Lystræninginn - 01.10.1975, Qupperneq 11

ÆVINTYRI
SIGURCUR PÁLSSON
smámunír iíí
nóttin er til þess að gráta í
til þess að brosa í
hnerra og hiksta í
til þess að slangra
og dræv’ útí buskann í
nóttin er til þess að gráta í
til þess að röfla í
hakka í sig pulsur í
til þess að hugsa
og speglast í rúðum í
nóttin er til þess að gráta í
til þess að flauta blús í
velkjast og urra í
til að reyna við í
og rupl’og ríð’ í
Lnóttin er til þess að gráta í
til þess að hvolfa útí skurð í
brjóta allt í kássu í
til þess að (æ hvers vegna
þú vinur) deyja í
úr bókinni
LJÚÐ VEGA SALT
VALDÍS ÓSKARSDÓTTIR
Einu sinni endur fyrir löngu var skrímsli sem bjó lángt inní dimmum skógi.
Af því skógurinn var svo dimmur var skrímslið fyrir löngu hætt að sjá.
Skrímslið hafði heldur eingan haft að tala við svo það var fyrir löngu
hætt að geta talað. Og af því að skrímslið bjó svo lángt inní skóginum
og heyrði aldrei nein hþjóð var það löngu hætt að heyra nokkum skapaðan
hlut.
En skrímslið hafði eingar áhyggjur. Það fékk nóg að áta því það var alæta
og gat sofið hvar sem vildi.
Það liðu aldir.
Smátt og smátt mjakaðist skrímslið útúr skóginum því það var svo latt
kvigindi að þegar það varð svángt, þá slengdi það hægri hendi á jörðina,
reif upp sem hönd á fest og tróð uppí sig. Þegar skrímslið fókk leið á
hægri handar réttunum - notaði það vinstri hendina. Og þegar hægrihandar-