Feykir - 21.12.2009, Qupperneq 19

48/2009 Feykir 19
gera úr þessu skemmtilega
stund, segja talskonur Skóg-
ræktarfélagsins.
Aðspurðar segjast þær ekki
hafa þann sig að fylgja fólki um
skóginn og velja fyrir það trén.
-Við bara treystum fólki til
þess að taka tré þar sem það sér
að það þarf að grisja. Við
reyndum þetta til þess að byrja
með en oftar en ekki höfðu þeir
sem tréð ætluðu að eiga aðrar
hugmyndir um óska jólatréð en
við svo við hættum þessu
alveg.
Blaðamaður Feykis notaði
tækifærði og sótti sér þessa líka
gullfallegu furu og getur látið
sér hlakka til að skreyta hana
að kvöldi Þorláksmessu. Hver
veit nema að þá verði líka
konfekt á borðum.
Skagfirðingar geta sótt tré í skóga sína
Skógardagur
í Varmahlið
Þrátt fyrir að sunnangola og
rigningarsuddi hafi ekki
gefið tilefni til jólalegrar
stemningar var það engu að
síður skemmtileg stemning
sem myndaðist í Varmahlíð
er Skagfirðingar mættu í
skógarreitinn við bæinn til
þess að sækja sér jólatré.
Deildir Skógræktarfélags
Skagafjarðar bæði í Varmahlíð
og á Hólum bjóða árlega íbúum
fjarðarins að koma og taka þátt
í grisjun skógarins og taka
fallegt jólatré með sér heim
gegn vægu verði. Ungir sem
aldnir hafa á undanförunum
árum tekið vel í þetta framtak
ogmætaoftsömufjölskyldurnar
ár eftir ár og sækja sér fallega
furu sem síðan prýðir stofur
yfir jól og áramót. -Þetta hefur
mæst vel fyrir. Við tökum á
móti gestum með pönnukökur,
kakó og konfekt og reynum að
MINNING
Guðmundur Tryggvason
Það var í október haustið
1968 sem mín fyrstu alvöru
kynni urðu af Guðmundi
Tryggvasyni. Var þá boðað til
fyrstu söngæfingar vetrarins
hjá Karlakór Bólstaðar-
hlíðarhrepps. Var á þeim
árum alltaf haft samband við
alla unga menn í sveitinni, og
þeim boðið að koma á fyrstu
æfingu. Var það gert til að
kynna þeim starfið og vita
hvort þeir gætu hugsað sér að
starfa í þeim félagsskap. Lét
ég tilleiðast að fara eftir mikla
hvatningu frá mínum góðu
vinum f þá daga Leifs-
staðabræðrum. Ákveðið var á
þeirri æfingu að ég yrði
vistaður hjá fyrsta bassa.
Bauð þá nafni Tryggva mér
pláss við hlið sér og sagðist
skyldi reyna að hjálpa mér
eins og hann gæti við að læra
þau lög sem æfð væru hverju
sinni hjá kórnum. Gekk það
allt eftir og stóðum við þar
hlið við hlið á milli tíu og
tuttugu ár, alveg þangað til að
söngstjórinn óskaði eftir að
nafni færði sig í annan bassa.
Oft hef ég óskað þess síðan að
sá góði félagi stæði enn við
hlið mér í þeim félagsskap.
Enginn hefur starfað þar á
þessu fjörutíu ára tímabili
sem ævi mín spannar í
kórnum sem var eins fljótur
að læra og virtist oftast kunna
öll þau lög strax sem kórinn
æfði hverju sinni. Við fráfall
hans nú eigum við félagar
hans í Karlakór Bólstaðar-
hlíðarhreppsgóðarminningar
um starfið með honum sem
nær yfir rúma hálfa öld.
Einnig eigum við nú við
leiðarlok mikið af pappírum
sem snerta sögu Karlakórsins
með hans glæsilegu rithönd.
Var hann ritari kórsins um
árabil og skrifaði nótur af
mörgum lögum sem karla-
kórinn hefur æft í gegnum
tíðina.
Ástæðulaust er að skrifa
eftir nafna Tryggva án þess að
geta þess að hann gat verið
önugur við þá sem ekki
skiluðu sínu dagsverki þegar
mikið var í húfi. Lenti ég
reyndar í að kynnast þeirri
hlið hans, en áttaði mig á því
síðar að ergi hans á slíkum
stundum stafaði af því að
hann sá langt fram í tímann
með verkefni og vildi alla ævi
koma sem mestu í verk. Á efri
árum hafði hann meiri tíma
til að sinna áhugamálum og
var eitt af þeim hrossarækt.
Vorum við félagar þar
hjartanlega sammála og
þurftum aldrei að deila um
ágæti Sauðárkrókshrossa.
Blítt var og gott veður á
útfarardegi hans þar til að sú
stund nálgaðist að kista hans
var borin til hinstu hvílu í
Bersstaðakirkjugarði. Æsti sig
þá upp kokhraustur austan
vindstrengur sem andaði
köldu. Um það leyti sem
gengið hafði verið frá hvílu
hans sléttlygndi. Var þá ekki
hægt að komast hjá þeirri
hugsun að nú hefði okkar
vinur og heiðursfélagi í
Karlakór Bólstaðarhlíðar-
hrepps kvatt okkur félagana á
þann hátt sem honum líkaði
best.
Bið börnum hans og þeirra
fjölskyldum Guðs blessunar á
þessari skilnaðarstund. Ef
treysta má því sem kenning
hinnar kristnu kirkju boðar
eigum við nafnar eftir að
hittast þar í efra.
Upp til himna vísust von,
veröurflestum hinum.
Nú hefur nafni Tryggvason,
náttað sig hjá vinum.
Guðmundur Valtýsson