Feykir - 16.07.2003, Qupperneq 6

6FEYKIR 25/2003
Hagyrðingaþáttur 364
Heilir og sælir lesendur góðir.
Mér hefur verið bent á mistök í síð-
asta þætti þar sem ég eignaði Jóni Pét-
urssyni eina vísu er þar birtist. Mun
hún vera eftir son hans Pétur Jónsson.
Þá kemur að fyrstu vísunni að þessu
sinni. Höfúndur hennar er Sigríður Jó-
hannsdóttir.
Mörg ein skýrist mynd sem svaf
í muna hulin skugga,
er strýk ég móðu áranna af
eigin sálarglugga.
Jón Böðvarsson bóndi í Grafardal
yrkir svo.
Þegar sundur liggur leið
lítið mundi saka
gleðja lund, að líta um skeið
litla stund til baka.
Halla Lovísa Loftsdóttir mun eiga
þessa.
Út á veginn óljós þrá
augna bendir steinum.
En að hveiju er ég að gá
sem ekki á von á neinum.
Hinn kunni snillingur Hjörtur
Gíslason á Akureyri rifjar upp liðna
tíð.
Manstu vorsins vængjaslátt
vonir hugans eggja.
Þá var sól og sunnanátt
í sálum okkar beggja.
Þá var hlegið hjalað kysst
heitin þurfti ei skrifa.
Þá var úti og inni gist
alls staðar gott að lifa.
Ógnun vona enginn sá
í einu stjömuhrapi.
Aftans gróði gerði þá
gull úr dagsins tapi.
Meðan geymast geislar ffá
gleði æskustunda,
granda enginn máttur má
minning okkar fúnda.
Okkar ágæti Bjami ffá Gröf mun
hafa ort þessa.
Æsku minnar fymist fjör
finn ég stóm töpin,
þegar á mig fingrafor
festa elliglöpin.
Tvær vísur koma hér í viðbót eftir
Bjama.
Lít ég stór í lífið skörð
lengist milli vina.
Græningjamir grafa í jörð
gömlu kynslóðina.
Æsku sinni eldri menn
ekki vilja gleyma.
Litlu sporin em enn
endurtekin heima.
/
Sigrún Fannland ffá Sauðárkróki á
næstu vísu.
Fjólan unga finnst mér breytt
fetað tæpt er vaðið.
Syndin tínir eitt og eitt
af henni krónublaðið.
Önnur vísa kemur hér eftir Sigrúnu.
Alltaf verða einhver ráð
auðs þó lækki sólin,
meðan gefúr guð af náð
gull í Tindastólinn.
Þá langar mig að vita hjá lesendum
hvort þeir kannist við eftirfarandi vísu.
Magnús hefúr farið flatt
flæktur í gögnum hæpnum.
Dæmdur fyrir að segja satt
en sýknaður af glæpnum.
Sagt er að Jón ffá Hvoli hafi ort
þessa.
Ytra flosið oft nær skammt
yfir los á gleði,
þó ég brosi þá er samt
þungur rosi í geði.
Jóhann Bárðarson mun hafa ort svo
um kveðskap Páls Ólafssonar.
Dýrar veigar mærðarmáls
munu teygjast lengi,
vengjafleygar vísur Páls
verðfast eiga gengi.
Önnur vísa kemur hér eftir Jóhann.
Nú er kveldið síðla séð
sumars eldar dvína
ógnar veldi ellin með
innreið heldur sína.
Jón Sigurðsson frá Skúfsstöðum
mun hafa ort þessa.
Æviskeiðið allir sjá
út er bráðum mnnið.
Drottinn leggur dóminn á
dagsverkið er unnið.
Rögnvaldur Rögnvaldsson er höf-
undur að þessari.
Sunnan golan seiðir hlý
suma angar mýið.
Hress og glaður held ég í
hinsta sumarffíið.
Ónnur vísa kemur hér eftir Rögnvald.
Sólargeislinn sí og æ
sína töffa myndar.
Leiftri slær á lönd og sæ
loga fjallatindar.
Sætar hafa þær verið sem Rögn-
valdur talar svo fallega til.
Meðan ást er augum skín
sem á sér djúpar rætur.
Dáðar verða Dísa og Hlín
drottins fyrirsætur.
Er þá góður kostur að enda með
þessari vísu Rögnvaldar.
Vinahöndum tek ég tveim
töffa myndir, bróðir,
þegar mér er hugsað heim
á Húnvetningaslóðir.
Veriði þar með sæl að sinni.
Guðmundur Valtýsson Eiríksstöðum
540 Blönduósi, sími 452 7154.
Bjöm Hjálmarsson
frá Mælifellsá
Björn fæddist á Breið í
Tungusveit, Lýtingsstaða-
hreppi, 7. desember 1903.
Hann var sonur hjónanna
Hjálmars Sigurðar Péturssonar
(1866-1907) og Rósu Bjöms-
dóttur (1871-1955). Systkini
Bjöms vom: Efemía Kristín
(1895-1988), Petrea (1896-
1897), Pétur (1897-1917),
María (1899-1993), Elísabet
(1900-1984), Steingrím-
ur( 1901-1946), Sólborg
(1905-1984) og Valborg
(1907-1997).
Fjögurra ára gamall missti
hann fóður sinn og fór síðan
sex ára gamall í fóstur til O-
feigs móðurbróður síns og
Bjargar konu hans. Með þeim
var hann einn vetur á Sauðár-
króki og gekk þar í bamaskóla
og femtdist þar. Hann varvetr-
armaður, m.a. á Silfrastöðum
og Mælifelli og efíir að Efem-
ía systirhans missti mann sinn
árið 1931, stóð Bjöm fyrir búi
hjá henni á Hömmm.
Þann 31. desember 1936
kvæntist Bjöm Þorbjörgu Ó-
lafsdóttur ffá Starrastöðum í
Lýtingsstaðahreppi. Hún var
fædd 12. janúar 1906, dóttir
hjónanna Ólafs Sveinssonar
(1870-1954) og Margrétar
Eyjólfsdóttur (1867-1923).
Þau Bjöm og Þorbjörg bjuggu
einn vetur á Starrastöðum, eitt
ár á Lýtingsstöðum, sjö ár á
Reykjum, eitt ár á Brúnastöð-
um, eitt ár á Mælifelli og á
Mælifellsá frá 1946 til 1977 að
þau bmgðu búi og fluttu til
Sauðárkróks. Þorbjörg lést á
Sjúkrahúsinu á Sauðárkróki
17. júlí 1993.
Böm Bjöms og Þorbjargar
em: 1) Margeir, bóndi á Mæli-
fellsá, fæddur 1938. Fyrri kona
hans var Amfríður H. Rík-
hardsdóttir og eiga þau tvö
böm, Hrafn og Þorbjörgu.
Hrafh á tvo syni og þijár dæt-
ur. Þorbjörg á eina dóttur.
Seinni kona Margeirs erHelga
Þórðardóttir. Þau eiga þrjá
syni, Svein, Bjöm og Ölaf.
Helga átti áður Starra og Rakel
Heiðmarsböm. 2) Rósa, bóndi
og húsfreyja á Hvíteymm,
fædd 1941, gifí Indriða Sigur-
jónssyni. Þau eiga fjórar dæt-
ur; Eydísi Þorbjörgu, Margréti
Heiði, Helgu Rós og Berg-
lindi. Margrét á tvö böm og
Berglind einn son. 3) Anna
Steingerður, kaupmaður á
Akranesi, fædd 1946. Hún er
gifí Viktori G. Sigðurðssyni og
eiga þau tvo syni, Bjöm Þorra
og Viktor Elvar. Bjöm Þorri á
tvær dætur og einn son og
Viktor Elvar á einn son.
Bjöm andaðist á Dvalar-
heimili aldmðra, Sauðárkróki,
þann 25. júní 2003. Útforin fór
fram í Reykjakirkju, Lýtings-
staðahreppi, laugardaginn 5.
júlí.
Með þessum orðum langar
okkur til þess að þakka elsku
afa Bjössa samfylgdina. Sadd-
ur lífdaga hefúr hann fengið
hvíldina og við sjáum þau fyr-
ir okkur, saman á ný, hann og
ömmu Þorbjörgu. Okkur er
hlýtt um hjartarætur þegar við
hugsum til baka um öll árin
sem við fengum að þekkja
hann og njóta kærleika hans,
hjálpsemi og gjaffnildi. Hann
gaf okkur systrum og bömum
okkar ómetanlegar gjafir með
þeim tíma sem hann átti i ó-
mældu magni fyrir okkur,
bæði í leik og starfi. Alveg til
enda var hugur hans bundinn
við fólkið sitt og hamingja
hans fólst í því að hafa vissu
fyrir því að okkur liði vel við
það sem við tókum okkur fyr-
ir hendur hveiju sinni.
Glaðværð og hlýja vom á-
berandi í fari hans og með því
létti hann oft þunga af huga
þeirra sem hættir til þess að
velta sér of lengi upp úr vanda
genginnar fortíðar eða ókom-
innar ffamtíðar. Hann hafði
þann effirsóknarverða hæfi-
leika að kunna að njóta lífsins,
líðandi stundar og samskipta
við samferðafólkið.
Nú þegar komið er að
kveðjustundinni koma upp í
hugann ótal fagrar og
skemmtilegar minningar um
samverustundir liðinna ára
sem munu lifa í hugum okkar
og verða uppspretta gleði um
ókomna tíð. Megi minningin
um einstakan mann lifa í
hjörtum allra sem vom svo
lánsamir að fá að kynnast
honum.
Guð blessi elsku afa okkar.
Eydís, Margrét, Helga Rós,
Berglind og fjölskyldur.