Dagsbrún - 01.12.1895, Qupperneq 13

— 189 —
transtinu á guðs nftð og miskunnsominni,' á lmns vernd og varð-
veislu, (i lians fljðurlcgu elsku til sinna , Tjarna, vér crum rikir í
þéirri óbilandi tn'i, að vCr séum lmns eigiu synir og dœtnr, seni eigi
, - :;v, fyrir'höndum að talca tíendanlegum framfömin, uns vér að lokutn
' ’ verðum citt mcð lionum, vér erum ríkir í trúnni 4 Uið guðdtímlega
cðliíoss sjilfum.
:Hér sitja mcð oss mæðurnar cldri og yngri, mcð fullorðna
syni og dætur, cða þi með börnin ungu íi brjósti sínu. Margt lmfa
þær cinnig orðið gegnum að ganga, því alloftcr það, að Imgur kon-
: • unnar er jafnerviður og lmgur mannsins, tilfmningar ■ hcnnar eru
' - . mikiu yiðkvæmarií en karímannsins, lijarta bennar cr’eins og opið
eða berskjaldað fyrir stingjuin og spjtítalögum lieimsins, mæðu lmns
og mótlætt; En ef þér, mæður, rifjið upp fyrir yður, frá því þér
fyrst munið eftir, þegar þér iékuð yður í liíisum yðar elskuðu for-
eldra, lægar gleðin skein 4 ennum yðar, brosið og hláturinn lék 4
. vörum yðar, þegar þér í fjöri æskunnarhlupuð og stukkuð umlióla
og'bala, þcgar þér genguð syngjandi að verki yðar og væntuð yð-
ur einskis annars, cn gleði og farsældar í lfiinu, ó, hvað þér voruð
v þá glaðar og kátar, hversu þökkuðu þér þá ekki guði föður fyrir
þetta líf, langt, langt frá hjarta yðar vár þ'i hugmyndin um hann
sem hinn stranga dóinara, hvers hjarta brynni af hciftarloga yfir
■ syndum yðar, hjörtu yðar voru þá full af gleði, þakklæti og von.
En svo fóru aðköstin að koma, ýmsar vonir yðar brugðust, yðar
kærustu óslcir urðu ekki uppfyltar, sorgin lagðist á sálir yðar, tárin
"runnu af hvörmum yðar, yður fanst hcimur þessi skuggalegur,
hjörtu yðar urðu svcrði gegnum stungin og yður fannst scm aídrei
mundi birta aftur, en þó birti aftur, brosið kom aftur á varir yðar,
ánægjan skein aftur af ennum yðar. Drottinn lmfði leitt yður £
gegnum alla þessa mæðu, alla.þessa sorg, hann hafði aftur látið ■
geisla vonarinnar skína í hjörtum yðar, að nýju var aíbjart I kring
um yður. Og svo þar á eftir, þér heiðruðu mæður! munið þér það
þegar þér hélduð á hinu fyrsta barni í faðmi yðar, Þrautirnar voru
afstaðnar, veikar og máttfarnar láguð þér í rúrni yðar, cn þá var
f barnið lagt að brjósti yðar, það var eins og birti yfir1 ásjónu yðar,
og með svo hýru gleðibrosi horfðuð þér í fyrsta sinni á þctta yðar
elskaða afkvæmi. Mér hcfir legið við að öfunda blessað barnið af
• ást móðurinnar. Eg hefi séð ástina skína svo hreina og guðdómlega
af ásjónu móðurinnar, og mér hefir komið til liugar, að sjaldan væri
• nokkur nokkur maður svo nærri guði sínuih, sem móðirin í þetta
. ■ skifti. Ilvort ætlið þér ekki, að drottinn hafi leitt yður og stutt yð-