Víkurfréttir - 20.12.2007, Blaðsíða 42
42 HANDHAFI MENNINGARVERÐLAUNA REYKJANESBÆJAR 2007VÍKURFRÉTTIR I 51. TÖLUBLAÐ I 28. ÁRGANGUR
FÍKNI EFNA DJÖF ULL INN FER EKKI Í MANN GREIN AR Á LIT EINS OG FLEST IR VITA. ALLT OF MARGT UNGT
FÓLK FELL UR Í ÞÁ GILDRU SEM VÍMU EFNA HEIM UR INN ER OG Á MARGT EKKI AFT UR KVÆMT. UNG KONA BÚ SETT
Á SUÐ UR NESJ UM ER EIN AF ÞEIM SEM HEF UR GLÍMT LENGI VIÐ AÐ HALDA SÉR Á BEINU BRAUT INNI, MEÐ MIS-
JÖFN UM ÁR ANGRI LENGST AF, EN HORF IR NÚ BJÖRT UM AUG UM FRAM Á VEG INN. HÚN DEIL IR HÉR SÖGU SINNI
MEÐ LES END UM VÍK UR FRÉTTA Í VON UM AÐ ÞAÐ VERÐI TIL AÐ BEINA EIN HVERJ UM Á RÉTTA BRAUT.
Ég var þessi stelpa sem gekk gíf ur lega vel
í skóla, átti fullt af vin um og eng in stærri
vanda mál á mínu heim ili en öðr um.
Mamma mín VISSI að úr mér yrði eitt-
hvað stór kost legt. Ég ætti eft ir að fara í
eitt hvað svaka legt nám og það yrði bara
gott að fá að fylgj ast með mér standa mig
í líf inu.
Því mið ur var það ekki rétt hjá henni
því ég átti eft ir að valda henni og öll um
í kring um mig hrika leg um sárs auka. Ég
byrj aði seint að drekka mið að við marga
jafn aldra mína eða í 10. bekk og í fyrstu
var drykkj an mín alls ekk ert stjórn laus.
Eft ir ára mót in á sama ári er ég far in að
hanga mik ið með fólki sem var að reykja
kanna bis efni en lét það samt vera sjálf
að reykja. Var hrædd því ég kunni ekki
á þessi tól sem var ver ið að nota og vildi
nú síð ur missa kúlið. En fljót lega kynn ist
ég am fetamíni og get ég bara lýst þeim
kynn um sem ást við fyrstu sýn. Núna
átti góða litla stelp an leynd ar mál og var
hæstá nægð með það. Í ein hver ár náði ég
að fela þetta fyr ir fjöl skyld unni, og þeim
vin um sem ekki voru í neyslu, með óheið-
ar leika. Ég flosn aði upp úr námi, var
alltaf að byrja á ein hverju sem ég kláraði
svo ekki.
Hélt illa vinnu og var má segja mjög óá-
byrg og stjórn laus hvar sem á var lit ið
í lífi mínu. Mamma skildi ekk ert í því
af hverju ég var orð in svona reið og hún
var allt í einu orð in óvin ur minn. 17 ára
flyst ég út á land og þar var nán ast eng in
neysla á ólög leg um efn um. Ég not aði
varla neitt dóp í 2 ár en drakk þeim mun
meira. Rétt fyr ir tví tugs af mæl ið mitt
flyst ég til Reykja vík ur og byrja strax
að djamma með hörð um efn um og um-
gang ast fólk sem er í mik illi neyslu. Ég
var alltaf ein hvern veg in góða stelp an á
þess um tíma, dóp aði „bara“ um helg ar
og var að standa mig ágæt lega í að halda
fronti heima við.
Í byrj un sum ars ins kynnt ist ég manni
sem var í mik illi neyslu, hann stund aði
mik il af brot og hafði ein hvern veg inn
náð að gefa skít í „hitt líf ið“ og á þess um
tíma punkti var það mín heitasta ósk.
Öll þessi tog streita og óheið ar leiki var
far in að vera þung byrði. Ég og þessi
mað ur urð um ást fang in og við tók nýtt
líf. Ég man enn eft ir deg in um sem ég tók
ákvörð un.
Ég steig af heil um hug upp í þenn an rússí-
bana sem fíkni efna neysla er en hélt fast í
hönd ina á kærast an um mín um. Verst er
með þenn an rús sí bana er að þótt þetta sé
gam an til að byrja með veit mað ur aldrei
hvenær eða hvort mað ur fær tæki færi til
að yfig efa hann. Hann fer oft á hvolf og
til að byrja með er mað ur bund inn fast ur
í sæt ið en belt in halda manni ekki ör-
ugg um lengi. Það fékk ég svo sann ar lega
að læra seinna meir. Til að byrja með
eng an stuðn ing eft ir með ferð ina og ætl-
aði að höndla þetta upp á eig in spýt ur.
Ég fékk svo sann ar lega að læra að það er
nán ast ógjör legt. Eft ir tæpa þrjá mán uði
féll ég. Við tók margra mán aða hel víti.
Ég vissi núna að ég gæti ekki boð ið börn-
un um mín um upp á þetta líf þannig að
ég kvaddi þau í um sjá föð ur síns sem
hafði náð að vera edrú. Hann hélt sig við
mik inn stuðn ing og stund aði grimmt
12 spora fundi eins og AA og NA. Sárs-
auk inn og skömm in innra með mér var
gíf ur leg. Ég elskaði börn in mín meira en
allt en gat samt ekki ver ið edrú.
Á þessu tíma bili byrj aði ég að sprauta
mig, seldi gíf ur lega mik ið af eit ur lyfj um
og hélt að mín ör lög væru ein fald lega að
deyja í neyslu og ég var ákveð in í að hann
kæmi eins fljótt og mögu leiki var á. En í
lok sum ars 2006 sótti besti vin ur minn
mig og tók mig á tal. Hann sagði allt
það sem eng inn þorði að segja við mig
og það var sama hvað ég barð ist á móti
grím an féll af mér. Ég grét í ein hverja
klukku tíma stans laust og fljót lega var
ég kom in í með ferð. Þar var ég í rúma
fjóra mán uði. Leið svo vel þeg ar ég kom
út. Búin að vinna hell ing í for tíð inni og
smám sam an fór ég að trúa því að ég
gæti ein fald lega drukk ið eins og venju-
legt fólk. Það tók mig ein hverja daga að
vera kom in í sama hel vít ið aft ur. En sem
bet ur fer stóð það stutt yfir og aft ur var
ég kom in í með ferð. Þetta var 13. maí síð-
astlið inn. Síð an þá hef ég ver ið edrú.
Mér líð ur vel enda er ég loks ins að gera
það sem ég á að vera að gera. Ég sleit öllu
sam bandi við neyslu fé laga. Ég nýti mér
all an þann stuðn ing sem er í boði og ég
er dug leg að fara á fundi. Ég er með vit uð
um að þetta er lífstíll sem ég þarf að til-
einka mér það sem eft ir er. Hætt an er
ekk ert lið in hjá. Ég bý með börn un um
mín um í dag og ég og barns fað ir minn
höf um tek ið aft ur sam an.
Líf ið mitt hef ur aldrei ver ið svona gott.
Ég er í fullri vinnu og er að standa mig í
líf inu. Ég er ein af þeim heppnu. Ég fékk
að ganga í gegn um hel víti og kom ast
lif andi út. Ég fékk að fara úr rús sí ban-
an um. Fyr ir nokkru síð an sat ég í kirkju
í jarð ar för. Vin kona mín til margra ára
hafði dáið sök um of stórs skammts af
eit ur lyfj um. Þetta var svo ná lægt því að
vera ég. Það get ur eng inn vit að fyr ir fram
hvort hann/hún kemst frá þessu lif andi.
Það ætl ar sér eng inn að fara sömu leið
og ég.
Ég ætl aði mér aldrei að verða svona veik
þetta átti bara að vera gam an. Hugs ið
ykk ur vel um áður en þið tak ið fyrsta sop-
ann, smókinn eða eitt hvað ann að. Bara
eitt skipti get ur or sak að svona líf sem
eng in ósk ar eft ir.
Seg ið nei takk, ég á betra skil ið.
var þetta gam an og spenn andi. All ar
eðli leg ar til finn ing ar voru kæfð ar í fíkni-
efn um og vím an hélt bros inu föstu á
okk ur. Líf ið okk ar ger ist óskap lega hratt
á þess um tíma. Við gift um okk ur fljót-
lega og feng um við ur nefn ið Bonnie and
Clyde hjá lög regl unni. Það fannst okk ur
bara töff og vor um við sann færð um að
við hefð um fund ið leið ina að ham ingj-
unni. Ef bara við ætt um fullt af dópi þá
væri allt full kom ið. En mjög fljót lega fór
að skyggja á braut okk ar.
Á fjór um árum eign umst við þrjú ynd is-
leg börn en neysl an var alltaf til stað ar.
Sá dag ur rann upp að við átt um enda-
laust af efn um og nóg af pen ing um en
líð an in versn aði og versn aði. Draum ur-
inn okk ar rætt ist en var í raun og veru
martröð. Ég horfði á mann inn sem ég
elska hverfa fyr ir aug um mér og verða
að ein hverju ólýs an legu skrímsli. Ég ein-
angra mig al gjör lega og byrja að nota
meira og meira af fíkni efn um. Para noja
og geð klofi er að sundra öll um veru leika
okk ar. Mað ur inn minn er orð inn ákaf-
lega of beldis hneigð ur og ég var inni lega
far in að ótt ast um líf mitt. Innst inni vissi
ég að við urð um að hætta að nota en ég
þorði því ekki. Dóp ið var það eina sem
deyfði sárs auk ann minn. Ég gat ver ið
heima hjá mér í ein hverja sól ar hringa
án þess að sofa og borða. Eina sem ég
gerði var að sinna börn un um mín um
og þrífa og þrífa og þrífa. Þannig fór ég
í burtu í smá stund í hug an um. Þannig
gat ég sleppt því að hugsa, sleppt því að
finna til.
Ég vakn aði einn morg un inn, yngsta
barn ið mitt vildi pela. Ég pikk aði í mann-
inn minn og hann rauk nið ur mjög
reið ur. Hnút ur inn í mag ann kem ur og ég
fór á eft ir hon um. Hann sneri sér við og
ég sá að hann var far inn. Í aug un um hans
var ekk ert eft ir af mann in um mín um.
Hann réðst á mig með því líku afli og ég
bara vissi að hann ætl aði sér að drepa
mig núna. Í ein hverri geð veiki næ ég að
verja mig með þó nokkrum af leið ing um.
Þetta end ar sem stórt lög reglu mál og
við erum bæði kærð fyr ir lík ams árás og
kanna bis rækt un. Barna vernd ar stof un un
kom inn í mál ið af mikl um krafti en alúð
og við vor um skikk uð í með ferð. Þessi
dag ur var upp haf ið á betra lífi þótt ég
væri ófær um að sjá það þá.
Ég lýk minni með ferð um tveim ur mán-
uð um seinna og held að þetta verði nú
ekk ert mál. Ég lærði allt um alkó hól isma
þarna inni og var þess sann færð um að
ég gæti þetta án fyr ir hafn ar. Ég nýtti mér
MYNDIN ER SVIÐSETT