Ljóðormur - 01.03.1987, Blaðsíða 6

"ljúfu ljóðin þjóðskáldanna" nægja þjóðinni ekki að eilífu.
Listin brýtur ævinlega nýjar brautir og mælikvarði gamla
fólksins er ekki lengur einn í gildi. Arftakar þjóðskáld-
anna birta ljóð sín í fjölda ljóðabóka (með misjafnlega
góðum ljóðum eins og að líkum lætur) og gróskuna í ljóða-
gerðinni má m.a. marka af ljóðabókaskránni hér í ritinu.
Vandlætarinn í Lesbókinni er beðinn að láta svo lítið að
lesa þessar bækur; þar er nægan rjóma að fleyta fyrir
þann sem þyrstir í ljúfmetið.
Og arftakar þjóðskáldanna birta ljóð sín líka í Ljóðormi
sem hér með býðst til að hringa sig hlýlega utan um þá
sem þola nokkra önn vegna þess að "txskulúsin er sífellt
að reyna að naga styrkan stofn íslenskrar ljóðagerðar,"
eins og þar stendur.
Ljóðormur helgar sig ljóðlistinni af lífi og sál; hann
flytur ljóð og viðtöl, umsagnir um ljóðabækur og fræði-
legar greinar. I þessu hefti birtist ítarleg grein eftir
ungan bókmenntafræðing um ljóðagerð Gyrðis Elíassonar og
er megináherslan á tveimur nýjustu ljóðabókum skáldsins.
Aðstandendur Ljóðorms eru staðráðnir í að efla þetta rit
sem málsvara ljóðagerðar og ljóðaumfjöllunar hér á landi
og heita á alla ljóðaunnendur að veita þeirri viðleitni lið
Gleðilegt sumar. Þ.H.
4
LJOÐORMUR