Tímarit Fjelags íslenskra hjúkrunarkvenna - 01.01.1926, Qupperneq 4
4
sögöu hjúkrunarkcncin, sem stendur
Þeim næst og verður hún Þá oft nð
geta komið sjúklingnum til hjálpar
á andlegan hátt jagnframt og líkam-
legan0
Það var eitt sinn er hjúlcrunarkonn
kom inn í sjúkraherbergi. Þar lá
sjúkur maður„ Hann vissi a.ð sjuk-
dómur sinn myndi leiða hann til dauðc
Þegar hjúkrunarkonan gekk að rumi han
greip hann hönd hennar og leit al-
varlega í augu hennar og sagði: "Það
eruð Þá Þjer systiiv, 5>m ætlið að
fyigja mjer á fljótinu''0 Systirin
varð mjög hrærð; hún fann á Þeirri
stundu hátign köllunar sinnar og Þá
miklu áhyrgð > sem henni fylgdi. ^Þess
var vænst af henni aö halda ljosinu
lifandi á hinni hyrjuðu leið yfir
hið dimma fljót. En Það er aðeins
eitt ljós, sem ekki sloknar í Þcim
kalda vindi við Þá strönd, Jesú vitn-
isburður; orðið um hann sem do fyrir
okkur,
Það er mín innileg ósk til Þjóð-
ar minnar, að hún á komandi arum
mætti aignast stóran flokk af trú-
uðum og vel mentuðum hjúkrunar-
systrum0 Það myndi verða Þjóð vorri
til ómetanlegrar blessunar,
ðlafía Jónsdóttir
frá bustöðum0
FRA RITSTJÖRA.
Eftirfarandi tveimur greinum er
ljeð hjer rúm, samkvæmt kröfu for-
manns F0i‘0H0 Ritstjóri mæltist til
ÞesSj að helstu málvillur yrði leið-
rjettar, á.ður en greinarstúfarnir
væru birtir, og Það Því fremur sem
greinin um systurnafnið er aðeins
upptugga hinnar skýru greinar frk.
ölafíu, og Því harla óÞörf að mxnu
áliti0 Aftur á móti var skýrslu frá
síðasta nefndarfundi "Samv0 hjúkr-
unarkvenna á Norðurlöndum" og árs-
skýrslu F0X„Ho og tveim fundargjörð-
um slept, með Því, að Þær Þurfti að
stytta og athuga„ Ristj to.ldi sig
ekki hafa heimild til Þ^ss að hrófla
við samÞyktum skýrslum F010H0 En
ritari vor situr sem kunnugt er í
Vestmannaeyjum og verður ekki til
hans náð um smámuni0
MEÐ ÖRFÁUM ORÐUM vil jeg minnast
á titilbreytingu okkar hjúkrunar-
kvenna, sem gerð var að umtalsefni
á síðasta fundi okkar, sem sje, að
við verðum nefndar "sýstur" í stað
"Fröken"0 Málinu var vxsað til um-
« ræðu og samÞyktar á næsta fjelags-
sfundi, Þareð margar voru farnar
a.f fundinum.
Mjer hefir virst vera mikil sam-
úð með Þessari breytingu og styð
jeg Þar algerlega grein ölafíu Jóns-
dóttur frá Bústöðum, sem birt er á
öðrum stað hjer í blaðinu, enda er
"systir" fegursta nafnið sem við getum
valið okkur og á best við starfa oklcar0
Almenningur áerfitt með að gefa okkur
nafn, bæði í viðtali og u/uLali; eg
hefi heyrt okkur nefndar ýmsum bros-
legum nöfnum, svo sem "baksturskonur"
"hjúkrunarlæknar" og "frú" auðvitað
alveg eins oft eins og "fröken"0 Á
Þeim tveim titlum er afarmikið vilst0
"Fröken" er útlent orð og hljómar
æfinlega illa í eyrum mínum hjá
sjúklingum, sem varla kunna að nota
orðið, en vilja Þó sýna okkur alla.
kurteisi. Látum okkur taka upp syst-
urnafnið, Það verður eðlilégt hverri
manneskju að nefna okkur Því na.fni
og enginn misskilningur Þarf áð eiga
sjer stað„ Við eigum ekki að vera
"frúr" eða "frökenar" í starfi okkar,
við eigum að vera "systur" Þeirra
sjúku og a.ðÞrengdu sem okkur hefir
verið falið að hjálpa og ljetta byrð-
arnar fyrir0
Sigríður Eirxkss.
EINKENNISBUNINGUR HJUKRUNARKVENNA,
Sjerhver stjett í mannfjelaginu
auðkennir starfa sinn á einhvern hátt0
Er Þá oft einkennisbúningur notaður
til að sýna hvaða stöðu maður skipar.
Munum við hjúkrunarkonurnar einna
helst Þurfa á slílcum búning að halda;
Þegar við erum í starfi okkar, er hann
nauðsynlegur, kjólar og svuntur,auð-
velt til Þvottar0 Fyrir bæjarhjúkr-
unarkonur er ytri einkennisbúr.ingur
oeinlinis nauðsynlegur, við komurii
inn í misjöfn húsakynni, verðum oft
að leggja eða hengja föt okkar á mis-