Alþýðublaðið - 09.01.1925, Blaðsíða 2

1
KLÞt ÐÍ3BLÁÖÍÖ
Pistlar að vestan.
----- (Frh.)
Marglr haía spurt, hvort ekkl
bæxi að láta þá Magnús Guð-
muudsson og Jón Magnúséoa
sæta ábyrgð iyrir gerðir sínar í
þeasu mál), — hvort ekki bæri að
stefna þsim fyrlr landsdóm iyrir
samþykkl og yfirhylmingu svik-
samlegs athæfis? Hvað segir
Alþingi? Þjóðin væutir svars
þaðan, og mun með athygii
veita því eftirtekt, hvernig það
snýst vlð þessu máll1).
Þá var og framkoma atvinou-
málaráðherrans gagnvfirt kær-
endunum allhneykslSnleg, því að
éflaust mun fátítt, að yfirvöld, er
rannsaka viija kæruatriði, kaiii
kærendurna ekkl til viðtalo, en
sitji hins vegar í inniiegum sam-
ræðum vlð þann kærða og byggl
álit sitt einungis á hans umsögn.
Er mönnum litt skiljaniegt, hvað
valdið hafi slíkri hneykslisfram-
komu. Var vankunnáttu í manna-
siðum til að dreifa, eða þótþist
ráðherrann of tlginn að tala við
málsvara verkamanna? — Öilu
Ííkiegra er, að hinu síðara, tign-
ardrambi eða valdahroka, hafi
verið hér til að dreiía. Raunar
er alikt hinn mesti iítilmenskuvott
ur; og á hlnn bóginn mun marg-
sannað, að þeir, sem dramblátir
eru at valdsumboði, stuðia að
eigln falii. — En ef til viil er
þriðja ástæðan hugsanleg, rú að
manninum hafi sjálfum verið ijóst,
hve framkoma hans öli var óvið
eigaudi, og hann hafi því blygð-
ast sfn íyrir að tala vlð kærend-
urna, þá menn, ssm halda vildu
uppi rétti og hagrraunum inn-
borinná manna. — En hvað sém
valdlð hefir, þá er þessi fram-
koma ráðherrans gagnvart kær-
éndunum svo ósvífia í garð is-
fenzkrar alþýðu yfirleitt, svo ögr-
andi og storkunarfuli, að segja
má, að hún eggl blátt áfram til
upprelstar. En það ættu þessir
1) Er ekki öll framkoma lands-
stjórnarinnar i þessu máli talandi
vottur um „hylmingaraðferð þá, sem
notuö er á íslandi i málefnum þjóð-
arinnar", eins og Bogi Th. Melsteð
komst einu sinni að orði i Ársriti
Frœðafélagsins. Hvað ílnat mönnum?
Samanber einnig íslandsbankamálið
q. fl. (Höfundurinn).
Frá AlþýðubraudflerdfnBf.
Normalbrauðin
margvifturkendu, úr amerÍBka rúgsigtimjöiinu, fást í aðalbúðum
Alþýðubrauögerftarinnar á Laugavegi 61 og Baldursgötu 14.
Einnig fást þau í öilum útsölustöðum Alþýðubrauðgerðarinnar.
Pappfr alls konar,
Pappírspokar
Kaupið þar, sem ódýrast erl
Herlul Clausen*
Síml 39.
Naoðsjilegir hlotir.
skaftpottar 12 00
kafflkönnur 25.00
vatnskatlar 25.00
vatnspottar 20.00
Flautukatlar úr eir 13.50
Kaffl- og te box úr eir 5.00
Rafmagns-
■woousaHananqnatBEgaaswcseKa
Alþýðublaðið
kemur út á hvorjum virkum degi.
Afgreiðsla
við Ingólfsstrœti — opin dag-
lega frá kl. 9 árd. til kl. 8 síðd.
Skrifstofa
á Bjargarstíg 2 (niðri) opin kl.
91/,—10V* árd. og 8—9 síðd.
I
fi
S í m a r:
633: prentsmiðja.
988; afgreiðsla.
1294: ritstjórn.
Yerðiag:
Askriftarverð kr. 1,0C á mánuði.
Auglýsingaverð kr. 0,15 mm.eind.
t᜜icxiatxstiexxxtaisattatssst'
Hf. rafmf. Hiti & Ljðs,
Laíigavegi 20 B. —■ Sími 830.
iðtbraiOið AiMðubiaðið
hwar *on« g»í$ aruð og
hnrt eem þit frarið!
h4u herrar að vita, að svo lengi
má brýna delgt járn, að bíti, og
ef þeir vilja storka íslenzkum ai-
menningi og sýaa honum bsra
fyrlrlitningu, þegar hann krefst
réttar sfns. þá mun þdm sjál um
það í koli koma; þeir munu þá
safna að höfðum sér glóðum
þess elds, er þalr mest óttast og
sizt viiji að hlúa.
En finst mönnum ekkl timi
komlnn til, að þjóðin hetjist
handa og veiti úr valdastólunnm
vesalmennum þeim, er nú þar
sitja, og búi svo um hnútana
fyrir fult og alt, að þelr eigi
þangað ekkl aftnrkvæmt, —
verði aldrei framar settir fyrir
æðstu varðstöð laga og réttar i
þessu landi? Eða hve lengi á það
að ifðast. að stjórnartaumarnir
séu f höudum manna, sem foka
augunum fyrir lagabrotum og
legsrja samþykki á svlksamleg
athæfi? Er syodamæiir þeirra
valdhata, er sl kum hneykolum
vaida, ekki nógu fuilur orðinn?
Er enn ekki kominn tfmi tií að
hengja myluustein vantraustsins
um háis þeirra og sökkva þetm
f hyidýpi póiltfskrar glötunar?
>M)kil er tiú þín, kona!« —
Mikii er biðiund þín og þolin-
mæði, ísienzka þjóðl ef þú iiður
slíka vaidhafa til lengdar.
Norður■ Isfirðingur.
Kirkj nferðin mfo.
Það var á aðfangadaginn, þegar
óg gekk heiæ úr vinnu, að ég
mætti mannsöfnuði, sem var að
koma úr kirkju. Ég *purði sjnlfan
mig að því hvers vegna óg gæti
ekki verið eins og aðrir í Guðs-
húsi sjálft aðfaug»dag*kvöldið. Jú;
ég hefði getað farið í kirkju, ef
ég hefði slept vinnunni oh ftrið,
hvað sem hver sagði. En mattj