Lystræninginn - 01.10.1975, Síða 5

5
EINAR OLAFSSON:

e1^
í s^'-öW^

Vlt^
e*
S'O-'1'

• r þvet
ív*x*JVa
(vt iv*-
sö^;
v-ii??1
i8 vl6*
stö^^^öat , öU seta
s ttat^eg’/Y-Vc.Utvia rv'bg>u 'a
&S *í!Ás? bá * Se^ 66
lT 5 ég s e^ Bt ^V^OÍ SUtV‘
,. aettv efe beS^ ^ . vo
Vi\b.sta stw11 , b-el, av s«
1*A éeta WAa
.« ð.tv8®, veí^ ™
4at*^ ' beWd
kStti aö \t
^íívöté ^áat*
;ettv
sb-Y^ *. 4 Vve ^
^8* **W°
o& ';®, !r.ie6at
&6!6 ■ st eV-W
etv^beJefog, lCV*
1 ^ bðtvd °S ^
í^^nale^ n
í^°>
bítvgo f* Sbv^d° t .
«*£>? 5>*a
e. ev
n
\Ötb-
IW
\Mt
llonan mín og ég
Konan min og ég
eigum talstöð
og okkar helsta skemratun er
að tala saman
holum talstöðvarrómi.
A£ og til elskumst við
konan mln og ég,
hún hefur breiðan maga
eins og flugbraut - flugbrautarmaga
með gulum ljósum
og grasgeirum í kríng, grænum.
Af og til
þegar við elskumst konan min Og ég
leggst ég á flugbrautarmagann
og er þota.
Annars mösum við saman,
hlæjum talstöðvarhlátri,
konan mín og ég.
h*\-ÍM*U+«~X
iS ^ b^r
5s31fic e,UL»»f