Alþýðublaðið - 13.01.1925, Page 3

ALÞY8UBLAÐI&
I
h .n var á, íi^-!d,i h im f
veiðum á Sslvogsbanfea. Afllnn
var ágætur og um að gera að
komast sem íyrst út aítur. En
veðrið var vont, stórhríð og
stormur, og þegar þeir um eftir-
mlðdaginn nálguðust Reykjanes,
álelt skipstjórinn og vafalaust
með réttu. að ekki vsbri forsvar-
anlegt að leggja á Eideyjarsund
(>Húlilð«), þar eð hann hafðl
ekki nelnn afiararstað at bank-
anum. Vlð þetta tatðist togarinn
i réttmn sólarhring frá bezta afla.
Annar togeri, sem hatði affarar-
stað, Iagði á sundið, en viltist
vestur í Flóa og kom einum sex
tímum á undan hinum tll Reykja-
víkur. öll íikindi eru til, að ef á
Rtykjanesi hetði verlð stór vitl,
eo þó um fram alt viti, sem hefði
mátt algerlega treysta að brynnl,
þá heíðu báðir þessir togarar
komist tafariítlð tii Reykjavikur,
en að min&ta kosti sá togarlno,
sem tór sundið.
Fyrir aðgerðaieysi Ihalds-
flokksins biður útgerðin stór-
tjón, — aðgerðaieysi bæði í
vltamálinu, márkaðsútvegunar-
máiinu og mörgum öðrum mál-
uuj. Og ait atvinnulíf þjóðarinn
ar og framfaraiff biðnr tjón af
sáma aðgerðarleyslnu, — sama
íhaldinu, í stuttu máli af >við-
relsnarstarfsemU Ihaldsflokksins.
Olafur íriðrilcsson.
„Rlkislögreglan"
Vígahngar Mbl.
Mbl. ræddi fyrir skemstu afvopn-
unarfrumvarp dönsku stjórnarinnar
og komst bar a8 þeitri niöurstöðu,
að danska stjórnin heíöi eigi tekiö
nægilegL tillit til landanna um-
hverfls og alþjóðasamþykta um
hermál, þegar hún lagði fram
þetta frumvarp sitti En þetta
hvort tveggja er, eins og vænta
mátti, mesta vitleysa hjá Mbl.,
því að t. d. fýzkaland hefir að
tilhlutun sigurvegaranna í ófriön-
um mikla verið látið leggja niður
allan her sinn; Svíþjóð, hitt ná-
grannalandið, býst nú og til þess
að draga stórkostlega úr öllum
herbÚDaði.
þá hafa og orðið miklar um-
ræður um það á alþjóðaráðatefnum
undanfarið að takmarka sem mest
allan vfgbúnað til þess að draga
úr ófriðarhættunni, því að mönnum
er það löngu ijóst, að aukinn
vígbúnaður leiðir til styrjalda.
Þetta eru þá atriðin, sem dí>nska
stjórnin að áliti Mbl. heflr ekki
tekið nægilegt tillít til, þegar hún
bar fram afvopnunarfrumvarp sitt(I).
Raunar segir Mbl., að dönsku
stjórninni muni þó hafa gengið
gott eitt til í þessu máli. Er þetta
S8gt í vorkenDandi lón, svo sem
til þ. ss -.ð diat-a úi þvi. uvað
Mbl. hafi farið illa (!) með dönsku
stjórnina í þessari grein.
Að grein þessi í Mbl. só eintóm
vitleysa, hlýtur hver maður að
»já, sem bana les, og að hún geti
ekki verib annað en vitleysa,
hlýtur hver að vita. þegar kunnugt
er, að hún muni vera skrifuð af
Jóni Kjartanssyni eða í bezta lagi
af Valtý eða Jóni Björnssyni.
Já; greinin er endileysa og
hugsánagrautur, en þó naun hún
eiga að tákna það, að íhaldslibið
íslenzka sé á móti takmörkun
vígbúnaðar í löndum >konungs
Dana og íslendinga*. og þykir þá
mega ráða í — í sambandi við
þab, sem jafnframt ber vib, — að
greinin eigi að vera upphaf að
nýrri baráttu íhaldsliðsins fyrir
því að lögleiða hór á landi ríkis-
lögreglu undir stjórn auðvaldsins,
svo ab það geti á Mussolindalskan
hátt haldið völdum í landinu.
Pétar 0tte8en. >
Pétur Ottesen skríður að sögn
um hórað i Borgarfjarðarsýslu og
biður um fylgi handa ríkislögregl-
unni. Kom hann a Akranes og
vildi lata þingmálafund þar sam-
þykkja tillögu í þá átt. En Akur-
Desingar gerðu sér lítið fyrir og
samþyktu að taka málið út af
dagskrá; þoir vildu enga ríklslög-
íeglu hafa. fá reis hvert hár &
Edgar Rice Burroughs: Vilt! Varjtan.
Hann glápti urrandi á friðrofann fyrir ofan sig. Apa-
maðurinn færði sig ofurhægt nær trjábolnum, unz hann
var beint fyrir ofan dýrið, Hann hélt á veiðihnif föður
sins i hendinni, — þeim, sem gaf honum fyrstu yfir-
burðina yfir dýrin. En hann vonaðist til þess að þurfa
ekki aö nota hann, þvi að hann vissi, að flestar skógar-
deilur jafnast með urri og gjammi engu síður en menn láta
blekkjast af hávaða og brögðum; — stóru dýrin börðust
bara um ást og mat.
Tarzan skorðaði sig upp við trjástofninn og hallaði
sér nær Shitu.
„Barnaþjófur!" kallaði hann. Pardusdýrið settist á
afturfæturna, og var þá kjaftur þess skamt frá andliti
Tarzans. Tarzan urraði ógurlega og sló hnifnum i trýni
dýrsins. „Ég er Tarzan apabróðir," öskraði hann. „Þetta
er bæli Tarzans. Farðu, eða ég drep þig!“ Það er vafa-
samt, hvort Shíta skildi hann, þótt hann talaði mál
stóru apanna, en hún skildi á látbragði hans, hvað
haun vildi.
Eins o'g elding sló Shita með hramminum til Tarzans,
og hefði höggið vel getað afmáð andlit hans, hefði það
hitt. En Tarzan var fljótari en kötturinn. Þegar kisa
komst á lappir aftur á pallinum, tók Tarzan spjót sitt
og otaði þvi að trýni dýrsins. Þannig hélt þetta öskur-
og urr-einvígi áfram um stund.
Kisa æstist æ moir og stökk að óviní sinum, en mætti
alt af spjótsoddinnm, og þegar hún kom niður aftur,
var hún stungin á einhverjum viðkvæmum stað, Loks-
ins varð hún svo reið, að hún hljóp upp stofninn upp
á greinina, sem Tarzan var á. Nú stóðu þau jafnt að
vígi, og Shita þóttist hafa hefndina fyrir sér og góðan
bita i uppbót. Þessi snoðni apavæskill, tannlaus og klóa-
laus, var lélegur andstæðingur.
Qreinin svignaði undan þeim, er Shita skreið var-
lega fram hana, en Tarzan hörfaði undan. Yindurinn
óx. Stærstu trén svignuðu undan honum. Greinin, sem
þau Tarzan stóðu á, gekk upp og niður og sveiíiaðist
til. Tunglið var horfið, en eldingar lýstu skóginn við og
við og sýndu það, sem fram fór á greininni.
Tarzan hörfaði æ lengra út á greinina úndan dýrinu,
sem var svo reitt orðið af sársauka eftir spjótslögín, að
þaö gáði engrar varúðar. Shita var kornin svo langt,
að húu þurfti að gæta þess vandlega að hrapa ekki;
eftir þvi beið < Tarzan. Hann rak i\pp ógurlegt öskúr,
sem blandaðist saman við þrumu, er reið af um leið,
Tll skemtllestai>8
þurfa allir að kaupa >Tarzan oq glmsteinar
Opar-boraar< og >Skógarsögur af Tarzan<
moð 12 myndum. — Fyrstu söguruar enu fáanlegar.