Forspil - 01.12.1958, Blaðsíða 3

INGVAR ORRE:
BRENNDU HENDUR MÍNAR
Brenndu hendur mínar ef þú vilt
ef þær bíða þín fullar gimd
en segðu að þú komir í túnglskininu
Ég veit að þú ert hér
ég veit að ég mæti þér hér
í hverju vatni leit ég mynd þína
Brenndu mig ef þú vilt
en komdu til mín í túnglskininu
ég hef geingið lángar götur
til að hitta þig
Ég hef klifið þúsund fjöll
til að heyra þig segja eitt orð
Ég óttast
að þrá mín bresti
Dóra Helgadóttir gerði skreytingu
lóhann Hiálniarsson islenzkaði
sýndist rík. Löngu eftir hátta-
tíma læddist ég fram í borðstofu
til þess að sjá betur.
Sjónhverfingar — draumórar!
Sumarið er von, en getur ekki
dáið. Þó það sé fjall með snjó í
hverri holu.
Hvar ertu réttláti guð? Hef-
urðu blundað?
Hvar ertu algóði guð? Ertu að
sjóða saman nýja miskunn, nýtt
göfuglyndi? Ó ég veit, þú ert
auðvitað að baka brauð handa
fátækum börnum.
Já hrópið þið á föður ykkar
frelsuðu guðsböm! Segið oss
klerkar frá því hvað þið elskið
Jesúm, hvað Jesúm hefur gert
fyrir ykkur.
Hræsnarar! sem standið á
gatnamótum skrækjandi á guð al-
máttugan, og veltist áfram í saur-
lifnaði og peningum.
Svo ærulausir eruð þið að segja
við þjáningum heimsins: „lítið
til fugla himinsins, ekki sá þeir
né uppskera, og þeirra himneski
faðir fæðir þá og klæðir.
Úti er nóttin, björt tær og þög-
ul.
Friðurinn hefur leyst upp hina
skæru list kvöldsins, og eftir er
aðeins fölblár himinn, litdauf
fjöllin með fannbreiður hér og
þar, og láglendið þakið brunasár-
um.
3. október 1938.
Fyrir tæpum mánuði óx ófrið-
arblikan í Evrópu svo mjög að
heimurinn bjóst við styrjöld á
hverri stundu. Þessi skrýtni
skrýtni heimur okkar nötraði og
skalf, að því er hann sjálfur
sagði. Það er undarlegt, svona of-
boðslega hræddur við sínar eigin
hugsanir, bletti í sínum eigin
heila. Því hvað er Hitler annað
en lítið kom í heiminum, Hitler
og Mússi!! og þó — kannski er
Hitler ekki aðalmaðurinn í þessu
öllu saman þó það sé látið í veðri
vaka. Það er að sjá á bókinni „Ár
í helvíti" sem ég las um daginn,
að það séu stórir hópar manna í
Þýzkalandi — ja ég veit ekki hvað
— brjálaðir — já auðvitað eru
þeir brjálaðir, en það er eitthvað
sérstakt í þessari brjálsemi.
Maður hefur auðvitað heyrt
um ógeðslega grimmd hvítra
manna við svertingja og annað
villt fólk, þrælasölu og þessháttar
— já og hverskonar þrælahald,
líka í Evrópulöndum, eins og
bændaánauðin í Rússlandi. Það
er ekki borið á móti þessu ef
nógu langt er liðið frá því að það
gerðist.
Hitler og Mússi, þessir djöflar,
Hitler gerði Tékkóslóvakíu að
Abessiníu nr. 2 og beljaði lát-
laust í langan tíma um píslir
hinna undirokuðu Súdeta. Allt
þetta brambolt endaði með
þrammi þýzkra herja inn í
Tékkóslóvakíu, og Englendingar
ruku til og hringdu öllum
kirkjuklukkum hjá sér, þeir
sögðu af feginleika, svo sannar-
lega var það líkhringing yfir
frelsi heillar þjóðar.
Og nú eru þeir farnir að velta
vöngum yfir því hvort Sjamber-
lein hafi hitt naglann á höfuðið
eða slegið utan hjá.
Þessi þýzka bók, Ár í helvíti,
hún er voðaleg. Sumir héma sem
hafa lesið hana halda að hún sé
lygi, ég get ekki að því gert, ég
trúi hverju orði, sá sem skrifaði
hana var gamanleikari, hann
komst eftir eins árs veru í fanga-
búðum til Ameríku. Ég á ennþá
bágt með að slökkva hjá mér ljós-
ið á kvöldin síðan ég las hana.
Ef höfundurinn er vitlaus, þá
eru þeir sem prentuðu bókina
líka vitlausir og þeir sem þýddu
hana á mörg tungumál líka vit-
lausir.
Ég held að hvert orð sé satt.
En hvað á maður þá að hugsa
— eins og þessi veröld getur ver
ið falleg.
forspil 3