Skátablaðið Faxi - 22.02.1969, Qupperneq 10

Laugardaginn 28 des-
enber 1968 ákvaðun við,
það. er aÖ segja Bjarni,
Mari, Beddi, .3jössi, og
Siggi þ. að fara í úti-
legu út í 2Qauf. Lögðua
við af stað un kl 2. e.h.
r byrjun fórun við niður
á Faxastíg og eftir nikið
puð. höfðun við að. koma
bílnun hans Gxsla Johnsen
í gang, en hann, það er
að segja bílinn átti að
nota seu farartraki ferð-
arinnar. Var nú farið
upp í skátaheimili og náð
í útbúnað þann, er til
útilegunnar þurti. 3j;irni
keyrði nú ei ns hratt og
druslan komst út í Klauf
og þó fáir trúi komust
allir lifandi og nokkurn
veginn ááke mdir á leið—
arenda. Var gengið niður
sandinn, sen var vel
frosinn, enda var nokkru
stiga frost, Við vorun
neð þrjú tjöld og byrjuð-
un á að tjalda. Gekk
nokkur illa að kona hæl-
unun niður í harðfreðinn
sandinn eiakun var það
þó 3jarni, sen erfiðlega
geklc enda ekki nena von,
þar sen hann rak hælanna
í spýtur, sem voru rótt
undir sandinun. Þegar
tjöldun var lokið fóruiu
við. að safna eldiviði í
varðeld og ganga frá
farangri okkar. Þá datt
einhverjun það snjallrsði
í hug, að saga niður
trjádrunb einn ni’-inn og
^óa til úr honun stóla..
Un kl 6/50 fórun við svo
að steikja pylsur og
lærissneiðar, Snakkaðist
þetta vonun franar, en
það er víst, að. enginn
okkar hefði étið þetta,
ef við hefðun fengið það
heina hjá okkur, Vegna
nikils visinda áhuga eins
úr hópnun, vai sprett úr
sporii hein á leið un kl
7.40 til þess að sjá í
sjónvarpinu þegar flug-
eld.ínnsea Eaninn skaut x
hring un tunglið lenti.
Á heinleiðinni seinkaði
einun úr hópnun nokkuð
vegna óskiljanlegs þunga,
er hann hefur yxirleitt
xieð sór (yfirvikt).
Un níju leytið kon Eýr-
lingurinn og henti okkur
út. Fórun við þá niður
x bs til að húkka okkur
bxl uppeftir, eins og gert
er x Apus útilegun.
Eftir langan tína fundun
við svo bíl þann, sen
notaður var í upphafi
ferðarinnar og að auki
prjá sveitarforingja
af veika kyninu, Var nú
farið uppeftir og einn
áþur nefndur sveitarfor-
ingi týndi hjartanu há
1eiðinni og hefur
ekki fundi?,t síðan. Er
konið var á tjaldstað var
eldurinn lífagður vi ð og
sunar, ónefndar konuat í
natarkassana, eins og
þær bera neð sór enn. Er
gestirnir fóru var þein
gefinn útskorinn gripur,
en einhverra hluta vegna
var ein það fljct á sór,
að hún faldi gripinn og
er hún beðin un að skila
honun til þessarar, er
tíndi hjartanu. Fáru nú
dönurnar f bæinn en við
sátun við eldinn og tóna—
flóð, að vfsu eithvað.
brenglað á köflun, barst
út f kyrrðina. Sen
sönnum skátuia sænir,
fórun við f pokana rótt
eftir kl. 11. Eitthvað.
var un hrotur og sagði
einhver næsia norgun, að
þar hefðu ninnt hann á
Eyjanótið.
Kl.1‘0 á sunnudagsnorgun-
inn skriðu þeir fyrstu á
fætur, en þeir síðustu un
íl. leytið. Var strax
hlásið í glaðurnar, og er
eldurinn logaði var Iiit—
aður norgunverður. Er
við sátun þarna við
eldinn, sáun við fálka
örskannt frá okkur.
Höfðu þá einn eða tveir
orð á þvf að þeir hefðu
sina drátt f vísifingir
hsgri kandar. Un kl 12
konu stelpurnar á bíl
leiðangursins og voru
tjöldin felld f snatri og
lagt af stað í bsinn.
Að sönnun skátasið fórun
við svo í bfó. Utileg-
unni var svo fornlega
slitið á liressó eftir
bíó.
S.Þ.J.