Skátablaðið Faxi - 01.12.1993, Side 17

SKÁTABLAÐIÐ FAXI
17
Kristín, Ósk og Katrín í Fingraforum.
Kristín, Ósk og Katrín:
Viljum endilega
að fleiri byrji í
skátunum
Kristín, Ósk og Katrín eru allar í
Fingraförum.
Þeim finnst skemmtilegast í útilegum
en leiðinlegast í göngum í vondu veðri.
Þær hlakkaði til jólanna en ekki
Kristínu.
Ósk sagði að Stekkjastaur kæmi fyrst-
ur jólasveina til byggða, þann 12 des.
Þær sögðu þetta að lokum:
Ósk: Við erum bestar.
Krístín:Ég vil endilega að fleiri byrji í
skátunum því það er svo gaman.
Katrín: u-u-u bara gleðileg jól.
SKÁTA-
handbókin
-jólabókin í ár
Bandalag íslenskra skáta hefur ráðist í það
stórvirki að þýða og staðfæra dönsku bókina
Spejderlex sem kom út í fyrsta sinn fyrir
nokkrum árum síðan. Bókin er um 300 síður
að lengd á A5 broti, geysilega skemmtilega
myndskreytt með teikningum og Ijósmyndum
og að langmestu í lit. Bókin verður með
mjúkri plastlagðri kápu svo auðvelt verður að
taka bókina með sér hver sem er. Ef einhver
er í minnsta vafa hvað eigi að gefa skáta í
jólagjöf í ár, þá er Skátahandbókin einfalt
svar við þeim vangaveltum. Bókin verður
seld hér í Eyjum hjá skátafélaginu Faxa, og er
hægt að kaupa hana á opnunartíma jóla-
kveðjanna. Einnig er txikin seld í skáta-
búðinni í Reykjavík og í einhverjum bóka-
búðum en einnig er hægt að fá hana í
póstkröfu. Upplýsingar eru gefnar í skáta-
heimilinu, ersíminnþar 12915. Hafiðþenaí
huga þegar þið veljið jólagjöfina handa skát-
anum. Gleðilegjól.
Ursögu
ÞEIRRA
VÖLSUNGA
Handrit þessarar frásagnar
fannst í kjallara í gömlu húsi í
vesturbænum. I þaó vantar á
tveimur stöðum og er þar því
eyða. Höfundur er enn
ókunnugur og fræóimenn hafa
enn ekki ákvaróaó aldur bók-
fellsins.
“Þat var í þann tíma er Ásgeir réð fyrir Is-
landi, en Æsinhár fyrir Vínlandi vestra.
Víkingar þeir, er hér frá greinir, eðr
Völsungar, váru allir miklir hermenn ok ber-
serkir. Þeir bjuggu vestr í bæ þeim er heitir í
Reykjavík.
Eitt sinn er tíu vikur váru af vetri grípur
þá félaga útþrá svá mikil að þeir mega
hvergi eira. Búa þeir því leiðangur mikinn
og leggja upp sex saman.
Einn var Páll, en hann getr hvártveggi
rekið ættir sínar til danskra sem íslenzkra,
en forfaðir hans mun Ketill flatnefur,
Bjamar sonr bunu, Gríms sonr hersins ór
Sogni. Annar Bent, Bjama sonr beykis.
Þriði Bjöm ór Ardal. Hann hefir brækur
stórar, er gæddar era jjeirri náttúra, að sé
þeim í vatn bragóið varða þær ei votar að
heldur. Fjórði Jóhann inn mikli. Hannhefir
brækur stórar, er gæddar era þeirri náttútu,
að sé þeim í vatn bragðið verða þær ei votar
að heldur. Fjórði Jóhann inn mikli. Hann
hefir reiðskjóta ágætan. Sá er fjórfættr ok á
lit rauðr. Hann er þ<) kennjóttr á stundum en
gengr þ<) jafnt fram sem aftr sé við hann
höfð blíðmæli. Jóhann er hneigóur til
kvenna. Fimmti er Brandr, sem kenndr er
við Guðalmáttkann ok má af því marka
hversu maðurinn er ágætr. Sétti er Ingólfr.
Hann er þjóðverskr at hálfu. Hann klæóist
skinnfeldi er engin vápn fá bitit. Hann var
fyrirliðinu. Segir nú af ferðum þeira.
Dag þenna var rauðr Jóhanns erfiðr
viðreignar ok vildi ekki ganga. Þeir félagar
föluðu því jó graskjóttan ok var sá svá mikill
að þeir sátu hann allir. Er þeir kvámu at
Lögbergi inu syðra slepptu þeir reið-
skjótanum góóa, en griputil skíða sinna ok
skriðu at bæ Guðmundar ins gamla. Þar
dvöldust menn við leika um daginn en
höfðu síðan náttverð ok hvíldust. Um
morgninn var lagt upp að nýju. Var þat bratt
að þeir handsiimuóu fararskjóta annan ok
var sá enn ferlegri en inn fyrri. Hann bar þá
alla ok þeirra herklæði. Hann hafði vígtönn
eina ógurlega en raddi með henni braut fé-
lögum sínum.
At Jaðri áðu menn en bjuggu síðan bagga
sína ok stigu á skíði. Var gengið þann dag
allan meðan sól var á lofti. Var nú slegit
tjaldbúðum í gili nökkru. Þá kvað Bjöm vísu
þessa:
“Skrióu langt á skíóum
sex í úlpum síðum.
Brekkurei buga náðu
brattar né miskunnar báðu.
Tjaldað vér búð várri höfum
Völsungar komnir af jöfum.
Látum oss matar til taka.
Tregt er mér tungu at blaka.”
Fyrir því var gcngit at helli þeim er Vala-
ból nefnist. Tungl var á lofti ok stjömur
allar. í hellinum höfðu menn matseld. Páll
hafði egg af skepnu þeirri er hæna nefnist.
Jóhann hafði ost ok svið. Átu þeir fylli sína,
en snúa síðan til búóa sinna ok ganga til
rekkna. Sofa þeir um nóttina. Um daginn
eftir váru Jjeir félagar árrisulir enda kallt um
nóttina. Er þeir vildu binda skóa sína vára
freðnir sem gaddur ok illir viðureignar.
Varð af mikill atgangr ok almennr. Þá kvaó
Bent:
“Vítt höfum um farit
flest meiniöof borit.
Héldu kuldi oss hamlar.
Húkum sem kerlingargamlar.
Skylt væri Surti at taka
skyldulið Frosta ok maka,
hlekkja við ankerishaka
á heljar eilífðarklaka.”
Um síðimáðu þó baggar at bindast ok
gengu þeir þar til sól var í hádegisstað. Var
þá komit til mannabyggða at bæ þeim er
heitir at Vífilsstöðum. Þar var veittur beini
svá góður at rómat var. Er heimamenn
höfðu verið kvaddir var haldið heim á leið
eftir fremdarför.”
Nokkrar orðskýringar:
II. vika vetrar = vikan milli jóla og nýárs
reiðskjóti Jóhanns = R-4883
gráskjótlur jór = ákveðinn sendiferðabíU _
skríða á skiðum = j'ara á skíðum
reiðskjóti með vígtunn ógurlega = snjóplógur
jöfur = konungur