Alþýðublaðið - 17.12.1919, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ 3
<JCásetqfólagið.
heldur fand í BárubúS miðvikudaginn 17. þ. m. kl. 8 síðd.
Áríðandi mál á dagskrá.' Lagabreytingar. — Fjölmennið. Stjórnin.
er staðfest af erlendum blöðum,
sem hingað hafa borist.
Einna hlægilegastar eiu þó að-
farir Morgunblaðsins í gær, því
þar segir í greininni „Bretar og
Bolsivikar" á 3. síðu: „Gengu
þær sögur fjöllunum hærra, að
hann [Litvinoffj hefði komið með
friðartilboð frá Lenin, en ekkert
er þó opinbert um það enn“.
Snúi maður nú blaðinu við og
athugi 4. síðu, þá stendur þar
svohljóðandi símskeyti frá Khöfn
dagsett 13. des.:
„Sendiherrar bandamanna í
Kaupmannahöfn hafa endursent
friðartilboð Litvinoffs, en þeir líta
svo á, að þau fari í bága við grið
þau er Danir hafa sett þeim til
samninga".
Nú vil eg spyrja! Getur kæru-
leysið um að segja rétt frá kom-
ist á hærra stig en þetta? Getur
fyrirlitningin fyrir lesendunnm
komist á hærra stig?
Og hversu lengi á að bjóða
okkur þetta?
Reykjavílt 17. des. 1919.
Reader.
j^ímsstlkeyti.
Ivhöfn 15. des.
Frá í’jóðverjum.
Frá Berlín er símað, að óháðir
jafnaðarmenn ráðist á þýzku stjórn-
V
ina fyrir afstöðu hennar til rann-
söknarnefndarinnar [á upptökum
ófriðarins og gang].
Frakkar skila tongurn.
Frá Berlín er símað, að Frakk-
ar sendi nú heim austurrísku her-
fangana.
Kavpir'.annabÖfn 16. des.
Fiumo iunltiMuð?
Forsætisráðíiei ra ítala hefir und-
irskrifað sanmicg við d’Annunzio
úöi fullveldi ícahu yflr Fiume.,
Friður við Bolsivíka.
Lloyd George segir að Bolsi-
víkar verði að semja frið við
Denikin og Koltschak.
þjóiverjar láta unðan.
Khöfn 16. Des.
Blaðið Deutsche Allgemeine
Zeitung segir að Þjóðverjar hafi
látið undan í Scapaflóamálinu,
með því að fallast á smálestabæt-
ur að nokkru leyti strax, en ræða
ftekar um afganginn.
Dm daginn 09 Tegiun.
Ólafur Friðriksson hefir legið
rúmfastur undanfarnar vikur í
þrálátu lungnapípukvefl (bronchi-
tes), en aldrei þungt haldinn.
Hann er nú fyrir nokkru orðinn
hitalaus, og er farinn að klæðast.
Bagsbrúnarménn ættu að ná
sem fyrst í lög fólagsins. En þau
fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins.
Hásetatélagið heldur fund í
Bárubúð í kvöld kl. 8. Lagabreyt-
ingar verða þar til umræðu, og
ættu fólagar að fjölmenna á fund-
inn, svo engin lagabreyting fari
fram hjá þeim.
Kex og Kökur
fást í verzlun
Nímoitai* Jónssonar,
Laugaveg 12.
Epli, Appelsíaur, Tínber
fást í verzlun
Síinonar Jóns^onar,
Laugaveg 12,
Xoli kouignr.
Eftir Upton Sinclair.
(Frh.).
Hann spurði hana frekara og
komst þá að því að hún hafði
orðið fyrir áhrifum áf alþýðuskól-
anum eins og Grikkinn Andy.
Hún lærði að Iesa og fallegi
ungi kennarinn hafði hjálpað
henni, léð henni bækur og mán-
aðarrit. Þannig fann hún lykiiinn
að ótæmandi féhirzlu, hún fann
töfradúk sem hún gat flogið á
um heiminn. Mary notaði þessár
líkingar, því ein af bókum þeira
er hún fékk léða var „Þúsund og
ein nótt". Rigningardaga skreið
hún bak við legubekkinn, svo
systkyni hennar næðu ekki til
hennar, og las.
Það leit helst út fyrir að Joe
Smith hefði lesið sörnu bækurnar
og það hafði strax áhrif á Mary,
hún vissi að bækur voru dýrar
og ekki á hverju strái. Hún sagði
honum að hún hefði alstaðar leit-
að að nýjum töfradúkum. Hún
hafði fundið kvæðabók eftir Long-
feliow, „Sögu Ameríku",, skáld-
sögu, sem hét „David Copperfield"
og aðra skáldsögu, sem var merki-
legust og hét „Frelsi og stæri-
læti*. Það var undarlegur örlaga-
þáttur — Jane Austen sem bæði
var tilfinninganæm og tilgerðarleg
— í kolanámum langt vestur í
landi. Æfintýri sem Jane hafði
ratað í og Mary lesið.
Hamingjan má vita hvaða til-
finningar það hefir vakið hjá
Mary. Skyldi hún hafa baðað sig
í fölva og munarblíðu rósemdum
heldristéttanna, eins og búðar-
stúlkurnar í stórborgunum r Hallur
fann að það hafði vakið hjá henni
örvílnun. Hún fékk enga hlutdeild
í frelsi og fegurð lifsins. Hún var
fjötruð við þvottafötu í kolahverfi.
Hún sagði að alt hefði verið
örðugra sfðan móðir hennar dó.
Það mátti kenna leiða og hörku í
rómnum. Halli fanst hann aldrei
hafa heyrt eins mikinn vonleysis*
hreim i rödd ungs manns.
„Hafið þér aldrei ferðast neittf'
spurði hann.
„Jú, eg hefi átt heima í tveim
öðrum námuhverfum, En þau eru
öll eins*.
„En hafið þér þá aldrei komið
inn í borgirnarf"