Norðurslóð - 27.05.1986, Blaðsíða 1

Halla og Oskar.
Vorkoman
á Dalvík
En samt sem áður, vorið er nú
mjög kalt og seint á sér, því
verður ekki á móti mælt.
Fénaðarhöld
Blaðið hafði tal af dýralækni,
sem allra rnanna besta yfirsýn
hefur um ástand búfénaðar á
vordögunum. Samkvæmt upp-
lýsingum hans gengur sauð-
burður yfirleitt vel, víða ágæt-
lega og hvergi verulega illa. Það
kentur heim við gamla revnslu
að í svalri tíð eru lambahöld oft
ágæt ef fóður er nægilegt og
aðstaða í húsum góð.
Aftur á móti er þá sögu að
segja frá kúabúunum, þó það
verði ekki sett í samband við
vorveðrið, að heilsuleysi í kúm
Frh. á bls. 4
Hæringsstaðahyrna á hvítasunnu 1986.
Kuldatíð og gróðurleysi
Vorið kemur bráðum . . .
Lllan tangl úr gráum geim
geysist kaldur vindur.
Hert er nú á hnútum þeim,
sem hinmakóngurinn hindur.
Nú er maímánuður langt liðinn
og fer að verða unnt að gefa
honum einkunnir. Og því miður
verður það að segjast, að aðal-
einkunnin hlýtur að verða anski
slök.
Einkenni mánaðarins hefur
verið þrálátur norðanþræsingur
og lágt hitastig, þetta 2-5
gráður. Aftur á móti hefur
úrkoma verið sáralítil og raunar
engin um nærri þriggja vikna
skeið, frá 2. til 20. mánaðarins.
Þá kom úrkomugusa, ca 17
millimetrar á 3 dögum aðallega
þann 21. Reyndar gerði nokkra
góða hlýviðrisdaga upp úr
miðjum mánuðinum, en fljótt
sótti aftur í sama horfið og
stendur enn. þegar þetta er ritað
þann 25.
H vað gefur svo þessi lýsing til
kynna unt gróðurinn hér um
slóðir? Að sjálfsögðu það, að
hann er fjarskalega stutt á veg
kominn. Túnin eru jafnmikið
grá eins og græn og tré og
runnar nánast ekkert farin að
laufgast. Allt larnbfé er enn á
gjöf og lengi mega börnin bíða
þeirrar stundar að kýrnar verði
látnar út. Sem sagt, enn eitt
kalda vorið af mörgum sem
gengið hafa yfir hin síðari ár.
Enginn skyldi þó vera svo
ósanngjarn að líkja þesu vori
við annað og verra, sem við
höfum upplifað síðustu 10 árin
eða svo. T.d. á þetta vor enn
langt í land að líkjast ósköp-
unum 1983, fyrir aðeins 3 árum
síðan. Hefur einhver gleymt því
vori? Þástóð í Norðurslóðeftir-
farandi klausa: ,,Nú 25. júníeru
enn snjóskaflar í giljunr heima
við bæi hér í miðsveitinni, og í
Gróðrarreitnum á Holtsmó-
unum eralvegvonlaustaðskafl-
inn verði horfinn fyrr en eftir
mánaðamót júní-júlí. Nú skulu
menn festa sér þetta í minni og
sjá til, hvenær aftur kemur slíkt
og þvílíkt kuldavor."
Á annan dag hvítasunnu voru
nokkrir tugir manna, kannske
nærri 100 manns, mættir í
Víkurröst á Dalvík. Tilefnið var
tengt „Vorkomunni á Dalvík“
þessu árlega fyrirbæri á sviði
listaviðleitni, sem Lionsklúbbur-
inn gengst fyrir.
Að þessu sinni var Vorkoman
sérlega ánægjuleg. Fyrst kom
fram 5-manna strengjasveit,
undir stjórn Antoníu Ogonovsky
sem Dalvíkingar þekkja frá
vetrinum 1984-5. Sjálf lék hún
með strengjasveitinni á píanóið.
Þetta voru létt, klassísk lög
spiluð af fjöri og sannri vor-
gleði, virtist okkur hinum ófag-
lærðu. Það er gaman að ,,sjá“
slíka músík verða til.
Síðari þátturinn var ein-
söngur og tvísöngur þeirra
Höllu Jónasdóttur, sem nú býr í
Reykjavík, og Óskars Péturs-
sonar, Skagfirðings, sem bú-
settur er á Akureyri.
Nú skortir mann alla kunn-
áttu til að skilgreina sönginn og
gefa einkunnir fyrir hina ýmsu
eiginleika raddanna. Manni
dettur eitt og annað í hug að
nefna: raddfylling, tónsvið.
sveigjanleiki, blæbrigði, túlkun,
innlifun. Þetta sjáum við alltaf í
listdómum um söng og söng-
vara. En hvernig á að raða upp
orðunum og tengja saman, svo
úr verði eitthvað annað en
meiningarlaust fimbulfamb?
Ætli maður verði ekki bara
að grípa til gamla, góða brjóst-
vitsins og segja hreint út, að
þessi söngur verkaði alveg stór-
vel á mann. Halla Jónasdóttir,
okkar góði sveitungi, er orðinn
þjálfaður söngvari, sem hvert
byggðarlag mætti vera stolt af,
líka hún Reykjavík og jarðar-
byggðir hennar. Slíkan gest er
gott að fá að syngja vorið í bæ.
Og sannleikurinn er sá, að
alveg þetta sama rná segja um
hinn söngvarann, Óskar Péturs-
son. Hann verður bara að fyrir-
gefa, að hann er settur hér eins
og neðanmálsgrein. Hann
geldur þess þá, að hann er ekki
kynborinn Svarfdælingur.
Lionsklúbburinn á þakkir
skilið fyrir framtakið. En hvort
hann fær þær svikalaust, það er
nú önnur saga.
H.
Svarfdælingar í Reykjavík fagna vori
Samtök Svarfdælinga í Reykja-
vík hafa lengi haft fyrir sið að
efna til samkomu á vorin fyrir
félagsmenn og gesti þeirra. Þá
hittast gamlir sveitungar og
rabba saman í rólegheitum yfir
síðdegiskaffi með ljúffengum
kökum sem konur í samtök-
unum hafa bakað. Rosknum
Svarfdælingum er alltaf sérstak-
lega boðið að koma til þessa
mannamóts.
Stundum er eitthvað haft um
hönd til fróðleiks og skemmt-
unar. Hin síðari ár hafa Svarf-
dælingasamtökin notið gest-
risni Múlabæjar í Reykjavík
með þessar samkomur. Hefur
Guðjón Brjánsson forstöðu-
maður Múlabæjar reynst Sam-
tökunum heldur en ekki haukur
í horni.
Að þessusinni varsamkoman
haldin á uppstigningardag. Hún
var varla jafn vel sótt og
stundum áður en var þó ekki
síður ánægjuleg að öðru leyti.
Kristján Jónsson formaður
Samtakanna ávarpaði gesti.
Hann skýrði m.a. frá því að á
aðalfundi þeirra í vetur hefði
einróma verið samþykkt tillaga
stjórnar um að færa Safna-
húsinu á Dalvík eitt hundrað
þúsund krónur að gjöf til
minningar um stofnendur Sam-
taka Svarfdælinga í Reykjavík,
þá Gísla Kristjánsson, Kristján
Eldjárn og Snorra Sigfússon.
Yrði upphæðin afhent við vígslu
Safnahússins.
Gunnlaugur V. Snævarrflutti
gamanmál eftir Atla Rúnar í
forföllum höfundar sem var á
vakt hjá útvarpinu okkar.
Sveinn Gamalíelsson frá Skegg-
stöðum kvnnti fyrirhugaða
skemmtiferð Samtakanna á
Strandir í 12. viku sumars, og
Svarfdælingar í Múlabæ.
Systurnar frá Brautarhóli, f.v. Svanfríður, Filippía.
svo var tekið lagið að góðum
svarfdælskum sið.
Var þetta á allan hátt ánægju-
legur mannfagnaður, en hita og
þunga dagsins báru hinar ötulu
og ósérhlífnu konur sem voru í
nefnd þeirri sem undirbjó og sá
um samkomuna. Þær voru
Sigurlína Árnadóttir nefndar-
formaður, Ellen Sigurðardóttir,
Fanney Arnbjörnsdótir, Helga
Hjörleifsdóttir og Sigurjóna
Jóhannesdóttir en einnig voru
með þeim konur úr félags-
stjórninni: Hrönn Haraldsdóttir
Sólveig Jónsdóttir og Sólveig
Sveinsdóttir. , , ^
F.v. Valdimar Jóhannsson, Egill
Bjarnason. Ljósm. J.J. D.