Feykir - 27.08.2009, Blaðsíða 9

31/2009 Feykir 9
Jón Þorsteinn Reynisson harmonikuleikari
Lék meö Sinfoníunni
átta ára gamall
Jón Þorsteinn er fæddur
árið 1988 og ólst upp í
Mýrarkoti í Skagafirði á
mjög músíkríku
sveitaheimili.
Stórfjölskyldan er mikið
tónlistarfólk og má
nefna að móðir Jóns er
organisti í
kirkjusóknum „út að
austan“ eins og sagt er í
Skagafirði auk þess að
vera tónlistarkennari við
Tónlistarskóla
Skagafjarðar, systir hans
og faðir syngja í
kirkjukórnum eins og
hann sjálfur og bróðir
hans syngur í kórum á
höfuðborgarsvæðinu
auk þess að spila i
hljómsveitinni
Múgsefjun.
Jón hóf að læra á píanó
og blokkflautu aðeins
fimm ára gamall og sóttist
námið vel. Samhliða því
námi ákvað Jón, þá átta ára
að læra á harmoniku. Það
sama ár lék hann einleik
með Sinfóníuhljómsveit
íslands á tónleikum henn-
ar á Hofsósi. 10 ára tók Jón
Þorsteinn þátt í hæfi-
leikakeppni á vegum
FHUR í Reykjavík og
sigraði í sínum aldursflokki
og 13 ára sigraði hann
einleikarakeppni MENOR
sem haldin var á Akureyri.
Hann hefur auk þess spilað
á harmonikumótum og
ýmsum öðrum samkom-
um og tónleikum víða um
land.
-Ég spilaði eingöngu á
píanóharmoniku fýrstu
árin en skipti yfir á hnappa-
harmoniku árið 2006. í
rauninni er hnappaharm-
onika allt annað hljóðfæri,
flóknari og skemmtilegri.
Ég þurfti að byrja að læra
alveg upp á nýtt, segir Jón
og leggur áherslu á hversu
mikill munur er á þessum
tveimur harmonikum.
-Ég og kennarinn
minn Stefán Gíslason
vorum eiginlega eins og
blindir kettlingar þegar við
vorum að byrja á þessu.
Vorum hvorugur klárir á
þessu. En til þess að geta
tekið lokaprófið þurfti ég
að spila á hnappaharm-
onikuna og skipti þess
vegna yfir. Ég þurfti að
leggjast yfir þetta af öllum
þunga og þetta var mikið
bras. í dag spila ég ekkert á
hina harmonikuna, segir
Jón og greinilegt að hann
sér ekki eftir þeirri vinnu
sem fór í skiptin. Það var
vorið 2008 sem Jón lauk
framhaldsprófi í harm-
onikuleik auk tónfræði-
greina frá Tónlistarskóla
Skagaíjarðar.
Hugurinn stendur
greinilega á frekara nám
í hljóðfæraleik, en
stefnirjóná tónhstar-
kennaranám?
-Nei. Ég hef ekki áhuga á
að kenna, en það getur vel
verið að ég nái mér í
gráðu. Það getur vel verið
að það borgi sig. Nú stefhi
ég á að læra hjá Vadim
Fjodrov hinum þekkta
harmonikuleikara sem
kom hingað tO lands
ásamt bróður sínum frá
Rússlandi og er að kenna í
Listaháskólanum. Ég æda
að reyna að fara til hans
eina helgi í mánuði. Næsta
stig er háskólanám og ég
stefni þangað en ég er ekki
búinn að ákveða enn hvert
ég fer eða hvað ég læri
námkvæmlega. Það eru
margar leiðir færar í
þessu.
Góðir harmonikuleik-
arar hafa löngum verið
vinsælir á gömludansa-
böUum en Jón hefur lítið
verið í þeim skemmtana-
bransa. Þó grípur hann í
ndckuna á jólaböllum. -Ég
spOaði á balli þegar ég var
tíu ára í Hlíðarhúsinu með
bróður mínum, annars
hef ég látið þetta alveg
vera fýrir utan jólaböllin.
En hvaða lög æth séu í
mestu uppáhaldi hjá
Jóni?
-SkemmtOegast finnst
mér að spOa klassík eða
barokktónlist. Hún er í
mestu uppáhaldi hjá mér.
Annars hef ég gaman af að
spOa aUt mögulegt. Ég hef
mikið verið að spOa í
veislum og við skírnir og
þessháttar. Þá eru aUskon-
ar lög á dagskránni.
-Síðasta sumar hélt ég
tónleikaröð viðsvegar um
landið, sem var styrkt af
Menningarráði Norður-
lands vestra. Síðastíiðið ár
hef ég líka oft verið beðinn
að spOa á hinum ýmsu
menningarviðburðum og
hefúr verið töluvert að
gera hvað það varðar, og
yfirleitt aUtaf eitthvað
framundan, segir þessi
spilandi káti hamoniku-
leikari.
Sveinn Guðmundsson, Júlíus Guðni o£ Evelyn Kuhne.
Spjallaó vió bændur
Sæll kunningi!
Á Lýtingsstöðum í Skagafirði búa
hjónin Sveinn Guðmundsson
og Evelyn Kuhne og reka þar
hestatengda ferðaþjónustu. Þetta er
tíunda sumarið sem þau halda úti
þessari starfsemi og segja þau að
það sé árangur mikillar vinnu.
SæU kunningi, er sú kveðja sem
fólk heyrir gjarna frá Sveini enda
stundum kallaður Sveinn kunningi.
Með þessari kveðju tók hann á móti
blaðamanni Feykis í síðustu viku og
bauð að auki koníak með kaffinu.
Þau hjón voru spurð út í vinnuna við
ferðaþjónustuna.
-Fyrstu árin voru erfið en mikil
vinna fór í að standsetja gistiaðstöðuna
auk alls hins, segir Sveinn en hann
þurfti að breyta íbúðarhúsinu mikið
til þess að taka á móti ferðafólkinu.
Alls eru sjö herbergi sem þau leigja út,
fjögur tveggja manna og þrjú þriggja
manna . Flestir gestirnir eru erlendir
og mest Evrópubúar. Það er Evelyn
sem sér um markaðssetninguna
en hún fer aðallega fram gegn um
heimasíðubúsins áwww.lythorse.com.
-Við auglýsum líka í hestatímaritum
og algengum ferðabæklingum og
það hefur líka verið skrifað um
okkur í ferðamannabækur eins og
Lonely Planet og það skilar sínu,
segir Evelyn og Sveinn bætir við að
besta auglýsingin sé aOtaf ánægður
kúnni og það er alltaf markmiðið
að þeir fari héðan ánægðir. Sveinn
og Evelyn voru sammála um það að
bókunarmiðstöð sem var sett upp í
Upplýsingamiðstöðinni i Varmahlíð
í sumar hjálpi mikið til að beina
lausatraffíkinni til þeirra en hún
eykst meðan smá samdráttur hafi
verið í lengri ferðunum á þessu ári.
Lausatraffíkin byggist á hestaleigu frá
einum og upp í fjögurra klukkutíma
ferðir en lengri ferðirnar taka viku og
er þá ferðast um heimabyggðina þ.e.
Austur- og Vesturbyggð. Einnigerfarin
átta daga hálendisferð og réttarferðir í
Stafnsrétt og Laufskálarétt. Þá getum
við boðið vinnustaðahópum að koma
og fara á hestbak um nágrennið.
Á bænum eru yfir sextíu hross á
járnum og dugar ekki alltaf til, segir
Sveinn og treystir þá á kunningja
sína sem lána honum hross þegar á
þarf að halda. Fyrir utan leiguhross
fá þau Sveinn og Evelyn 8 til 12 folöld
á ári sem æduð eru til ræktunar og
sölu. Sveinn temur tryppin sjálfur
en segist senda þau í þjálfun annað
þegar kemur að sýningamálum. -Ég
fékk góða hryssu í dóm í vor sem
Bjarni Jónasson sýndi fyrir mig. Hún
var með 8,27 fyrir hæfileika og 8,13
í aðaleinkunn. Síðasta vor fék ég tólf
folöld þar af tvö undan nýkjörnum
heimsmeistara Tind frá Varmalæk
sem ég bind miklar vonir við, segir
Sveinn og glaðlegur glampi kemur í
augu hans og greinilegt að hugurinn
reikar fram á við þegar takast á við
gæðinga framtíðarinnar.