsffeyjan. Jóhann
haföi alla tíð haft gaman af að
dansa. Nú bauð hann húsffeyju
að sjálfsögðu upp í dans en að
því kom að hún vildi hvíla sig
um stund. Jóhann var hinsvegar
ekki á þeim buxunum að láta
dansinum lokið, gekk til eins
karlmannsins og bað hann um
dans. „Það verður nú dýrt”,
sagði maðurinn. „Eg skal borga
kílómetragjald”, svaraði Jó-
hann.
Öðm sinni gerðist það að Jó-
hann var staddur á dansleik á
Siglufirði ásamt nokkrum sam-
verkamönnum sínum úr Stráka-
veginum. Jóhann var í óðaönn
að dansa við myndarkonu, sem
reyndar var bæjarfógetaffúin á
Siglufirði. Jóhann haföi gjaman
þann háttinn á í dansinum að
snúast alltaf sama hringinn. Að
því kom að konan bað um að fá
að hvíla sig þvi sig væri farið að
svima. Féllst Jóhann að sjálf-
sögðu á það. Morguninn eftir
kom hópur Siglfirðinga inn að
tjaldbúðum þeirra vegagerðar-
manna og hugðist fara í beija-
mó. Jóhann sá þama dansfélaga
sinn ffá nóttinni áður, gengur til
ffúarinnar og mælti: „Komdu
blessuð góða. Eigum við þá
ekki að snúa ofan af okkur í
dag?”
Og nú hefúr hann kvatt,
norski pilturinn, sem eg hitti í
hlaðvarpanum í Eyhildarholti
fyrir mörgum áratugum. Hann
átti svo sannarlega erindi til Is-
lands.
Magnús H. Gíslason.
Hagstæð úrslit hjá
Tindastóli í boltanum
Tindastóll vann mjög mik-
ilvægan sigurá Víði í Garðin-
um sl. laugardag, 2:0, og
náðu Tindastólsmenn þar
með að þoka sér upp úr fall-
sæti 2. deildar. Önnur úrslit í
umferðinni voru Tindastóli
hagstæð, þar sem að liðin
sem Tindastólsmenn eru að-
allega að keppa við töpuðu
sínum leikjum.
Kvennalið Tindastóls
stendur sig mjög vel um þess-
ar mundir og hefúr eginlega
skyggt á strákana að undan-
fómu. Þær em efstar í norður-
og austurlandsriðli með 19
stig, fjórum stigum meira en
Fjarðarbyggð sem er í öðm
sæti en Áustfirðingamir eiga
einn leik á Tindastól. Ljóst er
að keppnin stendur á milli
þessara liða með sigur í riðl-
inum, en bæði fara þau lík-
lega í úrslit og keppa um sæti
í efstu deild. Tindastóll á effir
að leika tvö leiki fyrir austan
gegn Leikni á Fáskrúðsfirði,
og síðan á Fjarðarbyggðarlið-
ið eftir að koma á Krókinn og
leika tvo leiki við Tindastól.
Tindastóll gjörsigraði
Huginn/Hött í tveim leikum
urn helgina. Fyrst 8:0 og síð-
an 7:1. Helgina á undan unnu
þær Leikni 4:2. Allir leikimir
fóm ffam á Króknum. Tinda-
stólsliðið er að miklu leyti
skipað ungum stúlkum úr 3.
flokki, en einnig em nokkrar
eldri og reynari í stöðum aft-
arlega á vellinum. Þær em
miklar markamaskínur í
ffamlinunni Inga Bima Frið-
jónsdóttir og Margrét Vigfús-
dóttir, óragar að skjóta á
markið og þannig koma oft
mörkin.