Feykir - 15.05.2008, Qupperneq 4

4 Feykir 19/2008
Ólafur Þ. Hallgrímsson skrifar
Gleymdust
kirkjurnar?
Fyrir stuttu barst mér f
hendur kynningarblað
um Sveitarfélagið
Skagafjörð,
Skagafjörður -
draumastaður
fjölskyldunnar. Útgefandi er
Sveitafélagið Skagafjörður
og ábm. Áskell Heióar
Ásgeirsson.
í blaði þessu, sem er hið
veglegasta úr garði gert,
er að finna margskonar
fróðleik og upplýsingar um
atvinnustarfsemi, menningu
og mannlíf í Skagafirði. Blaðið
sýnir, svo ekki verði um villst,
fjölbreytni í atvinnulífi hér í
héraði, svo og möguleika ungs
fólks til framhaldsmenntunar
í heimahéraði. Fjölbrauta-
skólinn býður upp á margþætt
námsframboð, og vöxtur
Háskólans á Hólum hefur
verið ævintýri líkastur síðustu
árin. Heilbrigðisþjónusta
er góð og margskonar lista
- og menningarlíf dafnar
með ágætum. Um það ber
glöggt vitni nýafstaðin
Sæluvika með íjölbreyttum
menningarviðburðum. íbúar
Skagafjarðar geta því glaðst
yfir þeirri velgengni, sem hér
ríkir. Hér er gott að búa.
En eins saknaði ég í þessu
ágæta blaði. Þótt ég leitaði
með logandi ljósi, gat ég hvergi
fundið eða séð neitt sem heitir
um kirkjur héraðsins. Að
vísu er sagt, að í Skagafirði
séu 24 kirkjur og nálægt 97%
íbúanna séu í Þjóðkirkjunni.
Sjálf Hóladómkirkja fær tvær
örstuttar línur í umfjöllun.
Punktur og basta. Satt að
segja hélt ég, að ekki væri
hægt að gefa út kynningarblað
um Skagafjörð öðruvísi en
að minnst væri eitthvað á
kirkjur héraðsins, svo rik og
löng er hefðin, sem þar býr
að baki og þáttur kirkjunnar
stór í mannlífi og menningu.
Skagafjörður er vissulega
meðal söguríkustu héraða
landsins, og oftar en ekki
koma kirkjurnar þar við sögu,
þótt Hóladómkirkja tróni þar
að sjálfsögðu í efsta sæti.
Að gefa út kynningarblað
um Skagafjörð ætlað lands-
mönnum öllum án þess að
nokkuð sé minnst á þátt
Hóladómkirkju í sögu og
samtíð, finnst mér ekki nógu
góð hagfræði. Raunar mætti
segja eitthvað svipað um aðrar
kirkjur héraðsins, sem allar
eiga mikla sögu að baki. Hefði
ekki mátt tileinka kirkjunum
svo sem eins og einn dálk,
t.d. með myndum. Hvers
vegna ekki að geta um hina
árlegu messu í Ábæjarkirkju í
Austurdal, sem á hverju sumri
dregur að fólk svo hundruðum
skiptir frá öllum landshlutum.
Vel hefði líka mátt minnast á
Austurdalinn, þann fagra dal,
þar sem ferðamennska og
fljótasiglingar eru nú vaxandi
atvinnugrein.
Af eigin reynslu veit ég, að
ekki er hægt að koma öllu til
skila í einu blaði, þar verður að
velja og hafna. Spurningin er
um forgangsröð. Gleymdust
kirkjurnar e.t.v. í þeirri
röðun?
Mœlifelli 4. mat 2008
Ólafur Þ. Hallgrímsson.
Skagafjarðardeild SUNN
Fræðsludagur
um náttúru
Skagafjarðar
( ÁSKORENDAPENNINN )
Ingibjörg Sigurðardóttir skrifar
A "kreppan" sér
jákvæðar hliöar?
Skagafjörðurinn
skartaði sfnu
fegursta í
tilefni dagsins.
Þann 12. apríl sl.
hélt Náttúrustofa
Norðurlands vestra
háb'ð honum til
heiðurs. Náttúru-
unnendur þyrptust
f Frímúrarasalinn
þar sem háb'ðin var
haldin.
Já,við skulum tala
um hátíð, því þannig
var stemningin. Það
var óvænt ánægja og
sérstakt gleðiefni að
sjá hve margir komu
og hlýddu á fjölbreytt
erindi um náttúru
Skagafjarðar. Fjallað
var um jarðfræði
svæðisins, landslag
og það fjölbreytta og
áhugaverða lífríki
sem þar fær þrifist.
Mannskepnan var
þar líka til umræðu!
Þetta voru fróðleg
erindi og skemmtileg
og mörg hver sérlega
vel fram sett þannig
að maður gat ekki
annað en hrifist af
viðfangsefninu eins og
væri maður að hlusta
á góða sögu. Þegar við
lærum um náttúruna
og kynnumst fjöl-
breytileika hennar,
ferlum og leyndar-
dómum verður hún
enn merkilegri í
hugum okkar. Hún
er ekki einungis falleg
umgjörð í kringum
okkur heldur eitthvað
enn mikilfenglegra.
Aukinni vitneskju
fylgir aukin virðing.
Fræðsludagur sem
þessi erþví mikilvægur,
þar sem vísindamenn
segja frá og deila með
öðrum þekkingu sinni.
Fræðsludagurinn er
einnig mikilvægur
fyrir þær sakir að
hann endurspeglaði
almennan áhuga
Skagfirðinga á um-
hverfi sínu og náttúru.
Skagafjarðardeild
SUNN vill óska
Náttúrustofu Norð-
urlands vestra og
öðrum sem komu
að undirbúningi og
framkvæmd inni-
lega til hamingju
með vel heppnaðan
fræðsludag.
Sem talsmenn
náttúruverndar fer
ekki hjá því að við
séum ögn bjartsýnni!
Á síðustu vikum hafa
fjölmiðlar landsins verið
fullir af nýjustu fréttum af
“kreppunni” sem nú herjar
á landsmenn. Við fyrstu
sýn mætti ætla að allt
væri á leið til verri vegar
og að framtíð fyrirtækja
og einstaklinga í landinu
sé vægast sagt dökk.
Verð á matvöru, bensíni,
flutningum og flestu öðru
hækkar, vextir stórhækka,
fasteignasala dregst
saman og bankarnir hætta
að mestu útlánum.
Því verður ekki neitað að
þetta eru viðbrigði frá því
sem verið hefur undanfarin
misseri þegar þankarnir
kepptust við að lána sem
mest, fasteignir seldust
á yfirverði, fólk gat valið
úr störfum vegna skorts á
vinnuafli og þorri íslendinga
skellti sér á ærlegt
eyðslufyllerí til að njóta
góðærisins til jafns við aðra.
Það kann vel að vera að
það sé mikilvægt hverri
meðalfjölskyldu að eiga
einbýlishús, sumarbústað,
stóran jeþpa, hjólhýsi,
nokkra flatskjái og
auðvitað að komast í
1-2 utanlandsferðir á
ári. Að minnsta kosti
hefur neyslumynstur
landans benttil þess á
undanförnum misserum.
Önnur einkaneysla hefur
einnig aukist jafnt og þétt
og vafalaust eru mörg okkar
orðin vön því að kauþa
það sem okkur langar í
þegar okkur langar í það
því að möguleikar á að
hækka yfirdráttinn og auka
heimildina á vísakortinu
hafa verið miklir. Margir
sáu sér einnig leiká
borði á sínum tíma að
skuldbreyta ibúðalánunum,
bæta eyðslulánunum við
ogtaka eitt bankalán
fyrir öllu saman. Með því
móti skapaðist svigrúm
til að byrja upþ á nýtt að
versla út á vísakortið og
yfirdráttarheimildina.
Við íslendingar höfum oft
haldið því á lofti að við
værum vel menntuð og
skynsöm. En getur það verið
að við séum ekki skynsamari
en svo að hafa trúað því að
góðærinu myndi ekki Ijúka og
koma að skuldadögunum?
Spyr sá sem ekki veit.
Að minnsta kosti má af
umfjöllun ífjölmiðlum og
í samfélaginu ætla að sú
niðursveifla sem orðið hefur
í efnahagslífinu komi þorra
fólks í opna skjöldu, sem
vissulega er skrýtið í Ijósi
þess að í gegn um tíðina hafa
sveiflur í efnahagslífi þjóða
og á heimsvísu verið fastur
liður. Það hafa ávallt skiþst
á góðæri og erfiðari b'mar.
Spurningin hefur því ekki
verið hvort heldur hvenær
og hve mikið aðstæður í
efnahagslífinu hafa breyst.
Hvort sem okkurlíkar
það betur eða verr er nú
líklega komið að því að
fara í “eyðsluafvötnun”
eftir eyðslufyllerí síðustu
missera, læra að lifa af
laununum sínum og nýta
betur það sem menn hafa
milli handa. Margvíslegar
leiðbeiningar í þá veru hafa
birst á oþinberum vettvangi á
síðustu vikum og rannsóknir
hafa verið gerðar á sóun s.s.
hversu miklu við hendum
af mat og hvað við kaupum
mikið af fötum sem við
notum ekki. Sumar þessara
leiðbeininga virðast þó í
augum margra sjálfsagður
hlutum svo sem að hægt sé
að elda girnilega rétti í úr
matarafgöngum í stað þess
að henda þeim, fötum megi
breyta svo þau passi og verði
sem ný og að það sé í raun
ódýrara að gista nokkrar
nætur á hóteli í stað þess
að kaupa rándýrt hjólhýsi á
lánum til að gista í nokkrar
næturyfirsumarið. Fyrir
öðrum er þetta vafalítið ný
hlið á málinu.
í Ijósi alls þessa má velta því
fyrir sér hvort að “krepþa”
eða niðursveifla eins og ég
kýs að kalla ástandið í dag,
sé ekki þrátt fyriralltholl
áminning í þá veru að við
lærum á ný að nýta það sem
við höfum og áttum okkur á
því að hamingjan felst ekki
eingöngu í því að geta keypt
allt mögulegtsem íboði er
hverju sinni. Kannski er þá
kreppan ekki svo slæm eftir
alltsaman og við vitum líka
að á eftir niðursveiflu mun
ávallt koma uppsveifla, það
er bara spurning hvenær.
Líklega er þá framtíðin björt
þrátt fyrir allt og kreppan
bara eins og hvert annað
verkefni sem við þurfum að
takast á við.
Ég skora á Sigríði
Gunnarsdóttur sóknarprest á
Sauðárkróki.