Víkurfréttir - 09.12.1999, Qupperneq 10

Héðinn Waage
fór í stóra
aðgerð
fyrir rúmu ári
síðan til Vínar-
borgar vegna
Parkinsons-
sjúkdóms sem
hann hafði
verið með á
annan áratug,
en hann er
fyrsti
Islendingurinn
sem fer í slíka
aðgerð.
Héðiim Waage í góðum
gír ári eftir aðgerðina
Héðinn greindisi nieð parkinsonsjúk-
dóminn aðeins 26 ára að uldri. Aðgerðin
fólsl í að tvö rafskant voru tengd við
heila Itans sein örva píinilílinn hlutu
heilans. Arangurinn hefur verið vonum
framar og nú er Héðinn loksins farinn
að geta nolið lílsins lil l'ulls. „Ég er að
mestu laus við itll lylln og lífið er miklii
belra í rlag en |tað var. Ég hvílist orðið
mjög vel en l'yrir aðgerðina sval' ég í
niesta lagi í tvo líma, vegna vanlíðunar.
Ég slökkti á lytjadælunni þegar ég fór
að sofa en vaknaði kannski um miðja
nótt alveg frosinn. Það lók mig ol't uin
klukkutíma að ná að snúa mér á hina
hliðina og kveikja al'tur á dælunni. Þeg-
ar luin lór í gang fór ég svo á l'ulla ferð.
Aðalvandamálið var ekki skjálftinn
heldur aukahreyfingarnar sem l'ylgdu
lyl junum”, segir Héðinn og fær sér
kallisopa.
Lögguvesen
Þegar Héðinn var sem verstur var hann
iðulega slöðvaður al lögreglunni og
grunaður um (tlvun við akstur, enda álti
liann erfitt með mál og hreylingar.
I lann ber litgreglunni |tó vel söguna og
segir gott að vita Itversu vel lögreglu-
menn fylgisl með. „Maður var alllal í
vandræðum með lögguna þangað til
læknirinn minn sendi skýrslu á allar
lögreglustöðvarnar þar sem l'ram kom
að |tað væri í lagi með mig. Ég lékk
slöðugt á mig kærur l'yrir að vera blind-
l'ullur á bíl”, segir Héðinn og Itlær af
minningunni.
Tónlist og málmsmíöi
I léðinn er hælileikaríkur maður og eftir
aðgerðina hefur hann getað leyl't hæl'i-
leikum að njóta sín meira en áður. „Ég
hef alltal'spilað á bassa og við félagam-
ar, Ingi Kristins, Stebbi Jóns í Grágás,
Maggi og Oli Asmunds koinum reglu-
lega saman og spilum okkur til
ánægju”, segir Héðinn. Það l'er heldur
ekki framhjá neinum sem sér geisla-
diskasafn Héðins að þarna er mikill tón-
listaráhugamaður á lerð. A stofuveggn-
um á heimili hans, Itangir skemmtilegur
málmsmíðagripur sem Héðinn hannaði
og smíðaði. Hann segir að slíka vinnu
liall Itann ekki geta fengist við fyrir að-
gerðina. A borðinu hjá honum er líka
bunki al' frumsömdum Ijóðum. Héðinn
bendir á eitt Ijóðið og segir að þetta sé
motlóið sitt.
Ég liji J'yrir daginn ídag
drattast ekki ífortíðinni
eins og litid fallegt lag
ég liji í nntíflinni
Feluleikurinn verstur
Það þykir mjög óalgengt að fólk undir
þrítugu greinisl með parkinson og lækn-
ar gela ekki fullyrt hvers vegna sumir lá
þennan sjúkdóm og aðrir ekki. Héðinn
telur að sjúkdómurinn liafi alltal' búið í
honum og fyrst eingöngu komið l'ram
þegar Itann var undir miklu álagi, en þá
fór Itann ol't að titra. „Verslu árin voru
þegar ég var að byrja að lá einkennin,
ekki þegar að fólk sá mig sem verslan.
Eg var alltaf í feluleik. Þegar ég byrjaði
að skjálfa lór ég alltal' með hendina í
vasann og svoleiðis. Þegar ég var farinn
að meðtaka sjúkdóminn, þá lór ég bara
úl og gerði Itvað sem er", segir Héðinn.
Stefnir á þýskunám
lléðinn þarl' að fara einu sinni á ári til
Austurríkis að láta stilla búnaðinn og er
nýkominn heim úr slíku ferðalagi. „í
hvert skipti sem maður fer í tékk þá lag-
ast maður alveg helling. Mánuði áður
en ég fór út núna var ég farin að missa
mál og göngulagið orðið slæmt. Ég var
hættur að geta gengið, tiplaði bara á lán-
um." Héðinn segir að honum liall líkað
vel í Austurríki en honunt finnisl Aust-
urríkismenn þungir, svolítið líkir Is-
lendingum. Héðinn segisl ekki tala
þýsku enn sem komið er en Itann Itafi
áltuga á að fara í skóla eftir áramót og
læra þýsku.
Hræösla betri en vorkunn
Héðinn er ekki maður sem vorkennir
sjálfum sér eða vill láta vorkenna sér,
honum l'innst það verulega óþægilegl.
„Mér líður eiginlega betur að ganga
niður Laugaveginn í Reykjavík heldur
en I lal nargötuna. Þegar ég gekk niður
I lafntirgötuna Itorfði fólk frekar á mann
og hugsaði „aumingja slrákurinn”. Þeg-
ar ég æddi niður Laugaveginn litu allir á
mig hatursfullu augnaráði og hugsuðu
ellausl „hvað er þessi ruglaði dópisti að
gera hér”. Mér tlnnst miklu belra þegar
lólk er hrætt heldur en það líti á mig
með vorkunn”, segir Héðinn.
Hefur aldrei skammast
sín fyrir mig
Héðinn er fráskilinn og á tvö börn,
Baldur 15 ára og Elsu X ára. Héðinn er
stollur af börnunum sínum en Baldur
býr hjá föður sínum og Elsa hjá móður
sinni. Héðinn segir þá feðga vera góða
vini og segir að Baldur liati verið alveg
ótrúlega skilningsn'kur. „Margur ung-
lingurinn Itefði eflaust skammast sín
fyrir karlinn. Baldur Itefur aldrei gerl
það og hefur alltaf viljað koma með
mér út um allt”, segir Héðinn.
Veröur seint tölvugúru
Samhæliti og Sparisjóðurinn í Kellavík
gáfu lléðni nýverið fullkominn tölvu-
búnað frá I lewlett Packard og Opnum
kerfum, Gjorby Internel gat honum
neltengingu og áskrilt og Tölvuskóli
Suðurnesja ætlar að gefa honunt nám-
skeið svo Héðinn geti verið í góðu sam-
bandi við læknana sína í Austurríki og
aðra sjúklinga sem hala farið í slíka að-
gerð. „Mig langar að koma á framfæri
innilegu þakklæli til þeirra fyrirtækja
sem gáfu mér tctlvu pakkann, segir Héð-
inn. Hann bendir einnig á algengan
missklining þess efnis að hann sé lyrsti
sjúklingurinn sem fer í slíka aðgerð.
„Ilið rétta er að ég nota nýja útfærslu á
ákveðinni tækni sem helur verið notuð
á tjölda annarra sjúklinga á undan mér.
Ég er semsagt lyrsli sjúklingurinn með
þennan ákveðna búnað og þess vegna
þurla læknarnir að fylgjast sérstaklega
vel með mér. Nú get ég verið í stöðugu
sambandi við læknana og aðra sjúk-
linga”, segir Itéðinn. Hann segist þó
ekki kunna almennilega á lölvuna enn-
þá en hann lái að fara á námskeið lljót-
lega til að læra á græjurnar. Héðinn hlær
bara þegar hann er spurður að því livort
hann eigi eftir að enda sem tölvugúru.
„Nei, ætli það nokkuð”, segir Itann og
hristir hausinn.