Dagsbrún - 01.12.1895, Qupperneq 8

— 184 — .
18. En bvcr-er nú kominn til að sanna þetta ? Það má ósköp
vcl slá þcssu íram, cn það cr örðngra að sanna það. Ilver er kom-
inn til að sanna það, að ICristi sé gcfið alt vald á hinmi ? Eg lield
cnginn. En þó ekki vœri nú farið fram íi meira en að sanna það,
að honum vœii gcfið alt vald á jörðu þcssari, ætli það færi ckki.að
vandast m.'dið'fyrir þeim scm ættu að gera það ? . Murídi liinn göÞ
ugi og clskulegi Kristur ekki gjarnan hafa viljað leiða mannkynið ■
frám á braut menningar og siðgæðis? Mundi liann ckki gjarnan •.
hafa viljað fylla sj.Ufa trúboða sína meiri kærleika, cn þcir stundum
sýndu ? Mundi hann ckki stundum Imía viljað hefta morðin og ,,.
drápin og brennurnar ? Mundi hann ekki stundum hafit'viljað
þruma á móti boðum rarínsóknarréttarirís ? Eðá mundi .hann ekki;é ;
stundum hafa viljað hcfta styrjaldir og blóðsúthellingar þjóðanna ?; ..
Er það nokkuð líklegt, að hann hefði ckki notað þetta vald sitt, ef:.
að hann hefði haft það ?
En nú bætist það við, að honum var gcíið það, hann lialði það
ekki í fyrstu. Það var einhvcr annar me|ri cn harín, scm licáfði það, , .f
og þá sýríir þcssi sctning einmitt það og sannar, að hann yar okki ,,
guð. Þcir cru og fleiri cn Kris'ui', sem standa fastlcga ft því, að sér
sé geíið alt vald á jörðu þcssari og jafnvcl ú .himni að nokkru lcyti.
liku. Það cru piíarnir i Itóm. En cngqm kcmur tii hugar að kaila
þft guði, síst allra prótestöntum. ,0g þó.slft þcir um sig með þessu. -
Þcgar menn nú rcnna augum yflr þéssa og aðra cins staði,'þar .
scin það cr s.vo auðsætt,. að ritningin ejdf, kennir ckki guðdóm
ICrists, cða cf hún ætlar að fara að tileinkci honum einn cða annan . ;
■ • .* I
guðdómlcgan ciginlegleika, þft lcndir hún í þær ógöngur, að með-
: mælendur skoðan.a þessara uiu guðdóm Krists, 'verða að kasta öJÍu .
viti og skynscmi fyrir borð, þeir standa uppi ílettir vitinu og geta
ckki annað c.n hrðpað: guðlast! guðlast! Er það elcki undadegt,
livað mcnn ganga lengi í tjóðurbandi þejrra? Eða vcrða mcnn
noklcuð bctri mcnn fyrir það, þó.meim séu að i'eyna að fótumtroða
»hinn dýrmætasta hæfilcika, sem guð heflr gcfið manni, skyrísemina,
cða ætla þcir virkilega að guðsdýrkun þcirra sé gríði nólckuð kær-
komnari fyrir það, að þcir eru að reyna að neyða sigtii að trúa þvi„
ycm hið bczta og'göf'ugasta í þeim.scgir þeifrí að sé að 'cins hirídur-
yitni ? Gcta mcnn clckj séð það, að ef að guð gcfur þeiin nokkurn
gaum, þft lilýtur lmnrí a.ð hafa óbcit á þcim fyrir hræsni þeirra og .
' lieigulskap. -