Víkurfréttir


Víkurfréttir - 20.12.2007, Blaðsíða 42

Víkurfréttir - 20.12.2007, Blaðsíða 42
42 HANDHAFI MENNINGARVERÐLAUNA REYKJANESBÆJAR 2007VÍKURFRÉTTIR I 51. TÖLUBLAÐ I 28. ÁRGANGUR FÍKNI EFNA DJÖF ULL INN FER EKKI Í MANN GREIN AR Á LIT EINS OG FLEST IR VITA. ALLT OF MARGT UNGT FÓLK FELL UR Í ÞÁ GILDRU SEM VÍMU EFNA HEIM UR INN ER OG Á MARGT EKKI AFT UR KVÆMT. UNG KONA BÚ SETT Á SUÐ UR NESJ UM ER EIN AF ÞEIM SEM HEF UR GLÍMT LENGI VIÐ AÐ HALDA SÉR Á BEINU BRAUT INNI, MEÐ MIS- JÖFN UM ÁR ANGRI LENGST AF, EN HORF IR NÚ BJÖRT UM AUG UM FRAM Á VEG INN. HÚN DEIL IR HÉR SÖGU SINNI MEÐ LES END UM VÍK UR FRÉTTA Í VON UM AÐ ÞAÐ VERÐI TIL AÐ BEINA EIN HVERJ UM Á RÉTTA BRAUT. Ég var þessi stelpa sem gekk gíf ur lega vel í skóla, átti fullt af vin um og eng in stærri vanda mál á mínu heim ili en öðr um. Mamma mín VISSI að úr mér yrði eitt- hvað stór kost legt. Ég ætti eft ir að fara í eitt hvað svaka legt nám og það yrði bara gott að fá að fylgj ast með mér standa mig í líf inu. Því mið ur var það ekki rétt hjá henni því ég átti eft ir að valda henni og öll um í kring um mig hrika leg um sárs auka. Ég byrj aði seint að drekka mið að við marga jafn aldra mína eða í 10. bekk og í fyrstu var drykkj an mín alls ekk ert stjórn laus. Eft ir ára mót in á sama ári er ég far in að hanga mik ið með fólki sem var að reykja kanna bis efni en lét það samt vera sjálf að reykja. Var hrædd því ég kunni ekki á þessi tól sem var ver ið að nota og vildi nú síð ur missa kúlið. En fljót lega kynn ist ég am fetamíni og get ég bara lýst þeim kynn um sem ást við fyrstu sýn. Núna átti góða litla stelp an leynd ar mál og var hæstá nægð með það. Í ein hver ár náði ég að fela þetta fyr ir fjöl skyld unni, og þeim vin um sem ekki voru í neyslu, með óheið- ar leika. Ég flosn aði upp úr námi, var alltaf að byrja á ein hverju sem ég kláraði svo ekki. Hélt illa vinnu og var má segja mjög óá- byrg og stjórn laus hvar sem á var lit ið í lífi mínu. Mamma skildi ekk ert í því af hverju ég var orð in svona reið og hún var allt í einu orð in óvin ur minn. 17 ára flyst ég út á land og þar var nán ast eng in neysla á ólög leg um efn um. Ég not aði varla neitt dóp í 2 ár en drakk þeim mun meira. Rétt fyr ir tví tugs af mæl ið mitt flyst ég til Reykja vík ur og byrja strax að djamma með hörð um efn um og um- gang ast fólk sem er í mik illi neyslu. Ég var alltaf ein hvern veg in góða stelp an á þess um tíma, dóp aði „bara“ um helg ar og var að standa mig ágæt lega í að halda fronti heima við. Í byrj un sum ars ins kynnt ist ég manni sem var í mik illi neyslu, hann stund aði mik il af brot og hafði ein hvern veg inn náð að gefa skít í „hitt líf ið“ og á þess um tíma punkti var það mín heitasta ósk. Öll þessi tog streita og óheið ar leiki var far in að vera þung byrði. Ég og þessi mað ur urð um ást fang in og við tók nýtt líf. Ég man enn eft ir deg in um sem ég tók ákvörð un. Ég steig af heil um hug upp í þenn an rússí- bana sem fíkni efna neysla er en hélt fast í hönd ina á kærast an um mín um. Verst er með þenn an rús sí bana er að þótt þetta sé gam an til að byrja með veit mað ur aldrei hvenær eða hvort mað ur fær tæki færi til að yfig efa hann. Hann fer oft á hvolf og til að byrja með er mað ur bund inn fast ur í sæt ið en belt in halda manni ekki ör- ugg um lengi. Það fékk ég svo sann ar lega að læra seinna meir. Til að byrja með eng an stuðn ing eft ir með ferð ina og ætl- aði að höndla þetta upp á eig in spýt ur. Ég fékk svo sann ar lega að læra að það er nán ast ógjör legt. Eft ir tæpa þrjá mán uði féll ég. Við tók margra mán aða hel víti. Ég vissi núna að ég gæti ekki boð ið börn- un um mín um upp á þetta líf þannig að ég kvaddi þau í um sjá föð ur síns sem hafði náð að vera edrú. Hann hélt sig við mik inn stuðn ing og stund aði grimmt 12 spora fundi eins og AA og NA. Sárs- auk inn og skömm in innra með mér var gíf ur leg. Ég elskaði börn in mín meira en allt en gat samt ekki ver ið edrú. Á þessu tíma bili byrj aði ég að sprauta mig, seldi gíf ur lega mik ið af eit ur lyfj um og hélt að mín ör lög væru ein fald lega að deyja í neyslu og ég var ákveð in í að hann kæmi eins fljótt og mögu leiki var á. En í lok sum ars 2006 sótti besti vin ur minn mig og tók mig á tal. Hann sagði allt það sem eng inn þorði að segja við mig og það var sama hvað ég barð ist á móti grím an féll af mér. Ég grét í ein hverja klukku tíma stans laust og fljót lega var ég kom in í með ferð. Þar var ég í rúma fjóra mán uði. Leið svo vel þeg ar ég kom út. Búin að vinna hell ing í for tíð inni og smám sam an fór ég að trúa því að ég gæti ein fald lega drukk ið eins og venju- legt fólk. Það tók mig ein hverja daga að vera kom in í sama hel vít ið aft ur. En sem bet ur fer stóð það stutt yfir og aft ur var ég kom in í með ferð. Þetta var 13. maí síð- astlið inn. Síð an þá hef ég ver ið edrú. Mér líð ur vel enda er ég loks ins að gera það sem ég á að vera að gera. Ég sleit öllu sam bandi við neyslu fé laga. Ég nýti mér all an þann stuðn ing sem er í boði og ég er dug leg að fara á fundi. Ég er með vit uð um að þetta er lífstíll sem ég þarf að til- einka mér það sem eft ir er. Hætt an er ekk ert lið in hjá. Ég bý með börn un um mín um í dag og ég og barns fað ir minn höf um tek ið aft ur sam an. Líf ið mitt hef ur aldrei ver ið svona gott. Ég er í fullri vinnu og er að standa mig í líf inu. Ég er ein af þeim heppnu. Ég fékk að ganga í gegn um hel víti og kom ast lif andi út. Ég fékk að fara úr rús sí ban- an um. Fyr ir nokkru síð an sat ég í kirkju í jarð ar för. Vin kona mín til margra ára hafði dáið sök um of stórs skammts af eit ur lyfj um. Þetta var svo ná lægt því að vera ég. Það get ur eng inn vit að fyr ir fram hvort hann/hún kemst frá þessu lif andi. Það ætl ar sér eng inn að fara sömu leið og ég. Ég ætl aði mér aldrei að verða svona veik þetta átti bara að vera gam an. Hugs ið ykk ur vel um áður en þið tak ið fyrsta sop- ann, smókinn eða eitt hvað ann að. Bara eitt skipti get ur or sak að svona líf sem eng in ósk ar eft ir. Seg ið nei takk, ég á betra skil ið. var þetta gam an og spenn andi. All ar eðli leg ar til finn ing ar voru kæfð ar í fíkni- efn um og vím an hélt bros inu föstu á okk ur. Líf ið okk ar ger ist óskap lega hratt á þess um tíma. Við gift um okk ur fljót- lega og feng um við ur nefn ið Bonnie and Clyde hjá lög regl unni. Það fannst okk ur bara töff og vor um við sann færð um að við hefð um fund ið leið ina að ham ingj- unni. Ef bara við ætt um fullt af dópi þá væri allt full kom ið. En mjög fljót lega fór að skyggja á braut okk ar. Á fjór um árum eign umst við þrjú ynd is- leg börn en neysl an var alltaf til stað ar. Sá dag ur rann upp að við átt um enda- laust af efn um og nóg af pen ing um en líð an in versn aði og versn aði. Draum ur- inn okk ar rætt ist en var í raun og veru martröð. Ég horfði á mann inn sem ég elska hverfa fyr ir aug um mér og verða að ein hverju ólýs an legu skrímsli. Ég ein- angra mig al gjör lega og byrja að nota meira og meira af fíkni efn um. Para noja og geð klofi er að sundra öll um veru leika okk ar. Mað ur inn minn er orð inn ákaf- lega of beldis hneigð ur og ég var inni lega far in að ótt ast um líf mitt. Innst inni vissi ég að við urð um að hætta að nota en ég þorði því ekki. Dóp ið var það eina sem deyfði sárs auk ann minn. Ég gat ver ið heima hjá mér í ein hverja sól ar hringa án þess að sofa og borða. Eina sem ég gerði var að sinna börn un um mín um og þrífa og þrífa og þrífa. Þannig fór ég í burtu í smá stund í hug an um. Þannig gat ég sleppt því að hugsa, sleppt því að finna til. Ég vakn aði einn morg un inn, yngsta barn ið mitt vildi pela. Ég pikk aði í mann- inn minn og hann rauk nið ur mjög reið ur. Hnút ur inn í mag ann kem ur og ég fór á eft ir hon um. Hann sneri sér við og ég sá að hann var far inn. Í aug un um hans var ekk ert eft ir af mann in um mín um. Hann réðst á mig með því líku afli og ég bara vissi að hann ætl aði sér að drepa mig núna. Í ein hverri geð veiki næ ég að verja mig með þó nokkrum af leið ing um. Þetta end ar sem stórt lög reglu mál og við erum bæði kærð fyr ir lík ams árás og kanna bis rækt un. Barna vernd ar stof un un kom inn í mál ið af mikl um krafti en alúð og við vor um skikk uð í með ferð. Þessi dag ur var upp haf ið á betra lífi þótt ég væri ófær um að sjá það þá. Ég lýk minni með ferð um tveim ur mán- uð um seinna og held að þetta verði nú ekk ert mál. Ég lærði allt um alkó hól isma þarna inni og var þess sann færð um að ég gæti þetta án fyr ir hafn ar. Ég nýtti mér MYNDIN ER SVIÐSETT
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Víkurfréttir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Víkurfréttir
https://timarit.is/publication/1102

Tengja á þetta tölublað: 51. tölublað (20.12.2007)
https://timarit.is/issue/396275

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.

51. tölublað (20.12.2007)

Aðgerðir: