Norðurslóð - 28.09.1994, Blaðsíða 1

Svarfdælsk byggð & bær
18. árgangur Miðvikudagur 28. september 1994 9. tölublaö
Barentshafsveiðarnar:
Björgúlfur tekinn
- Verður skipið gert upptækt í krafti einhliða
reglugerðar norskra stjórnvalda?
Togarinn Björgúlfur EA 312 frá
Dalvík er nú í Tromsö í Norður-
Noregi og bíður örlaga sinna eft-
ir að norska strandgæslan færði
skipið að landi með valdi. Ekki
er vitað hvað verður um skipið
en nú reynir í fyrsta sinn á reglu-
gerð sem sett var í Noregi í sum-
ar. Samkvæmt henni tóku þar-
lend yfirvöld sér rétt til að gera
afla, veiðarfæri og skip upptæk
ef þau gerðust sek um veiðar á
svonefndu fiskverndarsvæði við
Svalbarða. Samkvæmt fréttum
var Björgúlfur 13 sjómílur inni á
því svæði.
1 síðasta tölublaði Norðurslóðar
var vakin athygli á því hve Dalvík-
ingar hefðu sett svip sinn á Sval-
barða- og Smugustríðið. Enn ger-
ast tíðindi sem snerta skip frá Dal-
vík. Björgúlfur EA togari Utgerð-
arfélags Dalvíkinga h/f var útbúinn
fyrir veiðar í Smugunni með því að
setja um borð útbúnað fyrir salt-
fiskverkun. Skipið lét úr heima-
höfn í byrjun síðustu viku. A laug-
ardagsmorguninn síðasta var
Björgúlfur að toga innan um 15
eða 20 skip og með sitt annað hol í
túrnurn. Þá kom þyrla frá norsku
strandgæslunni yfir skipið. Menn
voru látnir síga niður á þilfarið og
fyrirskipuðu þeir meðal annars að
drepa skyldi á aðalvél skipsins.
Það var gert en trollið var þá enn
úti.
Síðan sigldi að norkst herskip
og komu fleiri Norðmenn um borð.
Var skipstjóranum Sigurði Har-
aldssyni skipað að sigla til
TromsO. Sigurður beið um tíma
eftir afstöðu útgerðarinnar í landi
og fór Norðmönnunum að leiðast
þófið og ætluðu að draga skipið til
hafnar. Utgerðin lýsti þá yfir um
leið og hún mótmælti þessum lög-
regluaðgerðum að til að gæta ör-
yggis skips og áhafnar mundi
Björgúlfur sigla til hafnar.
A sama tíma hafði norska gæsl-
an tekið Ottar Birting sem er togari
í eigu Islendinga en skráður er-
lendis. Var hann á veiðum á svip-
uðum stað og Björgúlfur. Um
klukkan 17 á laugardaginn héldu
skipin af stað til lands. Um 50 ís-
lenskir og færeyskir togarar sigldu
í kjölfarið til að mótmæla þessum
aðgerðum Norðmanna. Síðan
héldu þau skip aftur til veiða. Þeg-
ar þetta er skrifað eru Ottar Birting
og Björgúlfur ekki komnir til
Tromsö og óljóst er hvað tekur við
þegar þangað kemur.
Stjómvöld hafa fundað með út-
gerðarmönnum og öðrum sem
hagsmuna eiga að gæta og verður
þessum agðerðum norsku strand-
gæslunnar mótmælt. Einnig er
Ijóst að í uppsiglingu er enn eitt
dómsmálið í Noregi þar sem Dal-
víkingar leika stórt hlutverk. Fyrir
eru mál Antons Ingvasonar sem
mikið hefur verið rætt svo og mál
Blika EA þar sem krafist er skaða-
bóta vegna aðgerða norsku strand-
gæslunnar í vor.
JA/-ÞH
Sjávajútvegsdeildin á Dalvík:
Orói vegna
niðurskurðar
Fólkinu fjölgar, en fénu fækkar í Tungurétt. Mynd: -þh
Sólríkur réttardagur
Helgina 9.-11. september voru göngur og réttir í Svarfaðardal. Á
föstudag og laugardag var gengið í öllum döluin og fjöllum hrcppsins
og á sunnudegi var afréttarsafnið réttað á Tungurétt. Ekki var það
stórt safn, nokkur hundruð skjátur. Það er af sem áður var. Hefur
það stórum minnkað frá því í fyrra.
Þar ntunaði mestu unt hjörðina frá Ingvörum sem skorin var niður í vor
vegna riðu. Riðuglöggir bændur þóttust sjá sjúkdómseinkenni þessarar
skæðu pestar á einni á á Tungurétt en ekki skal þó fullyrt um hvort sá
grunur reynist réttur fyrr en niðurstaða er kontin úr rannsókn á höfði
þeirrar ólánsömu skepnu. Verður vart langt að bíða svars frá Keldunt en
vissulega er biðin kvíðablandin.
Veður var hið besta á réttardaginn og mikill mannfjöldi saman kominn
á réttinni. Kvenfélagskonur seldu kaffi og nteðlæli í Tunguseli. Gangna-
menn og aðrir gleðimenn þróuðu sönginn í almenningnum og stemmning-
in var fín þó fátt væri um féð. Réttarballið var á sínum stað á Höfðanum
undir stjörnubjörtum septemberhimninum og enn einn réttardagurinn var
liðinn í Svarfaðardal. hjhj
Málin Ieyst eftir vinnustöðvun kennara
Nokkur órói hefur verið nú á
haustdögum í kringum sjávarút-
vegsdeildina hér á Dalvík. Aðal-
ástæða þess er að niikill niður-
skurður hefur átt sér stað á því
fé sem ætlað er til kennslu við
deildina, úr 8.8 millj. á árinu
1993 í 7.6 millj. fyrir árið í ár.
Til þess að deildin gæti haldið
sig innan ramma fjárlaga varð að
grípa til svo mikils niðurskurðar að
þanþolið brast. Allra leiða var
leitað til þess að takast mætti að
halda uppi eðlilegri starfsemi við
deildina og þykjast menn nú hafa
eygt lausnir til að starfsemi deild-
arinnar geti verið með eðlilegunt
hætti í vetur.
Ekki þarf að fara mörgunt orð-
um unt mikilvægi sjávaútvegs-
deildarinnar, bæði sent hlekks í
fræðslukerfi okkar á Norðurlandi
og fyrir þróun sjávarútvegsins og
þá ekki síður fyrir okkur hér á Dal-
vík sem njótum þess að skólanum
fylgir bæði ný þekking á staðinn,
gott fólk og aukin velta fyrir þjón-
ustufyrirtækin á staðnum.
Sumarið góða og
gæskuríka -1994
Sumarið 1994 er senn á enda
runnið, gróður jarðar, grös og
blóm eru sem óðast að taka á sig
haustlitina, enda byrjar Haust-
mánuður nú þessa dagana, nán-
SlJMRI HALLAR, HAUSTA FER mátti segja um útsýnið fram í Svarfaðardal á mánudaginn.
Mynd: -ÞH
ar tiltekið fimmtudaginn 22.
september. Hvernig svo sem fer
um það sem eftir er sumars
munu allir geta lokið upp einum
munni, að sumarið 1994 hafi
verið einstaklega gott og gæsku-
ríkt til lands og sjávar.
Eg ætla til gamans að láta hér
flakka máltæki, sem vinur minn
Halldór Ásgrímsson, alþingismað-
ur, kenndi mér endur fyrir löngu.
Það er svona:
„Það er ekki eftir strítt, sem
af er blítt.“ Reyndar var þetta ekki
Halldór sá, sem nú er formaður
Framsóknarflokksins, heldur afi
hans og alnafni, alþingismaður og
kaupélagsstjóri í Vopnafirði, en
hann sagði, að amma sín hefði
kennt sér þetta spakmæli. En hvað
þýðir þetta svo? Ekki skil ég það
svo nokkurt vit sé í. Áreiðinlega
höfðar þetta þó til veðurfarsins, á
einhvern handa máta og gæti virst
vera einhvers konar umvöndun til
manna, sem aldrei geta notið góða
veðursins f dag af því að það verði
áreiðanlega verra á morgun. Sent
sagt eru aldrei ánægðir nteð veðr-
ið, hvort heldur það er blílt eða
strítt.
En um veðurfar almennt sumar-
ið 1994 er það segja að flestir
munu vera sammála um, að það
hafi verið einstaklega þægilegt og
notadrjúgt til allra starfa. Gróður
jarðar var mjög þroskamikill, þrátt
fyrir svala vorið, svo heyskapur
varð í lokin mikill bæði að vexli og
gæðunt. Þar koma líka til rúllu-
baggarnir frægu og fínu.
Berjaspretta var Ifklega í slöku
meðallagi, einkum voru bláber af-
skaplega fá og smá, hvernig sem á
því getur staðið. Eftir miðjan sept-
entber voru aðalber orðin allstór
og þroskuð og tilbúin að gefa góða
uppskeru. Þá féll sverð Periklesar,
sem alltaf hangir yfir íslenskri
berjauppskeru: Nœturfrost, 3-5
gráður 12.-15. september, sem
stórskemmdi uppskeruna víðast
hvar.
Sama má raunar segja unt kart-
öflusprettuna. Það tók fyrir vöxt
hennar víðast hvar. Samt má víst
segja að hún hafi verið í meðallagi
að vöxtum og meira en það að
gæðunt og eiga ntörg heimili bæði
í dalnum og á Dalvík álitlegar
birgðir af úrvalsgullauga eða rauð-
unt íslenskum eða Helgu eða
premíer, sem er allra kartaflna
hraðsprottnust, en þykir naumast
jafnbragðgóð og þær fyrrnefndu .
Ætli við skrúfunt ekki fyrir
þetta sírennsli nteð spakmælinu
hennar ömmu hans Halldórs heit-
ins Ásgrímssonar: Það er ekki eftir
strítt, sem af er blítt. HEÞ