Feykir - 31.03.2016, Blaðsíða 6

6 12/2016
nokkur ár heima eftir það. Báðar
fluttust þær suður og býr Birna
nú í Kópavogi en Elín er látin
fyrir nokkrum árum.
Sváfu í kirkjunni á meðan
bærinn var byggður
Víðidalstunga var frá fornu fari
höfuðból og var jörðin í eigu
Vídalínsættarinnar um aldir en
Páll Vídalín lögmaður var meðal
ábúenda þar. Jón Hákonarson lét
rita Flateyjarbók á staðnum en
hún barst síðar vestur í Flatey á
Breiðafirði og dregur nafn sitt
þaðan. Kirkja er á staðnum og
eru fyrstu heimildir um hana í
Sturlungu frá árinu 1252.
Núverandi kirkja var byggð árið
Ólafur B. Óskarsson í Víðidalstungu í Húnaþingi vestra í Feykisviðtali
„Ég er fæddur hér 7. maí 1943, í
hríðarveðri,“ segir Óli þegar við
setjumst niður við eldhúsborðið í
Víðidalstungu á skírdag. „Ég hef
oft fengið að heyra að það hafi
verið vont veður þennan dag.
Helgi heitinn í Valdarási var þá
hér að hjálpa foreldrum mínum
og var sendur til að sækja
ljósmóðurina og villtist hálf-
partinn. Hann minnti mig oft á
VIÐTAL
Kristín Sigurrós Einarsdóttir
hvað það hefði verið afleitt veður
þegar ég fæddist.“
Foreldrar Óla voru þau
Hallfríður Björnsdóttir og Óskar
Teitsson. Hallfríður var áður gift
Ólafi Jónassyni og bjuggu þau í
Litla-Dal en Ólafur féll frá eftir
tíu ára sambúð. Með honum átti
hún dæturnar Elínu og Birnu
Kristínu en Óli er einkasonur
föður síns. Eldri systirin, Elín,
var nánast flutt að heiman þegar
hann var að alast upp, en Birna
fermdist í Víðidalstungu og var
Ólafur B. Óskarsson er fæddur í Víðidalstungu í
Víðidal vorið 1943, hefur búið þar alla tíð síðan og
tók þar við búskap af foreldrum sínum fyrir 44
árum. Hann er kvæntur Brynhildi Gísladóttur og
eiga þau þrjár dætur. Auk bústarfanna hefur Óli í
Tungu, eins og hann er oftast kallaður, komið víða
við í félagsmálum og var til að mynda oddviti
fyrrum Þorkelshólshrepps og varaþingmaður
Sjálfstæðisflokksins um árabil. Áhugamálin tengjast
flest náttúrunni og hugurinn hefur aldrei stefnt frá
heimahögunum. Feykir heimsótti Óla í Víðidals-
tungu og spjallaði við hann um búskapinn, félags-
störfin og samfélagið í Húnaþingi vestra.
1889 og að miklu leyti endurgerð
árið 1960, þegar hún var að
hruni komin. Óli segir fjölskyldu
sína ætíð hafa haft miklar taugar
til kirkjunnar, sem stendur
örskammt frá bænum og blasir
við út um eldhúsgluggann. Er
hann meðhjálpari í kirkjunni,
líkt og faðir hans og afi voru
báðir um tíma.
Gamli bærinn í Víðidals-
tungu, þar sem Óli er fæddur,
stóð nokkru sunnar en núver-
andi íbúðarhús. „Hann brann
svo sumarið 1946. Þá var þetta
hús drifið upp. Það stóð eftir
hluti af gamla bænum, þar var
eldhúsið og hægt að vera yfir
daginn en við sváfum í kirkjunni
í nokkra mánuði, þangað til
hægt var að flytja inn í kjallarann
á þessu húsi,“ rifjar hann upp.
Sem fyrr segir var Óli lengst
af eina barnið á bænum en
amma hans, Jóhanna Björns-
dóttir, bjó hjá fjölskyldunni til
dánardags. Komu hún og afi
Óla, Teitur Teitsson, á jörðina
árið 1904, og keyptu hana síðar,
en helmingur jarðarinnar var þá
í eigu Einars Benediktssonar
skálds. Þau eignuðust þrettán
börn og af þeim komust ellefu til
fullorðins ára. Teitur féll frá árið
1923 en Jóhanna bjó áfram á
bænum og gerðist Óskar sonur
hennar ráðsmaður hjá henni,
þar til hann tók sjálfur við búinu
og fór að búa með Hallfríði árið
1942.
Fram kemur í spjallinu að
foreldrar Óla og ömmur og afar
voru öll Húnvetningar. Hall-
fríður móðir hans var frá
Bessastöðum á Heggstaðanesi,
Jóhanna föðuramma hans var
alin upp á Marðarnúpi í Vatnsdal
og Teitur, föðurafi hans, ólst upp
á Ánastöðum á Vatnsnesi og
fleiri bæjum. „Enda sagði Hilda,
konan mín, þegar hún kom
hingað, að annar hver Vestur-
Húnvetningur væri skyldur
mér,“ segir hann og kímir.
Foreldrar Teits og systkini
fluttu öll vestur um haf, til
Ameríku eins og algengt var á
þeim tíma en sjálfur varð Teitur
eftir, fyrir hálfgerða tilviljun.
„Það stóð til að hann færi líka en
það var eitthvað knappt um
farareyrinn hjá einni systurinni
svo hann lánaði henni fyrir
fargjaldinu og ætlaði að koma á
eftir, en það varð ekkert af því,“
segir Óli og þakkar tilveru sína
að svo varð ekki. Hann bætir því
við að í viðtali við systurina, sem
birt var í Lögbergi í tilefni af 100
ára afmæli hennar, hafi hún sagt
frá þessu og bætt því við að hefði
henni dottið í hug að Teitur
kæmi ekki á eftir hefði hún
aldrei farið, því þau hefðu verið
samrýmd systkini. Hann segir
Óli við kirkjuna í Víðidalstungu.
MYND: SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR
Hilda með Sigríði, Ragnheiður og Óli með Hallfríði. Myndin er tekin kringum 1985.
MYND: ÚR EINKASAFNI
„Geri núorðið bara
það sem mér þykir
skemmtilegt“