Ljósið - 09.03.1908, Qupperneq 5

LJÓSIÐ
45
um þínum. Eg get ekki betur séð, en að þú viljir
halda eftir mestu getu í allar rangar kirkukenningar,
hvað hneixlanlegar sem þær eru, og engin af þjónum
þínum má kasta Ijótu máli, gömlu og óþörfu, af því að
þú, yfirmaður Lútersku kírkjunnar, ert andlega blindur
kreddudýrkari, þá verða þjónar þínir, prestarnir, að
vera það líka, annars mundir þú svipta þá því embætti,
sem kosningar frjálsra sóknarmanna veita þeim.
Sérðu nú ekki, Hallgrímur hiskup, hvað slíkt fyrir-
komulag er ókristilegt og vitlaust, að menn, sem tekið
hafa guðfræðispróf, verða að kenna beint á móti sam-
vizku sinni og heilbrigðri skynsemi, bráðvitlausar ljótar
kenningar um höfund alls þess góða og sanna.
Táktu nú þá nýu endurskoðuðu ritningu þér í
hönd og' lestu hana með skynsamlegri dómgreind, og
þá muntu sjá, að bókin er villumannafræði.
Eg hygg, að þó þér endist lífið í 20 ár enn, sem
eg vildi gjarnan óska, ef þú hættir úr þvi sem þér er
ábótavant, að þú, og prestar þínir múnu þá sjá og við-
urkenna, að ritningin er engin almáttugur frelsari allra
þjóða. Þið allir til samans guðfræðingarnir, sem eigið
hana í hókaskápum ykkar, ekki lieldur.
Það er ritningin, sem þið allir strandið á trúhoð-
arnir, þið eruð engir af ýkkur með réttu ráði, ekki
einn einasti.
Þið hugsið, að Ivristur sé fmnanlegur í dauðu
manna verki, og því eins gömlu og ritningin er, hókin
sú er ekki neitt nýtt barnagull. Fróði Hailgrímur, þó
alt mál af henni sé sett á nýján pappír og ný logagylt
spjöld á hana látin, þá er málið á henni jafn ókristi-
legt og þungt fyrir það. Bókin er gamalt mannaverk,
full af mótsögnum og draumsjónum, þungum spádóm-
um, lýgi, klámi, hlóti, þjóðsögum frá Gyðingaþjóð-
inni ramvitlausri drottnunargjarni, hjátrúarfullri og
þrællyndri smáþjóð, sem vildi hrjóta undir sig lönd með
ránskap, svikum og lýgi. Heiðuu þjóðirnar, sem áttu
löudin og mannvirkin, borgirnar, mennina og fénaðinn,
vildu og reyndu Gyðingar að leggja undir sig með