Lystræninginn - 01.10.1975, Blaðsíða 13
13
SIGURDUR PÁLSSON
ungæði I
mylja brauð bak við sofann
slíta knappana af bjartsýna blominu
bölva úti kirkju eins og kjarkur leyfir
tvinna blotsyröi úta túni
stoppa vatnshrútinn
taka snarpan sprett a eftir hænunum
kasta grjóti inn 1 hlöSu
pissa á hundinn
fara svo inn og kyssa mömmu brosandi
HvaÖ var þetta, hugsaði skrímsliÖ. Hver er kominn?
Og í fyrsta skipti í aldaraðir snéri það höföinu til hægri og til vinstri
en aö sjálfsögöu sá þaö ekkert því þaö var fyrir löngu hætt að sjá.
Þá fékk skrrmslið hnykk á bakið.
Hver vogar sér aö énáöa mig, hugsaði skrímslið og reyndi að hlusta eftir
hljoðum en að sjalfsögðu heyrÖi það ekkert, þvx það hafði fyrir löngu
misst heyrnina.
ðlukkans élán, hugsaði skrímslið. Hvað geri ég nú? - Ég verð að hugsa.
En skxmslið hafði ekki hugsað í aldaraðir svo aldir liðu áður en það datt
niður á lausnina.
Auðvitaö, hugsaöi skrxmslið. Ég nota hendumar.
Skrímslið slengdi hendinni á bakið á sér tilað ná þessunutanað komandi
éfriðarsegg. En grey skrxmslið hafði gleymt hvursu stérir hrammamir voru
og lagði allt sitt afl í höggið.
Það varð síðast hnykkurinn í lífi skrimslisins.