Skátablaðið Faxi - 22.02.1969, Blaðsíða 15

Kidöi Cflafs: Líttu á. hann Marinó, A
síðari ároin hefur enginn naður skrifað
eins nikið bull og harin.
ónefnöur: er hann rithöfundur.
Kiddi Nei hann ar ritstjóri Faxa.
Gátur:
Evað er það sen kennst í gegnun
fossin án þess að. blotna?
Svar: Nnilsiegralós
+
+
Gísli Eiríks: Eg harðbanna pór aö
bora í nefið á pér neð skeiðinni seu
skátafélapið á
Ingviþ 3íg fann því niður ekki gaffal
ef pú vilcUr afsaka.
+
Kennarinn. Þú ert óhreinn í franan
Éinar. Hvað nynáir þú gera ,ef ég
kuni í skólann svona skítugur?
Eincar Eallgríns: í5g nunöi ekki vera
svo ókurteis að hafa orð. á því,
I Kongo er hitinn svo nikill, að
nenn veröa ntið: að gefa Imnunun
ísnola við og við, þvi annars verpa
þær eintónun harösoðnun eggjun,
+
Evað gerir Storkurinn þegar hann
stendur á annari löppinni?
Svar *anih ppu rugerÐ
+
Yfirfangavörðurinn: - Okkur þykir
það. afarleitt) en við höfun í nis—
gáningi halöið_ yður inni f jórtán clögun
of lengi.
Fanginn: - Það er allt í lagi Við-
drögun þaö. bara frá nnst.
4r
Hafnarvörourinn og skipstjórinn voru
ganlir óvinir. Eitt sihn gekk skip-
stjóranun illa að leggja að og kallaði
þá hafnarvörðurinn til hans:
— Hvernig er það annars, ntlarðu að
koná skipinu að bryggjunni, eð.a eigun
viö að. draga hana út til þín:.
+■
Ealláór Ingi: Oskið þór eftir fran-
skri, ítr.Iskri eða spænskri nat-
reiðslu herra?
Siggi Jons: Mór er alveg saraa- en
óg atla að fá harðsoðið egg:.
+
Öli 'Mag; : I5g skal segja þór eitt
Guðbjörg aö ef þú borö.ar
neira þá springurðu:.
Guðbjörg: Jcsja róttu nór kökuna, en
farðu svo frá.
+ '
liÖþjálfi: rakaðir þú big í norgun?
Nýliöi: „Já".
liðþjálfi: „Stattu ns3r rakvólinni
nast".
‘ +
Áuglýsing
Loðkragi hefur glatnst hjá stúlku
ueð kattarhaus og grnnun augun á
öð.run enclanun, cn pren hölun á
hinun.
Nýkvæntur nað.ur: - Hvaö er þetta,
reikningur fyrir áanskjól. Evencar
fékkstu hann?
— Mannstu þaö ekki, góöi: Það var
kjóllinn, sen óg var í á áansleiknun,
þegar þú ba.ðst nín.
Maðurjinn: - Aldrei fær þorskurinn
reikning fyrir netið, sen hann er
veiáfiur x.
+
Skoti noickur steig á bak hestinun
sínun. Eópui’ nanna var bar nurstaddur
og varð paö- rxönnun nikið undrunarefni
aö Skotinn sneri fór öfugt í hnakknun
og hafJi ekki augun af tagli Hestsins.
— Eeyriö þór naður ninn, hrópaði einn
áhorfendanna. — Þór sitjið öfugt á
hestinun. - Látið nig un 'það, svaraði
Skotinn, - klárf janclinn gleypti
nefnilega penný, þegar hann var að
óta hafrana.
+
Það var hórna, það. var hórna sen viö
settun ui>p hringana.
— Af hverju hórna?
— Það sprakk nefnilega hjá okkur.
-14-