Lystræninginn - 01.10.1975, Blaðsíða 20

20
johannes n'ielsen
Tvíþættur óóur
t vormildum blænum
hygg «g að straum
heyri lágvært vængjasuð
svefnhöfgra maurflugna.
Gagnsæ ský liða um hvelið
ofan með ánni
ber golan gul fiðrildi.
Ég gleðst:
- yfir litbrigðum sjonhrings
hneppi skyrtunni varlega frá m
og solin mjúkum fingrum
leysir úr viðjum angan moldar.
Við ströndina lyftir aldan öldnum faldi
sogast út aftur
1 freyðandi perlum.
Hugur minn reikar um víðáttur allar
sem frjúkorn bloma
einsog frjú ástar minnar
volaða kona.
- Ég ðiuga:
Einsog ljóðaljóð 1 dalalæðu
stikluðum við liprum fótum
stein af steini
í rauðgullnu sólskini
sem regnúði lett um sanda;
hvildum á lækjarbakka
og þú þrýstir þer fast
að hlýjum líkama mmum
og faldir varir þínar
í blómknöppum unaðs.
Kvöldið kom með hásum ljóðum:
Sorgin er sem þungbær stuna
hvarflandi máni
fölt andlit
skilnaður f vindi.
o\