Hjúkrunarkvennablaðið - 01.03.1945, Blaðsíða 3
Útgefandi: F. í. H. Form. F.I.H.: Frú Sigríður Eiríksdóttir.
í ritstjórn: Margrét Jóhannesdóttir, Adr.: Ásvallagötu 79, Reykjavík.
Vilborg Helgadóttir, Simi 19G0.
Guðrún .1. Einarsdóttir. Gjaldk.: Frk. Guðrún Árnadóttir. Adr.: Laufásvegi 77, Reykjavík.
íi
Á fundi hjúkrunarkvennafélagsins í
liaust kom fyrir atvik, sem eg liefi oft
velt fyrir mér siðan. Eg veit að svo muni
einnig vera um margar aðrar félagskonur,
sem þar voru staddar, og eg lield að rétt
sc að við reynum að gera okkur í sam-
einingu grein fyrir þvi. Eg vek máls á
þessu hér í blaðinu í þeirri von að um það
liefjist umræður í bróðerni og að sem
flest sjónarmið komi í ljós.
Á meðan formaðurinn var að lesa upp
ársskýrslu sina á fundinum, greip ung
lijúkrunarkona livað eftir annað fram í
og lét i ljós allmikla óánægju um iiilt og
annað.
Tvö atriði festust gleggst í minni mér:
Annað var það, að um leið og formað-
urinn skýrði frá hinum miklu kjarabót-
um, sem hjúkrunarkonur við ríkisstofn-
anir ættu i vændum, þá gat liún þess að
þyngri kynni að verða róður að því marki
að ná jafngóðum samningum við bæjar-
félögin. Unga hjúkrunarkonan sagði þá
með ákefð: „Við vinnum þá bara ekki hjá
þeim. Þeir verða sjálfir að taka afleiðing-
unum, ef þeir vilja ekki skilja okkur.“
Eg gat ekki betur fundið en að Iiún ætti
við, að ef lijúkrunarkonur á sjúkrahúsum
úl um land fengju ekki launabækkun eins
og þeim líkaði. þá væri sjálfsagt fyrir þær
að leggja niður vinnur og skilja sjúklinga
sína eftir á ábýrgð þeirra, sem ekki vildu
ganga að kröfunum.
Mér varð hverft við. Ef til vill hefir þetla
komið enn ver við mig vegna þess að eg
þekkti þessa hjúkrunarkonu. Á fyrstu
námsárum sinum vann hún á sjúkrahúsi
úti á landi undir leiðsögn minni, og sam-
veran við Iiana varð mér lil mikillar á-
nægju. Starfsgleði Jienn'ar, Jiin fallega
framkoma og mikli áhugi fyrir hverjum
einstökum sjúklingi féll mér svo vel i geð,
að mér er það minnisstætt. Sama er raun-
ar að segja um ótrúlega margar liinna ungu
lijúkrunarnema, sem eg varð samtiða í
þessu sjúkráhúsi. Viðkynningin við þær
varð i liuga mínum trygging þess, að hinni
fáliðuðu kvennastétt, sem hér ú landi er
tefJt fram í baráttunni gegn sjúkdómum
og kröm, væri óliæll, þrátl fyrir válynd
veður slyrjaldaráranna, hún myndi eldd
missa sjónar af takmarld sínu.
Eg lmgsaði: Ef einhver liefði viljað
koma því til leiðar, þegar eg þelckti þessa
ungu konu, að við lijúlcrunarkonurnar og
nemarnir færum allar frá sjúldingunum
og sJcildum þá eftir í höndum starfsstúlkn-
anna einna á ábyrgð bæjarfu 11 trúanna,