Alþýðublaðið - 06.01.1925, Blaðsíða 3

En hvernitf er því varið? Hefir
flokkur þeesi land ílýðrmm ekkert
annað að bjóða en þessar kdg-
unarkennlngar, er blðð hans
stöðugt eru að klifa á? Er það
hið eina, er þjóðln má vænta úr
þeirrl átt, að ógleymdnm nýjnm
toílum á borð við verðtoliinn HI-
ræmda? At blððum flokksins
verður ekki annað séð, því að
Hklega verða »Vaitýsfjólurnar<
frægu, — er skárst þykja falinar
til skemtllesturs á skammdegis-
kvðldum, — fremur að skoðást
sem andlegt afsprengi biaðanna
sjálfra eða þejrra, er í þau rita,
en flokksins í heild. — En hví
birtir flokkur þessi ekki stefnu-
skrá síua? Eða hefir hann enga
stefnuskrá? Er hann einungis
stefnulaust þjóðmáiarekaid, er
flýtur fyrir stormi og straumi
reikulla kjósendaduttlunga, af-
neitar áhagamálum sínum, ef
svo ber undir, að heiilavænlegra
þyki, en lætur svo blöð sín
hampa þeim á lofti, þegar hann
hyggur það hættuiaust? Spyr sá,
er ekkl veit. En vatalauít værl
flokknum það sjálfum fyrir beztu,
að hann birti stefnuskrá sína, —
®t hdn nokkur er tii, — og tækl
jarnframt skýra afstöðu til þess-
ara mála, er blöð hans hafa verið
að hampa, svo að almenningúr
geti séð það svart á hvítu, hvort
þau hata gert það að boðl
flokkastjórnarinnar og í flokksins
natni «ðhvort þan hatá fundið
ALÍ»lPSöStÁÖÍð
sjálf upp á þessu eða ritstjórar
þeirra, og það verði því að eint
að teljast örfá, áhrifaiaus ýlustrá
innan flokksins, cr óhljóðum þess-
nm hafi valdið. En geri flokks-
stjórnin ekki hraint fyrir sfnum
dyrum, sýnir hún þar með iands-
iýð öliucn, að hdn er biöðum
þessum sammála. Myndl þá ekki
ilia tii fallið, þó kenningar þessar
yrðu netndar: Evangelium íhalds-
ins. Norður-Isfirðingur.
Andríkt sendibréf.
Bréf tll Láru frá
Þórbergi Þórðarsyni.
I.
Mér þykir llklegt, að Alþýðu-
blaðinu eó ljúft að flytja nokkur
orð um þessa bók, því að alþýðu-
hreyfiDgunni hér á landi heflr víst
ekki komið fyrr og kemur líkiega
ekki aftur í bráð önnur elns him-
insending í bókarformi og Bróf ti)
Láru er.
II.
Bókamaður lætur sig eigi að
eins varða efni bókar. Honum
fellur ekki vel í geð, nema ytri
búningur bókarinnar sé í samræmi
við efni, segi til um þsð eins og
avipur og framganga manns um
sál hans og geð. Ytri frágangur á
Brófl til Láru geðjast bókamanni.
Kápan er úr hvítum, stinnum
pappír, gerð eins og brófsumsiag,
sem skorið er út úr til endanna,
og á framhlið þess prentað
eins og utanáskrift bókarnafn-
ið og aftan á lokið, frá hveij-
um bróflð sé. Þegar bókin «r opn-
uð, sést, að hún er prentuð á
góðan og sterkan skrifpappír með
fallegu, smáu letri og rúmum jöðr-
um og blaðsíðutölur settar neðan-
vert, bvo að ekki beri meira á
þeim en nauðsyn krefur eftir not-
um. Milli skjólblaðs og titils er
mynd höfundar og undir henni
sýnishorn af rithönd hans og
nafnriti. I rithandarsýnishorninu
eru látlaus gamanyrði til Láru
með myndinni, en ekki nein hlá-
leg uppgerðarspeki eins og vant er
að vera í slíkum rithandarsýnis
hornum lifandi höfunda. Titillinn
er óbrotinn og tilgerðarlaus, en á
baksíðu titilblaðsins er tilkynning
frá höfundi um eintaka-fjölda og
röö með tölusetningu og undir-
skrift með eíginhendi hans. Á
næstu blaðsíöu hefst bréfið með
upphafsdagsetningu og ávarpi
heldur svo áfram bókina út, skift
í kafla eftír efni, og lýkur með
kveðju og lokadagsetningu. Bókin
er að stærð hálf tólíta örk ímeð-
alstóru átta biaða broti og lögð
upp 300 eintök og að auki »prentað
frumrit« handa Láru. Verð er 15
krónur, og er ekki dýrt, er þess
er gætt, hversu vönduð útgáfan er
Edgar Riche Burroughs: Vilti Tarzaiio
Schneider brosti og rétti úr sór. „Bétt segir þú,
kunningi!“ sagði hann; „það mun verða okkur báðum
til góðs, en langt verð ég að fara áður en ég næ Kraut
hersköfðingja i Mombasa. Þeir ensku dónar munu hafa
nægan tima til þess að komast til Indlandshafs með
sínu fyrirlitlega liði.“
Hópurinn var i allgóðu skapi, er hann lagði af s'tað
út á sléttuna áleiðis til bæjarins, en óánægja beið
þeirra, þvi að hvorki Tarzan eða sonur hans voru
heima.
Lafði Jane, sem ekkert vissi um stríðið milli Breta
og Þjóðverja, bauð herforíngjana hjartanlega velkomna
og lagði svö fyrir við svertingja sína, að þeir hyggju
aðkomusvertingjunum veglega veizlu.
—o—
Langt að austan skundaði Tarzan heimleiðis frá
bænum Nairobi. Þar hafði hann frótt um heimsófriðinn
og óttaðist um innrás Þjóðverja i lendur Breta i Afríku.
Hann vildi komast heim sem hraðaat til þess að koma
konu sinni á öruggari stað. Tuttugu hermanna hans
voru með honum, en honum þótti þeir fara of hægt.
Þegar á reið, varpaði Tarzan af sér öllum ytri merkj-
um menningar og varð á svipstundu nakinn apa-maður.
Kona hans var stödd i hættu. Sú hugsun gagntók
huga hans. Hann hugsaði ekki um hana sem lafði
Jane Greystoke,- heldur sem konuna, er hann með
stálvöðvum sinum og hreysti hafði unnið og varið, og
hann þóttist enn þurfa að treysta þessum vöðvum fyrst
og fremst.
Hann var eigi likur hefiuðum lávarði úr brezka
þinginu, er hann þaut eftir trjánum eða ruddist yfir
rjóðrin; — hann var karlapi, sem gagntekinn var svo
af einni hugsun, að engin þreyta komst að.
■-1-—L'..." " y iinnniu™— I 'i ...
mmmmmmmmwmmmmwmmm
Til BkemtUe8tui*s
þurfa allir að kaupa >Tarzan og gimsteinar
Opar-borgar< og >Skógarsdgur af Tarzan<
með 12 myndum. — Fyrstu sögurnar enn fáanlegar.
mmmmmmm^mmmmmmmg^