Alþýðublaðið - 23.01.1925, Blaðsíða 3

láta það ekkl dragast. Þvi verra
er, sem það er selana. Og þið,
varkamennl Standlð fast saman
um að tá kaupið haekkað, því
að þelr, sem tramleiðslana hata
á hendi og vilja henni alls ekkl
aleppa, verða að borga okkur
það kaup, að við getum lifað
af því sómasamiega, að minsta
kosti meðan vinnan er. Ef við
stðndum allir saman sem elnn
maður og látum hvergi skðrð
vera í íyikinguna, vinnum vlð
glæsllegan sigur konum okkar,
bðrnum og iandi til biessnnar.
Barjumst því aiiir íyrlr hærra
kaupi, helzt með góðu, en ef
það dugir ekki, þá með þv(
eina vopni, sem við hö um, —
að hætta að vlnna, nema við
taum þðð, sem við eigum með
réitu og komurn okkur saman
um að hafa.
>Dagsbrúmr<-maður.
CampbeliS'málið.
Menn muna, að svo nefnt
Campbells-mál varð orsðkin til
þess, að verkamannastjórnin
brtzka rauf þingið og sagði af
sér eltir kosningarnsr. íhalds-
sinnaðir lðggæzlu-embættismenn
hotðu borið fram ákæru á hend-
ALÉ>-1f&UiLASlð
□r Campbell nokkrum, ritstjóra
sameignarmannablaðs, fyrlr á-
skorun til hermanna að iáta
aaðvaidið ekki nota sig til að
berja á verkfallsmönnum, en
stjórnin úrskurðaði, að máisókn
skyidi niðar faila. Út af þessu
gerðu ihaldsmcna harða hríð að
stjórninni í þinginu og heimtuðu
rannsókn.
Eftir kosningarnar tóku íhalds-
menn við stjórninni. Nú hefði
mátt búast við, að íhaldsstjórnin
hetðl látið fara fram rannsókn f
málinu, ef það hetði verið jatn-
alvariegt og látið var af í þlng-
inu og sfðar í kosnlngabarátt-
unni, en 11. dezember skýrði
forsætisráðherra ihaldsstjórnar-
innar frá þvf i néðri deiid brezka
þingsins, að engin rannsókn
tærl fram í málinu. Þessari til-
kynningu var teklð með aðhlátri
af hálfu stjórnarandstæðinga; og
einn þiogmanna kaliaði upp:
>Stjórnin rennur frá málinuU
Bráðum fljúga allir.
>Bráðum mun almenningur kunna
elns vel við sig í flugu mcð einu
sæti eins og nú á reiðhjóli, sem
einn sinni var álltið mjög hættu-
leg vél<.
s
>Innan skamms verðnr vélfluga
ódýrari en Ford-bitreið.<
Svo sagði Thomaon lávarður,
áður flugmáiaráðherra í verka-
mannastjórninni ensku, nýlega
vlð >Daiiy Heraidc, er tiirætt
varð um framíarir síðustu 20
ára i fluglist.
Sjð landa sp.
(Frh.)j 1
Heldur var dauflegt þama á
skipinu. Farþegar voru fjórir eöa
flmm, og fór lítið fyrir peim,
því að skipið var stórt. Einn
þeirra var verkamaður frá Rúme-
níu, útflytjandi til Chili, og hét
Bassermann. Hann talaði þýzku,
og áttum við helzt tal saman um
kvöldið, meðan við skemtum okk-
ur við að horfa á ljósin í þorpun-
um beggja vegna á bökkum Elf-
arinnar, þangað til út í Elfarósinn
kom undir lágnættið. fá varð
hann sjóveikur, og lá oftast fyrir
það, sem eftir var leiðarinnar.
Eins fór fyrir hinum farþegunum,
svo að ég var sá eini, sem gat
vitjað matarins morguninn eftir.
Komst óg þá aftur í tæri við
stýrimanninn. Var hann nú búinn
að átta sig á mér og kvað mig
mundu vera eina íslendinginn, sem
nokkru sinni heíði fluzt með þessu
Edgar Riee Burrougha: Vilti Tarzan.
opnir. Ekki komst hann þó aö þvi, er hann vildi. Flestir
ræddu um sigra Þjóðverja i Afriku eða það, hvenær
Þjóðverjar heima tækju Paris. Sumir staðhæfðu, að keia-
arinn væri sestur að þar.
I minna herberginu sat mikill rauðbirkinn maður við
borð. Að baki hans sátu fleiri þoringjar, en fyrir'framan
hann stóðu tveir, er hann var að spyrja. Hershöfðinginn ■
fiktaði við ollulampa, er stóð á borðinu fyrir framan
hann Alt i einu var barið að dyrum, og leiðsögumaður
kom inn og sagði: „Ungfrú Kircher er komin.“
„Segðu henni að koma,“ sagði hershöfðinginn og gaf
foringjanum fyrir framan sig merki um að fara.
Konan kom inn. Foringjarnir, er inni voru, stóðu upp
og lieilsuðu. Stúlkan hneigði sig og brosti. Hún var
falleg stúlka. Keiðföt hennar úr striga og rykið á andliti
hennar gat ekki hulið, að hún var mjög ung. Hún gat
ekki verið orðin nitján ára.
Hún gekk að borðinu, dró bréfstranga úr vasa sinum
og fókk hann hershöfðingjanum.
„Setjist, ungfrú!" sagði hann, og rótti þá annar foringi
henni stól. Dauðaþögn var, meðan hershöfðinginn las
akjalið.
Tarzan virti þá fyrlr sór, sem inni voru. Skyldi einn
þeirra vera. Schneider höfuðsmaður? Tveir voru riðila-
stjórar. Hann gerði ráð fyrir, að Btúlkan væri njóSnari.
Fegurð hennar hafði engin áhrif á hann; — hann hefði
með beztu samvizku getað stytt henni aldur. Hún var
þýzk; það var nóg. En nú hafði hann annað að gera.
Hann þurfti að finna Schneider höfuðsmann.
Loksins leit hershöfðinginn upp frá lestrinum.
„Ágætt,“ mælti hann við stúlkuna. Við einn aðstoðar-
manninn sagði hann: „Náið i Schneider major.
Major Schneiden! Tarzan fann hárin risa á liöfði sér.
Þeir voru þá búnir að hækka morðingja konu hans 1
tigninni — vafalaust fyrir ódæðisverkið.
Maðurinn fór út, og hinir fóru að spjalla saman.
Heyrði Tarzan á samtalinu, að Þjóðverjar vðru miklu
liðfleiri i Afriku en Bretar, og að Bretar væru illa staddir.
Tarzan var falinn i runna svo vel, að eigi hefði hann
sést, þótt gengið hefði verið fast hjá honurn. Hann sá
samt vel alt, sem fram för i herberginu. Hann óttaðist,
mmwmmmmm mmmmmmmmm
Til skemtliestups
þurfa allir að kaupa >Tarzan oq gimsieínar
Opar-hog*gar< og >Skógarsðgur af Tarzan<
með 12 myndum. — Fyrstu sögurnar enn fáanlegar,