Morgunblaðið - 21.08.2017, Síða 19

framt hafa veiðiréttarhafar
ráðist í breytingar á árfar-
vegi Breiðdalsár þar sem
fossinn Beljandi var gerður
laxgengur.
Ekki þarf annað en að
skoða almenna skilgreiningu
laga um lax- og silungsveiði
nr. 14/2006 á „villtum fiski-
stofni“ til að sjá að fiskur
árinnar fellur utan skil-
greiningarinnar en þar seg-
ir: „Fiskstofn þar sem meiri
hluti fisks er klakinn í nátt-
úrulegu umhverfi, elst þar
upp og er kominn undan
villtum foreldrum.“
Hafi Þröstur tekið ána á
leigu í þeirri góðu trú að
um væri að ræða nátt-
úrulegan laxastofn tel ég að
hann ætti að leita réttar
síns. Reyndar hefði verið
hægur vandi fyrir leigutak-
ann að finna upplýsingar
um raunverulega stöðu ár-
innar, sem á sér enga sögu
um villtan lax en er hins
vegar þekkt eldisá eða haf-
beitará. Þessar miklu slepp-
ingar í Breiðdalsá eru for-
senda þess að hægt sé að
veiða lax í einhverjum mæli
í ánni.
Í grein Þrastar nefnir
hann lögbundið hlutverk
veiðifélaga og segir það
vera „að stunda fiskirækt á
félagssvæðinu eftir því sem
þörf krefur til að tryggja
vöxt og viðgang fiskistofna
og sjálfbæra nýtingu
þeirra“.
Það er góðs viti að Þröst-
ur geri sér grein fyrir því
hvert hlutverk veiðifélag-
anna er og hvet ég hann til
þess að tryggja vöxt og við-
gang þeirra náttúrulegu
fiskistofna sem tilheyra
Breiðdalsá. Það væri verð-
ugt og göfugt verkefni að
huga að eðli árinnar og
þeim náttúrulega fiski sem
þar á heima. Breiðdalsá er
silungsá eins og fram kem-
ur í öllum eldri heimildum
og í orðum Bjarna Sæ-
mundssonar. Það væri
virðingarvert ef aðstand-
endur Breiðdalsár tækju
þeirri áskorun að hætta
seiðasleppingum eldisfiska,
fjarlægðu laxastiga við foss-
inn Beljanda og tryggðu
vöxt og viðgang hins nátt-
úrulega silungs.
Í ljósi þess að veiðirétt-
arhafar sleppa á annað
hundrað þúsund eldisseiðum
árlega í Breiðdalsá er
spurning hvort ekki sé eðli-
legt að slík framkvæmd
verði sett í umhverfismat.
Í allri umræðu um að
vernda erfðamengi villtra
laxa er áhugavert að sjá að
á heimasíðu Strengja,
rekstraraðila Breiðdalsár,
er sérstaklega tekið fram að
félagið beiti ákveðinni að-
ferðafræði til að rækta fram
stórlaxagen (MSW) og hafi
það verið gert með góðum
árangri. Með þessu inngripi
er verið að velja út gen,
hafa áhrif á fjölbreytileika
og hið náttúrulega val sem
myndi eiga sér stað ef til
væri að dreifa náttúrulegum
laxastofni í ánni.
» Þar sem
veiðiréttarhafar
árinnar sleppa á
annað hundrað þús-
und eldisseiðum ár-
lega er spurning
hvort slík fram-
kvæmd ætti ekki að
fara í umhverfis-
mat.
Höfundur er stjórnarmaður
í Löxum fiskeldi ehf.
MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 21. ÁGÚST 2017
✝ Þórlaug Guð-mundsdóttir
fæddist 25. desem-
ber 1954. Hún lést
6. ágúst 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Guð-
mundur J.
Kristjánsson vegg-
fóðrarameistari og
Þórlaug Svava
Guðnadóttir hús-
móðir. Systkini:
Guðni Guðmundsson veggfóðr-
mundur Baldvinsson, f. 1971.
2. Hrannar Baldvinsson, f.
1977. 3. Baldvin Þór Baldvins-
son, f. 1978. 4. Arnar Bald-
vinsson, f. 1981.
Þórlaug ólst upp í Smá-
íbúðahverfinu í Reykjavík,
stundaði nám í Breiðagerð-
isskóla, Réttarholtsskóla og
Ármúlaskóla.
Hún starfaði hjá Bóka-
miðstöðinni sem aðstoðarkona
í prentsmiðju, afgreiðslukona
hjá ÁTVR, verslunarstjóri hjá
Sveini bakara og um aldar-
fjórðung í Laugalækjarskóla,
lengst af sem húsvörður.
Útför Þórlaugar fer fram í
Grafarvogskirkju, í dag, 21.
ágúst 2017, og hefst athöfnin
klukkan 13.
arameistari, Örn
Guðmundsson
veggfóðrarameist-
ari, Áslaug Guð-
mundsdóttir hús-
móðir, Albert
Guðmundsson
veggfóðrarameist-
ari.
Eiginmaður
Þórlaugar er
Baldvin Gunnl.
Heimisson prent-
ari. Börn þeirra eru 1. Guð-
Mikill harmur er kveðinn að
Baldvini G. Heimissyni, kærum
vini mínum til 49 ára. Eigin-
kona hans og lífsförunautur í
meira en 47 ár, Þórlaug Guð-
mundsdóttir, er látin, langt fyr-
ir aldur fram.
Baldvin og Þórlaug voru allt-
af kölluð Balli og Dolla meðal
vina og ættingja.
Í mínum huga var erfitt að
hugsa sér þau aðskilin, enda
voru þau nánast aldrei aðskilin
á sinni rúmlega 47 ára vegferð í
gegnum lífið.
Ég man varla eftir því að við
Balli hittumst án þess að við
töluðum ekki eitthvað um elsk-
urnar okkar. Balli um Dollu
sína og ég um Dúddu mína. Við
ræddum um ýmislegt í sam-
skiptum okkar við þessar elsk-
ur, vorum svona stundum að
bera saman bækur okkar.
Allt í mesta græskuleysi.
Stundum flissuðum við og töld-
um eins gott að þær heyrðu
ekki hvað við værum að segja
núna. Vissum að lítil innistæða
væri fyrir mannalátunum í okk-
ur.
Á langri leið í hjónabandi fer
ekki hjá því að ýmis verkefni
komi í fangið á fólki. Sum þessi
verkefni eru ekki af léttara tagi
og þá reynir á hjónabandið.
Dolla og Balli fengu sinn
skammt af erfiðum verkefnum.
Í þeim erfiðleikum komu ber-
lega í ljós mannkostir Dollu;
hún stóð eins og klettur við hlið
Balla, staðráðin í því að láta
hlutina ganga upp, sem þeir
gerðu að lokum. Ég hef alltaf
dáðst að því hvernig hún hélt
utan um strákana og Balla og
lét ekki bilbug á sér finna.
Elskurnar okkar eru sko
engar plastdúkkur, þær eru úr
eðalmálmi, segjum við Balli oft
hvor við annan þegar við ræð-
um málin.
Kæri vinur. Megi almættið
sem vakir yfir öllu verða þér og
strákunum þínum, tengdadætr-
um, barnabörnum og barna-
barnabörnum styrkur í sorg-
inni.
Guðjón Smári.
Með virðingu og þakklæti
kveðjum við Þórlaugu Guð-
mundsdóttur, umsjónarmann
Laugalækjarskóla, kæra sam-
starfskonu og félaga.
Lauga okkar var fyrir löngu
orðin samofin öllu sem fór fram
í skólanum eftir samfellt starf í
nær aldarfjórðung.
Hún hóf fyrst störf sem
skólaliði en varð síðar húsvörð-
ur og gegndi því starfi til ævi-
loka.
Hún var sú okkar sem átti
lengstan starfsferil og stórt
skarð er skilið eftir með fráfalli
hennar.
Unglingarnir, skólastarfið og
húsnæði Laugalækjarskóla
voru henni hugleikin alla tíð.
Hún var lykilmanneskja í öllu
starfi utan kennslustundanna
og vann mikið með nemendum
að ýmsum málum. Gamlir nem-
endur hafa sagt frá öllum sam-
lokunum sem hún grillaði fyrir
þau í kjallaranum en þau yngri
muna frekar eftir henni sem
stjórnanda og einum allsherjar
reddara. Í hennar tíð hafa lík-
lega um tvö þúsund börn úr
Laugarnesinu gengið í skólann
og hún átt samneyti við þau öll.
Hún stóð vaktina gagnvart hús-
inu bæði dag og nótt, og tók
mikinn þátt í að byggja upp og
viðhalda góðri aðstöðu í skól-
anum.
Þórlaug var bæði hagleik-
skona og hörkutól í senn. Hún
bjó yfir afbragðsverkkunnáttu
sem kom sér vel í starfi hús-
varðar.
Hún hafði þó ekki mörg orð
um verkefni sín og ekki heldur
um veikindin þegar á reyndi.
Hún kveinkaði sér helst aldrei
og hélt áfram að sinna sínum
skyldum lengst allra núna í vor.
Það var helst undir skólalok að
okkur fannst af henni dregið.
Erfitt er til þess að hugsa til
baka kannski hafi veikindin
verið búin að hrjá hana lengi á
meðan hún vann með okkur.
En það var ekki hennar siður
að bera sig illa.
Mannfagnaðir voru henni
mikilvægir, bæði skipulagið,
skreytingarnar og þátttakan.
Hún undirbjó ófáar skemmtan-
ir með nemendum og var ávallt
í lykilhlutverki þegar kom að
því að undirbúa samverustund-
ir fyrir starfsfólk.
Okkur félögum hennar var
því brugðið nú í júní þegar hún
sagðist ekki komast með okkur
í árlegt ferðalag. Ég kem á
næsta ári, sagði hún.
Fyrst og fremst finnst okkur
þó að Þórlaug hafi verið
mamma, amma og langamma –
fjölskyldumanneskja inn að
hjartarótum. Hún og Baldvin
voru samhent hjón og birtust
okkur sem traustir ættarhöfð-
ingar.
Stóra fjölskyldan þeirra er
okkur í Laugalæk vel kunnug
og kær og á skrifstofunni henn-
ar héngu myndir af sonunum
fjórum.
Við í Laugalækjarskóla vott-
um Badda og allri fjölskyldunni
innilega samúð okkar.
Á síðustu dögum hafa einnig
margir fyrrverandi starfsmenn,
nemendur, foreldrar og sam-
starfsaðilar skólans haft sam-
band við okkur og beðið fyrir
hlýjar kveðjur til fjölskyldunn-
ar.
Megi Lauga hvíla í friði og
minning hennar lifa.
Fyrir hönd samstarfsmanna í
Laugalækjarskóla,
Jón Páll Haraldsson,
skólastjóri.
Elsku Dolla mín, mikið sem
ég á eftir að sakna þín; hitta
þig, spjalla, hlæja, bulla og
gera grín að körlunum okkar.
Allt þetta og margt fleira sem
var svo gaman að gera saman.
Ferðalögin, útilegurnar, með
sjö kraftmikil börn í farteskinu,
aldrei lognmolla hjá okkur.
Að eiga allar þessar stundir
með ykkur Badda og strákun-
um er ómetanlegt. Vita það að
ef maður þurfti að fara til
Reykjavíkur þá var alltaf nóg
pláss hjá ykkur, alltaf opið hús
fyrir okkur og það gleymist
aldrei. Fá ykkur í heimsókn á
hverju sumri, ekkert var betra
eða skemmtilegra. Betri vini er
ekki hægt að hugsa sér.
Ekki var nú leiðinlegt að
komast í frí án ormanna og ég
held að Jamaíkaferðin hafi ver-
ið toppurinn, alla vega sagðir
þú oft við mig, „þetta var frá-
bær ferð“ og þar er ég sam-
mála.
Ég veit að ég á oft eftir að
ylja mér við allar minningarnar
um þig, frábær eiginkona, móð-
ir, tengdamóðir, amma,
langamma og síðast en ekki síst
yndislegur vinur og félagi.
Ég gæti haldið endalaust
áfram en við hittumst seinna og
þá verður hægt að rifja upp og
hafa gaman.
Elsku Baddi minn, Gummi,
Hrannar, Baldvin Þór, Arnar
og fjölskyldur, minning um
dásamlega konu yljar þó sökn-
uðurinn sé mikill.
Elska ykkur alla leið og þið
eigið alltaf stað hjá mér og í
hjarta mínu.
Blessuð sé minning þín,
elsku Dolla.
Þín vinkona,
Guðrún Jóna.
Þegar náinn samstarfsmaður
til margra ár fellur skyndilega
frá leita á hugann fjölmargar
minningar liðinna ára hvort
sem það er úr starfi eða leik
innanlands sem erlendis. Þór-
laug, eða Lauga eins og við í
skólanum kölluðum hana, starf-
aði við Laugalækjarskóla í um
25 ár, nú síðasta áratug sem
umsjónarmaður skólans. Lauga
var fjölhæfur og hæfileikaríkur
starfskraftur og það var sama
hvað hún var beðin um að gera
alltaf var Lauga tilbúin, hvort
sem það var að vinna með nem-
endum í félagsstarfi, aðstoða
foreldrafélag skólans við
skemmtihald og ekki vílaði hún
fyrir sér að kenna heimilisfræði
þegar á þurfti að halda. Öll
störf sem Lauga tók að sér í
skólanum vann hún af mikilli
natni og samviskusemi. Það er
varla sá viðburður í skólanum á
þessum árum sem hún hefur
ekki komið nálægt að skipu-
leggja – almennir fundir, veisl-
ur fyrir foreldra, árshátíðir
nemenda, fundir skólayfirvalda
í Reykjavík og fleira og fleira –
alltaf var Lauga tilbúin til að-
stoðar, það var hennar heima-
völlur að skreyta skólann og út-
búa eitthvað gott svo allir yrðu
ánægðir.
Þegar minnst er Laugu kem-
ur Baddi, eiginmaður Laugu,
upp í huga manns á sömu
stundu. Ef Lauga tók þátt í
einhverju eða skipulagði ein-
hvern viðburð var Baddi ávallt
nálægt. Það er varla hægt að
hugsa sér samrýndari hjón og
virðing þeirra hvort fyrir öðru
til eftirbreytni. Fjölskylda
Laugu var henni mjög kær,
hún var stolt af sonum sínum
og afkomendum þeirra og þeg-
ar þeir komu í heimsókn í skól-
ann leyndi sér ekki gleðin og
stoltið.
Lauga og Baddi áttu sér at-
hvarf á Skagaströnd en þar
höfðu þau byggt upp fallega að-
stöðu í húsi undir Höfðanum.
Það voru ófáar ferðirnar norð-
ur í land sem þau fóru saman,
þar var þeirra sumarhöll. Það
var alltaf gaman að koma í
heimsókn til þeirra, gestrisni
og höfðinglegar móttökur og
munum við hjón minnast þeirra
stunda með miklum hlýhug.
Missir og söknuður fjöl-
skyldu Laugu er mikill. Öruggt
er að Laugu verður minnst af
hlýhug af starfsfólki og nem-
endum Laugalækjarskóla og
hennar verður sárt saknað þeg-
ar skólinn hefst á ný eftir sum-
arfrí því hún var sterkur hlekk-
ur í góðu starfi skólans á
liðnum árum. Við hjónin vott-
um fjölskyldu Laugu samúð
okkar.
Björn M. Björgvinsson,
Fanney Úlfljótsdóttir.
Þórlaug eða Lauga eins og
við köllum hana fylgdi okkur á
hverjum degi í fjögur ár. Ekki
einhver fjögur ár heldur þau ár
sem maður mótast frá degi til
dags frá 7. bekk og út 10. bekk.
Og ekki bara á daginn heldur
oft fram á kvöld, því sem hús-
vörður og vinur okkar undirbjó
hún með okkur öll böllin og all-
ar árshátíðirnar. Lauga var
þannig líka uppalandi, við-
burðastjóri, viðgerðarmaður,
reddari og svo margt margt
annað. Ef við hefðum fengið
krónu fyrir þau skipti sem við
heyrðum „spurðu Laugu“ ætt-
um við væna summu í dag. Það
þarf síðan að hafa bein í nefinu
til að gera það sem Lauga gerði
á hverjum degi, að leyfa ekki
krökkum að komast upp með
rugl! Það hafði Lauga svo sann-
arlega. Bolli kynntist henni
bæði sem nemandi og svo sem
samstarfsmaður 10 árum
seinna. Þá stóð Lauga enn sína
vakt, rétt eins og rúma tvo ára-
tugi þar á undan. Það gefur
auga leið að Þórlaug skilur eft-
ir sig stórt skarð innan veggja
Laugalækjarskóla, skarð sem
ekki er hægt fylla. Við erum
handviss um að við tölum fyrir
hönd hundruða unglinga úr
Laugarneshverfi þegar við seg-
um, hvíldu í friði kæra Lauga
þín verður sárt saknað.
Bolli Már Bjarnason, ár-
gangi 1992, Guðríður Pét-
ursdóttir, árgangi 2001.
Þórlaug
Guðmundsdóttir
Eiginmaður, faðir, tengdafaðir og afi,
INGVAR RAGNARSSON,
Kaplaskjólsvegi 31,
lést á Landspítalanum föstudaginn
11. ágúst.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju
miðvikudaginn 23. ágúst klukkan 13.
Hanna Björk Baldvinsdóttir
Sigrún Elfa Ingvarsdóttir Árni Haraldur Jóhannsson
Fríða Ragna Ingvarsdóttir
Elfa Rut Klein Katla Rut Jónsdóttir
Tinna Rut Jónsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SVANDÍS MATTHÍASDÓTTIR,
Skúlagötu 20,
Reykjavík,
lést 13. ágúst á Droplaugarstöðum.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 23. ágúst
klukkan 13. Blóm og kransar vinsamlega afþakkað.
Birgir Hauksson Gróa Erla Ragnvaldsdóttir
Rósa Hauksdóttir
Baldur Hauksson Lilja Ingvarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær sambýliskona, móðir og systir,
INGER BJARNA IPSEN,
lést á Landspítalanum við Hringbraut 15.
maí síðastliðinn.
Jón Ólafur Gunnarsson
Hjördís Anna Aradóttir
Sunna Ipsen
Anna Ipsen
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BRYNHILDUR HERMANNSDÓTTIR,
ljósmóðir frá Hofi,
andaðist 17. ágúst á Dvalarheimilinu Hlíð.
Hún verður jarðsungin frá Akureyrarkirkju föstudaginn 25. ágúst
klukkan 10:30.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á Dvalarheimilið Hlíð.
Unnþór B. Halldórsson Kristín Þórarinsdóttir
Þórdís Bjarnadóttir Smári Jónsson
Erla Bjarnadóttir Ólafur Jakobsson
Guðrún Bjarnadóttir Örn Falkner
Elín J. Bjarnadóttir Derek Voghan
Pálmi Bjarnason Elísabet Hreiðarsdóttir
Hólmfríður M Bjarnadóttir Helgi Bjarnason
barnabörn og barnabarnabörn