Feykir - 06.04.2016, Blaðsíða 9

13/2016 9

Heilir og sælir lesendur góðir.
Það mun hafa verið skáldið héðan frá
Eiríksstöðum, Gísli Ólafsson, sem orti svo á
sumardaginn fyrsta, vorið 1927.
Hærra benda skýja-skil
skreytir lendur vorið.
Okkur sendir sólaryl
sumarið endurborið.
Ekki undrar mig að skáldum skyldi blöskra
þegar misvitrir menn fóru að stæra sig af því
að geta ort það sem þeir kölluðu Atómljóð.
Vísna—glóðin fölna fer,
flestir hljóðir stara.
Atómljóðin eru hér
orðin móðins vara.
Metur þjóðin menntafróð
mikla kvæðafenginn?
Sitt úr hverju horni hljóð,
en höfuðstafur enginn.
Á efri árum mun Gísli hafa ort þessa.
Brátt mun haldið hinsta skeið
heims frá kalda-blaki.
Gegnum aldir lýsið leið
ljós að tjaldabaki.
Það er Kristinn Bjarnason frá Ási í Vatnsdal
sem er höfundur að næstu vísum. Munu þær
ortar á efri árum æfi hans.
Æska í fumi fram hjá mér
frá sér numin gengur.
Fyrir hruman öldung er
ekkert sumar lengur.
Ellin merkir brún og brá
bilar tauga síminn.
Ljóst er mér að líður hjá
lífið, eins og tíminn.
Mér í ból var þreyttum þrýst
þar er skjól og friður.
Ævi hjólið aðeins snýst,
orkan mól sig niður.
Þegar Kristinn fer að gæla við þá hugsun að
blessað vor færi að nálgast verður þessi laglega
hringhenda til.
Veðrahljóðin gefa grið
grennist móðug hríðin.
Fer að bjóða betri hlið
blessuð góða tíðin.
Minnir að næsta vísa sé eftir hinn snjalla
vísnasmið og bónda í Nesi í Aðaldal, Steingrím
Baldvinsson.
Hér við Laxár hörpuslátt
harmi er létt að gleyma.
Ég hef, finnst mér aldrei átt
annars staðar heima.
Sagt er að við andlát Steingríms hafi fundist á
náttborði hans blað með eftirfarandi vísu.
Fiskur er ég á færi í lífsins hyl
fyrr en varir kraftar mínir dvína.
Djarfleg vörn mín dugar ekki til
dauðinn missir aldrei fiska sína.
Þá kemur vísa eftir sveitunga Steingríms,
Indriða á Fjalli. Mun hún ort er eitthvað fór
úrskeiðis á þeim bæ í samskiptum við nánasta
Vísnaþáttur 661 samferðafólk.Allir hafa einhvern brest
öllu fylgir galli,
öllum getur yfirsést
einnig þeim á Fjalli.
Hallmundur Kristinsson frétti af gistinótt
kunningja og orti.
Brynjólfur bjó sig til rekkju
í bólið með gamalli ekkju.
Er frygðina fann
fattaði hann
talsverða tímaskekkju.
Sá magnaði hagyrðingur og Skagfirðingur
Pétur Stefánsson lætur ekki deigan síga í
yrkingunum. Mikil snilld finnst mér þessi
sléttubandavísa hans.
Gleður bragur marga menn,
magnar andans þróttinn.
Kveður dagur okkur enn.
Yfir hellist nóttin.
Get ekki stillt mig um að birta hina útgáfu
vísunnar, til að þið vísnavinir sjáið hversu góð
hún er einnig þannig.
Nóttin hellist yfir enn
okkur dagur kveður.
Þróttinn andans magnar menn
marga bragur gleður.
Nokkuð má vera ljóst að ilmur af vori hefur
verið farinn að leika um vanga Bjarna
Gíslasonar er hann orti svo.
Allir hljóta, unga mey
angurshót að finna.
Við að njóta í vorsins þey
vinarhóta þinna.
Valdimar Benónýsson frá Kambshóli í Víðidal
var eins og margir vita snjall hagyrðingur. Um
skáldskap sinn yrkir hann svo.
Ég hef fátt af listum lært
-leiðir þrátt ei kunnar -
stefjasláttu brandinn bært
að boði náttúrunnar.
Þegar möguleiki er á að vorið fari að nálgast
yrkir Valdimar svo laglega hringhendu.
Sólargangan hækkar hring
hljómar fanga dalsins.
Vorsins angar umbreyting
undir vanga fjallsins.
Önnur vorvísa kemur hér eftir Valdimar
(sléttubönd) og er þá ljóst að áin er farin að
ryðja sig og margt fleira að ske.
Tekur hái þeyrinn þá
þekjur snjáa blaka.
Hrekur áin farveg frá
flekum bláum klaka.
Ein ágæt vísa í viðbót eftir Valdimar.
Sólin hlær á himinboga
hlýnar blær við árdagskinn.
Allt, sem hrærist lífs af loga,
lagið slær á strenginn sinn.
Veriði þar með
sæl að sinni.
/ Guðmundur
Valtýsson
Eiríksstöðum,
541 Blönduósi
Sími 452 7154
( GUÐMUNDUR VALTÝSSON ) kristin@feykir.is
Ísland er land þitt
og ávallt þú geymir
Ísland í huga þér
hvar sem þú ferð.
Ísland er landið sem ungan
þig dreymir.
Ísland í vonanna
birtu þú sérð.
Þannig hefst ljóðið Ísland
er land þitt eftir Margréti
Jónsdóttur. Hér kristallast
trúin og ástin á landið góða,
land elds og ísa en engu að
síður drauma og tækifæra. Við
sem hér búum í dag vitum að
tækifærin eru við hvert fótmál
en okkur tekst misvel að
nýta þau. Það þarf vissulega
vilja, áræðni og kjark til að
hrinda einhverju í framkvæmd
sem e.t.v. hefur ekki verið
reynt áður. Hins vegar er
það trú þess er þetta ritar
að á Íslandi eigi ekki að vera
til atvinnuleysi. Við erum jú
aðeins u.þ.b. 330.000 manns
í þessu stóra landi þ.e.a.s.
plássið á hvern einstakling er
gríðarlegt miðað við það sem
þekkist í hinum stóra heimi.
Loftið er tært og vatnið er
hreint og útsýnið endalaust.
Náttúrufegurðin og fjölbreytnin
í henni á engan sinn líka á
jarðarkringlunni. Þessu veitum
við innfæddir Íslendingar oft
ekki athygli en hingað streymir
fólk erlendis frá til að skoða
það sem við sjáum ekki sjálf
nema sem hversdagslega
hluti.
Svartsýni og neikvæðni litar
tal okkar of mikið og við
dæmum menn og málefni
oft harkalega án þess að vita
staðreyndir eða hvað liggur
að baki.
Sá yðar sem syndlaus er
kasti fyrsta steininum sagði
Jesús. Það eru orð til íhugunar
nú að lokinni upprisuhátíð
hans, sem hvorki meira né
minna en sigraði dauðann
eftir skelfilegar andlegar og
líkamlegar pyntingar sem
enduðu með krossfestingu.
Hann hefur eflaust haft
ástæðu til að kvarta þar sem
hann kvaldist á krossinum
allan föstudaginn langa þar
til lífið fjaraði út. Það var hins
vegar ekki hans tilgangur
hér á jörð að barma sér,
heldur að finna til, taka allan
sársaukann og bölið á sig
fyrir allt mannkynið. Það er
svo okkar að opna hjörtun
fyrir honum, hleypa frelsinu
inn og bölinu út og hætta
þar með að bölva. Það fyrsta
sem frelsaður einstaklingur
tekur eftir er að hann hættir
að bölva.
Vandamál okkar þjóðar
eru ekki stórbrotin í hinu
alþjóðlega samhengi og
stundum finnst manni að nóg
sé að smella fingrum og þá
sé málið leyst. Það hefur sýnt
sig þegar við stöndum saman,
hvort sem það er þjóðin öll
eða þegar klára þarf mál í
minni einingum, þá getum við
það hæglega.
Maður nokkur sagði fyrir
skömmu að það væru ekki
stórkostleg vandamál hjá
þjóð sem helst væri að
velta því fyrir sér hvort að
karlalandsliðið í knattspyrnu
kæmist á EM. Meira að segja
það vandamál er leyst.
Það er við hæfi að enda
þennan texta á síðasta
erindinu úr ljóðinu sem
pistillinnn hófst á.
Ísland er land þitt,
því aldrei skal gleyma.
Íslandi helgar þú
krafta og starf.
Íslenska þjóð,
þér er ætlað að geyma
íslenska tungu,
hinn dýrasta arf.
Ísland sé blessað
um aldanna raðir,
íslenska moldin
er lífið þér gaf.
Ísland sé falið þér
eilífi faðir
Ísland sé frjálst
meðan sól gyllir haf.
- - - - -
Ég skora á Ragnar
Gunnlaugsson á
Hvammstanga að koma
með næsta pistil.
Gísli G. Magnússon, Staðarbakka II skrifar
Ísland er land þitt
ÁSKORENDAPENNINN
UMSJÓN kristin@feykir.is