Norðurslóð - 21.01.1986, Side 4

Spurt um áramót
9 menn í byggð og bæ
Norðurslóð hefur stundum gert
það um áramót sér og öðrum til
skemmtunar að spyrja nokkra
valinkunna Svarfdælinga í bæ
og sveit hvaó þeim vœri minni-
stœóast frá iiðnu ári og hvers
þeir vœntu af því sem nú er
hafió. Hér á eftir fara svör
þeirra sem haft var samband við
að þessu sinni:
Lena Gunnlaugsdóttir á Atla-
stöðum.
Hann pabbi dó á síðasta ári
og það hlýtur eðlilega að vera
það sem mér er minnistæðast.
Það er ekki lítil breyting sem
verður á einu sveitaheimili
þegar slíkt gerist. Pabbi hefur
alltaf verið hér á bænum frá því
ég man eftir mér og er því stór
hluti af öllu lífi manns. En einn
dag rétt fyrir sauðburðinn er
hann horfinn og kemur ekki
aftur. Þetta er auðvitað það sem
manni dettur fyrst í hug.
Þá gerðist það einnig að
gamla baðstofan hér á Atla-
stöðum var rifin. Hún hefurlíka
verið hluti af lífi manns frá
fvrstu tíð. og er því mikill
sjónarsviptir af henni þó hún
væri orðin mesta skrifli.
Hvað hinni spurningunni við-
víkur þá hef ég alltaf haft það
fyrir reglu að gera mér ekki
hugmyndir um nokkurn hlut
fyrirfram. En ég held samt sem
áður að ég geti talist bjart-
sýnismanneskja og finnst hlut-
irnir hljóti að fara batnandi.
Þetta er óráðin gáta.
Friðrika Ármannsdóttir Björk
Dalvík.
Mér er það minnistæðast að fá
að sjá fæðingasveit mína aftur
eftir 68 ár. Það var ekki seinna
vænna. Eg var 3ja ára þegar ég
flutti með foreldrum mínum frá
Botni í Þorgeirsfirði í Urðir í
Svarfaðardal. Pabbi gerði þar út
ásamt Jörundi mági sínum qg
Guðmundi bróður hans. Eg
held þeir hafi verið síðustu
útgerðarmennirnir í Þorgeirs-
firði. Eg man nú raunar ekkert
þaðan nema smá svipmynd af
því þegar hjónin á bænum,
Kristjana og Geirfinnur, sóttu
mig í teppi í sjóbúðina þar sem
4 -NORÐURSLÓÐ
við bjuggum, ég veit raunarekki
af hvaða tilefni. En það sem ég
man best er að Geirfinnur rak
skeggið í andlitið á mér og síðan
fékk ég tvinnakefli þrætt á band
til að leika mér að. En þetta
skrifar þú náttúrulega ekki. Svo
er það í sumar að mér býðst að
fara með Ferðafélaginu út í
Fjörður og ég greip tækifærið.
Og ég sé aldeilis ekki eftir því.
Þetta var svo skemmtilegt. Við
þurftum að ganga úr Hvalvatns-
firði yfir í Þorgeirsfjörð og var
sú leið nokkuð lengri en við
bjuggumst við. En alla leið
komst ég og þá var takmarkinu
náð.
Næsta ár? Ætli maður verði
ekki að vera bjartsýnn á það.
Við skulum vona að veðrið verði
ekki verra en síðasta sumar.
Haraldur Hjartarson, Grund.
Ja, nú man ég ekkert. Þetta
kemur svo flatt upp á mann. Það
er þá helst veðráttan síðasja
sumar sem mér dettur í hug. Ég
hef búið hér í 13 ár og get fullyrt
að þetta sé versta heyskapar-
sumarið á þeim tíma. Það er
raunar ótrúlegt, hvað heyskap-
urinn gekk þó vel hér í sveitinni
þrátt fyrir þetta tíðarfar.
Þetta nýja ár leggst bara
heldur vel í mig. Égernúenginn
spámaður en þó held ég að
veturinn verði mildur og
sumarið gott. Það er sjaldgæft
hér um slóðir að fá tvo óþurrka-
sumur í röð.
Gunnsteinn Þorgilsson Sökku.
Mér dettur nú fyrst í hug þetta
vonda sumar og hin erfiða hey-
skapartíð. Það slagaði hátt upp í
sumarið ’79. Einnig settu
óvenjumikil vanhöld á kúm hér
á bæ svip sinn á liðið ár. Tófu-
veiðar gengu þar að auki illa og
kenni ég óvenju snjóléttum vetri
um það. Eitthvaðjákvætt hlýt ég
að muna ef éghugsa migum. Jú,
við keyptum okkur nýjan hey-
hleðsluvagn, þann flottasta og
fullkomnasta hér í sveit með
sjálfvirkum losunarbúnaði, 2ja
hásinga og vökvadrifinn. Svo
létum við gera við veginn hingað
heim og er það til mikilla bóta.
Það sem einkennt hefur þjóð-
málin síðasta ár virðist mér helst
það að allt sé á leið til fjandans.
Allskyns svindl og svik ber hæst
hér á landi þetta árið og aðal-
boðorðið er að bjarga sjálfum
sér hvað sem það kostar. Ég
vildi gjarnan beina þeirri á-
skorun til fólks, að það hætti nú
að lifa um efni fram eins og mér
virðist margir gera.
Ég held að þetta nýbyrjaða ár
verði gott. Veturinn verður snjó-
þungur en vorið og sumarið
gott. Haustið verður kalt. Mitt
áramótaheit er að halda áfram
að vera sami góði strákurinn.
Heiðbjört Jónsdóttir Hofsá.
Ég var að láta ferma síðasta
barnið okkar síðastliðið vor.
Það er mér ofarlega í minni. Svo
fórum við hjónin í utanlands-
- reisu í fyrsta skipti á ævinni. Það
er að sjálfsögðu alveg ógleyman-
legt. Við fórurn til Hollands,
Belgíu, Frakklands, Andorra,
Spánar, furstadæmisins
Mónakó og spilavítin þar, Italíu
Þýskalands, skoðuðum þar m.a.
Arnarhreiðrið hans Hitlers og til
Austurríkis komum við líka.
Þetta eru 9 lönd á tæpum
mánuði. Þá er méreinnig minni-
stætt að ein dóttir okkar fór til
Suður Ameríku og dvaldi í
Equador í 2 mánuði. Það er ansi
langt í burtu og þóttu mér það
hrein undur að geta talað við
hana í sima alla þessa leið eins
og hún væri á næsta bæ. Ætli
veðráttan síðasta ár verði ekki
að teljast minnistæð líka, þessi
dýrðlegi vetur og svo þetta
rigningasumar.
Hvað gerist á þessu ári veit ég
ekkert um nema ef vera kynni að
við færum í annað ferðalag. Svo
vil ég bara að endingu óska
þjóðinni alls góðs á þessu ári.
Óskar Pálmason, Dalvík.
Það sem að sjálfum mér snýr,
þá er mér einna minnistæðast
sumarleyfið mitt. Því eyddum
við á ferðalagi um Vestfirði.
Ókum norður Strandir í stór-
góðu veðri alla leið norður í
Trékyllisvík. Þar er mjögfagurt
víða. Síðan ókum við til baka um
Steingrímsfjarðarheiði og yfir í
Djúp. Þaðan til Isafjarðar, og
dóluðum síðan um firðina einn
af öðrum, höfðum nógan tíma
og komum víða við. Þetta er
alveg ógleymanleg ferð.
Árið sem lcið var mjög svo
gott fyrir okkur í byggingar-
iðnaðinum hér á Dalvík.
Atvinna var mjög mikil og meiri
en okkur tókst að anna. Opnun
Svarfdælabúðar þykir mér
mikill og merkur áfangi í
verslunarsögu staðarins og
hefur að mínu áliti bætt mjög
alla verslunarþjónustu hér. I
þjóðmálunum er mér ofarlega í
minni atburðurinn á kvenna-
frídaginn þegar Vigdís tók sér
frest til að skrifa undir bráða-
birgðalögin. Þar þótti mér hún
gera rétt.
Ár friðarins leggst vel í nrig.
Eftir friðarávörpin, sent þeir
Reagan og Gorbatsjov fluttu
hvor yfir annars þjóð á nýársdag
finnst mér öllu friðvænlegra í
heiminum en áður.
Stefán Stefánsson, sjómaður
Dalvík.
Ja, blessaður vertu, þau eru
öll eins þessi ár. Ég man ekki
eftir neinu merkilegu, sem gerð-
ist á þessu ári nema ef vera
kynni netavertíðin í vor. Það
hefur aldrei verið svona gott á
netunum frá því ég man eftir
mér.
En síðan kom sumarið og þá
fór nú að versna í því. Bæði var
það, að tíðarfarið kom í veg
fyrir, að maður kæmist á sjóinn
og eins helgarveiðibannið. Ég er
samt þeirrar skoðunar, að nauð-
synlegt sé að hafa kvóta. Það
gengur ekki að hleypa öllum
stjórnlaust á fiskimiðin. En ég
hef þá sérstöðu hér á Dalvík, að
ég er sá eini, sem reyni að lifa af
þessari smábátaútgerð eingöngu,
og þess vegna kemur þetta
kannske harðar niður á mér en
öðrum.
Nýja árið? Ég er nú heldur
bjartsýnn á þetta nýja ár. Maður
miðar náttúrulega allt út frá
sjónum og sjósókninni. Maður
hefur verið á sjó alla ævi og
hugsar helst ekki um annað. Við
megum strax byrja á línu, en
annars veit ég ekki, hvernig
veiðum verður háttað þetta árið.
En það eru góð skilyrði fyrir
fiskinn í sjónum og víða fiskur,
svo útlitið er bara gott.
Helgi Þorsteinsson á Dalvík.
Hvað er eftirminnilegast frá
liðnu ári? Ja, þú segir nokkuð.
Jú ætli það sé ekki helst ferðin á
vinabæjarmót í I undi í Svíþjóð í
júnímánuði. Við hjónin og
Stefán bæjarstjóri og Þórdís
kona hans fórum sem fulltrúar
bæjarins. Auk þess fóru þau
Sigríður Rögnvaldsdóttir og
Jóhann Daníelsson sem full-
trúar Norræna félagsins.
Þarna voru líka fulltrúar frá
hinum vinabæjununt á Norður-
löndunum, Viborg í Dan-
mörku, Hamri í Noregi og Boro
í Finnlandi.
Þetta var óskaplega gaman.
Þarna var nokkurskonar ráð-
stefna og umræðuefnið Skóli og
atvinnulíf. Ég flutti smáerindi
fyrir okkar hönd um, hvernig
þessi mál stæðu á íslandi. Ég
held þeim hafi þótt nokkuð
athyglisvert að heyra, hvað
skólafólk vinnur rnikið við
atvinnuvegina hérna.
Hvernig mér líst á nýja árið?
Nú bara vel, mér finnst það hafi
farið nokkuð vel af stað hérna.
Ég hjálpaði t.d. til við að koma á
stofn nýju fyrirtæki núna í
byrjun ársins. Það heitir Pól-
stjarnan h.f. Það er eiginlega
stofnað utan um reksturinn
hans Jóns Tryggvasonar, þ.e.
niðurlagning og niðursuða
sjávarafurða. Aðallega verður
það kannske niðursuða á
þorskalifur. Það er mikil fram-
tíð í því.
Hluthafarnir eru allar litlu
útgerðirnar hérna á Dalvík og
ein af Árskógsströndinni. Já, já,
blessaður vertu, það liggja fyrir
hlutafjárloforð upp á 3 milljónir
Mér finnst þetta spá góðu.
Aðalbjörg Árnadóttir Dalvík.
Mínar minningar frá liðnu ári
snúast nú fyrst og fremst um
þennan rekstur okkar hérna í
Sæluhúsinu. Þetta er spenn-
andi starf að halda uppi veitinga-
oggistiþjónustu hérna áDalvík.
Það gekk auðvitað ekki nógu
vel í sumar, veðurfarið var á
móti okkur.
Hinsvegar sýnist okkur að
mörgum finnist gott að koma
hérna og fá sér bita. T.d. Akur-
eyringar, þeir eru að byrja að
uppgötva að það passar alveg
fyrri þá að aka hérna úteftir og
bjóða konunni eða allri
íjölskyldunni upp á miðdags-
kaffi eða kvöldmat.
Ekki má ég heldur gleyma
ferðinni, sem við fórum til
Skotlands í haust með sveitar-
stjórnarmönnum héðan af Norð-
urlandi. Það var alveg ógleym-
anlegt. Við komumst alla leið til
Orkneyja. Hefur þú komið
þangað? (Nei, því miður segir
blaðamaður.) Það er margt
hægt að læra af Skotum í ferða-
bransanum. Og svo eru þeir
ekkert nískir, það er tómur
þvættingur.
Og svo gerðist það á árinu, að
ég fékk öll börnin mín 5 hingað
heim, og þar með öll barna-
börnin, 7 talsins. Er það ekki
dálítið?
Þetta nýbyrjaða ár? Ja, hvað
á ég nú að segja? Mann dreynrir
auðvitað um að geta aukið og
bætt þjónustuna við ferða-
mennina. En það er nú ýmislegt
í óvissu í því sambandi t.d.
leigan á Heimavistinni, sem
rennur út eftir árið og við vitum
ekki um framhaldið.
En við erum nú bjartsýn á
framtíðina þrátt fyrir allt. Nú
höfum við ráðið til okkar nýjan
matreiðslumann. Hann heitir
Oddsteinn Gíslason og er að
sunnan. Alveg bráðduglegur
strákur og góður kokkur.
Mönnum er alveg óhætt að
koma og prófa, gjörið þið svo
vel.