Dagsbrún - 01.11.1894, Page 13

181
*r tilfininngftr vskna í vorum hjörtuni. Yör þykir það kann ske ikrít-
ið en þó er það svo, að þegar ég stappa niðr fætinum i jörðina, þá ni
verkanir þær í óendanlegum sináum stí 1 til eólarinnar, en oins og það
akeðr eins verka hinar ininnstu hreifingar ástar eðr tilbciðslu í hjöri-
um vorum og senda hreifingar sínar upp að hásæti himna-fóðursini.
Hár á jörðunni álítuin vór það ekki góðan og göfugan mann, s#m hætt-
ir nð hirða tim hörn sín, hirða um hvað þau hugsa um hann. Þegar
frrirtaks gáfumaðr fer nð leika harnaleiki við hörnin sín, að halda i
þsim í fangi sér og dansa með þau, þá sýnir hann einmitt hina meitu
göfgi sálar sinnar. En er þá nokkr ástæða til þess, að vér köllum það
égöfugt á himnum uppi, sem vér köllum göfugt og veglogt hér á
jörðu.
Þá er er en ein spurning eftir og er hún þessi: Er það í raun og
veru þess vert, að vér höfum sérstakan dag og sérstakan stað og sér-
itaka aðferð til þess að tilhiðja guð 1 Ég hefi tekið eftir því, hvað
enertir veraldleg störf, að þau eru vanrækt, stundum algjörlega, ef að
þau eru gjörð af handahófi. ■ Menn hafa tíma til þess að nema vísindi,
ef þeirn er nokkr áhugi á því. Menn hafa tíma til að sinna fógrum
listum, ef að þeim er ant um það. Menn liafa tíma til að rækja heim-
ili sitt, ef þeir á annnð horð elska það. Menn hafa jftfuan tíma til sð
ræka störf sín. Þannig geta menn haft tíma til alls, í heiminum. Vér
liöfum erft þenna dag, sem vér notum til guðsþjónustu frá fyrri tím-
um, og ég vil helga hann til þess, sem her vott um hinar veglegustm
hvatir mannsins og göfugustu tilfinningar. Og ég vildi ekki láta nokk-
urn hlut svifta mig þeim forréttindum og iækifæri að tileiuka, að
*iiunsta kosti nokkurn liluta dags til þeirra hluta, sem göfugastir eru
allra, og snerta hinn mest vaiðandi hluta sálar minnar. Iiinsvegsr
getið þér glögglega séðhvernig það er samkvæmt skýringu þeirri, er ég
hefi gjört á tilheiðslunni og tilhlýðilegt, t ð vér opnum opinber hóki-
söfn og myndahalliv á sunnudögum og gjörum það svo auðvelt, seni
hsegt 3i', fyrir fólk í horgunum, að komast út á land til skomtana og
hressingar á þessum helgu dögum. Ég vil halda þessari stund, sem
guðsdýrkunartíma, svo að vór getum varið lienni til að ofla og þroska
og bæta kærleikann, hreytui vora og hegðun. En svo vil ég og gjön
mönnum það svo auðvelt, sem auðið er, að fremja tilheiðsluna á þonni.
margvíslega liátt, sem ég hofi talað um; að virða fyrir sér fegrðim í
myndahöllunum, aö rannsaka sannleikann og lög guðs í bókhlöðumnw